در سال ۱۴۰۳ صنعت فولاد روز‌های سیاهی در پیش رو دارد

به گزارش می‌متالز، در سالی که گذشت صنعت فولاد کشور از یکسو با بحران انرژی مواجه بود و از سوی دیگر با وضع عوارض صادرات از سوی بخش دولتی صادرات این حوزه تحت تاثیر قرار گرفت. این در حالی است که فولادسازان کشور معتقدند اگر این روند ادامه یابد نمی‌توان آینده خوبی برای این صنعت متصور شد.

عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران: صنعت فولاد در سال ۱۴۰۳ روز‌های سیاهی را در پیش دارد و تنها راهی که می‌تواند باعث شود این سرنوشت برای صنعت فولاد رقم نخورد این است که دولت از دخالت در بازار خودداری کند

احمد دنیانور عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در خصوص چشم‌انداز صنعت فولاد در سال جدید می‌گوید: آینده سیاه خواهد بود. در واقع به عنوان یک فرد با تجربه صنعتی معتقد هستم صنعت فولاد در سال ۱۴۰۳ روز‌های سیاهی را در پیش دارد و تنها راهی که می‌تواند باعث شود این سرنوشت برای صنعت فولاد رقم نخورد این است که دولت از دخالت در بازار خودداری کند.

به بهانه مابه التفاوت قیمت انرژی مبالغ هنگفتی از فولادسازان گرفتند

دنیانور در خصوص اصلی‌ترین مسائلی که بخش دولتی برای صنعت فولاد در سال قبل رقم زده و باعث شده فولادسازان روز‌های سیاهی را برای خود متصور شوند گفت: در واپسین روز‌های سال با ادعای اینکه مابه التفاوت قیمت برق و انرژی را باید از فولادی‌ها مطالبه کنند مبلغ بسیار هنگفتی را برای فولادی‌ها قبض کردند و از آن‌ها مطالبه کردند. مبالغ به قدری وحشتناک است که بر روی EPS (درآمد به ازای هر سهم) آن‌ها تاثیر می‌گذارد.

دنیانور با بیان اینکه شرکت‌های فولادی که عمدتا در بورس هستند و سهام شان متعلق به مردم است، گفت: با این وجود این اقدام دولت یک سرقت محترمانه و سیستماتیک است که شما یک کالایی را امروز به فروش برسانید پول آن را بگیرید و سپس در پایان سال مجددا مبلغ جدیدی را مطالبه کنید و بگویند این یک مابه التفاوت است. از نگاه ما این اقدام تقریبا بردن مال مردم است که نهایتا، چون از کانال شرکت‌های فولادی انجام می‌شود ضربه اساسی را صنعت فولاد می‌خورد.

این عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تصریح کرد: دولت با عدم دانش و تسلط کافی بر مسائل فنی و کارآفرینی و مسائل تولیدی بر شاخه نشسته است و بُن می‌بُرد. در حقیقت دولت صنعت فولاد را با چالش مواجه کرده و باید بدانید که سال آینده در وضعیت بسیار بسیار بحرانی‌تر از امروز در صنعت فولاد خواهیم بود تا جایی که تعداد بسیاری از کارخانه‌های فولادی تعطیل خواهد شد؛ بنابراین بزرگترین چالش فولاد در ۱۴۰۲ دولت بود.

دنیانور همچنین در خصوص شرایط واردات برخی ورق‌ها در سالی که گذشت گفت: در حقیقت یکسری ورق‌های خاص داریم که در ایران تولید نمی‌شود، چون صرفه اقتصادی ندارد که کارخانه آن نوع ورق را در داخل بزنیم چرا که بر فرض کل مصرف سالانه ۲۵۰ هزار تن است و لذا برخی تولیدکننده‌های این نوع ورق‌های خاص را وارد می‌کنند.

عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران: به این دلیل برخی افراد نسبت به عرضه کالا در بورس فلزات نگاه خوبی ندارند که با عرضه در بورس فلزات جلوی رانت این دست از تولیدکننده‌ها گرفته می‌شود

از سوی دیگر از دیگر موضوعات پیرامون صنعت فولاد کشور در سالی که گذشت این بود که صنایع پایین دستی همچون خودروسازان، تولیدکنندگان لوازم خانگی و ... تاثیر گرانی فولاد را در گرانی محصولات خود بسیار بارز می‌دانستند. ضمن اینکه صنعتگران بسیاری بورس فلزات را شفاف نمی‌دانند و معتقدند قیمت‌ها در بورس گرانتر از قیمت پایه کارخانجات است. با این وجود این عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با رد این ادعا می‌گوید: به این دلیل این افراد نسبت به عرضه کالا در بورس فلزات نگاه خوبی ندارند که با عرضه در بورس فلزات جلوی رانت این دست از تولید کننده‌ها گرفته می‌شود.

وی ادامه داد: ضمن اینکه کل حجم آهن استفاده شده در یک خودرو ۷۰۰ کیلوگرم است که اگر با نرخ ورق حساب کنید می‌شود ۲میلیون و ۸۰۰ هزار تومان. این ۲میلیون و ۸۰۰ هزار تومان مگر چقدر می‌تواند در قیمت خودرو نقش داشته باشد؟ لذا این‌ها متاسفانه سفسطه است. یا در یک ماشین لباسشویی یا یخچال کلا ۱۵ کیلوگرم آهن استفاده می‌شود که قیمت آهن حدود ۳۰۰ هزار تومان می‌شود بنابراین گرانی‌هایی که در آن حوزه‌ها رقم می‌خورد کمترین ارتباط را به قیمت آهن الات و فولاد مصرفی دارد.

بورس فلزات دست یکسری صنایع پایین دستی را از سود‌های کلان کوتاه کرده است

دنیانور افزود: مساله اینجا است که در حوزه مسکن هم همین مشکل را داریم یعنی در هر متر مربع ساختمان ۳۵ کیلو آهن استفاده می‌کنند و سوال این است که مگر این ۳۵ کیلوگرم چقدر در نرخ ساختمان موثر است؟ اینها اصولا جریان سازی‌ها است به خصوص اینکه می‌بینند دولت درک درستی از فولاد ندارد بنابراین همه کاسه کوزه‌ها را سر فولاد و بورس فلزات می‌شکنند. در حالی که بورس، محلی برای عرضه کالا است که با عرضه و تقاضا قیمت‌ها معلوم می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در واقع، چون بورس باعث شده است این آقایان نتوانند ورق وارد کنند، نتوانند بروند با ارز نیمایی ورق بیاورند و سپس با نرخ آزاد بفروشند از بورس فلزات عصبانی هستند. در حقیقت، چون الان در بورس ورق عرضه می‌شود نمی‌توانند ثبت سفارش کنند و ورق بیاورند و منافع بسیاری را از دست می‌دهند. به عبارت دیگر این آقایان ترجیح می‌دهند ورق نیمایی وارد کنند تبدیل به یخچال و لوازم دیگر می‌کنند و با نرخ دلار ۶۰ هزار تومانی دست مردم می‌دهند.

منبع: تحلیل بازار