تجارت جهانی در گرو صادرات

می متالز - تجارت، محرک قدرتمند توسعه اقتصادی و کاهش فقر است. برای ایجاد رونق اقتصادی لاجرم باید به تجارت‌ جهانی و فعالیت سازمانی و شرکتی در کلاس جهانی بیندیشیم و چاره‌‌‌‌‌‌ای جزجهانی‌شدن نداریم. جهانی‌شدن نیز در گرو صادرات است.

به گزارش می‌متالز، در دهه‌قبل کشور‌های درحال‌توسعه سهم خود را از صادرات جهانی به ۳۰‌ درصد افزایش دادند. در همین دوره، نرخ فقر جهانی از ۳۶‌ درصد به ۹‌ درصد کاهش‌یافت. همه کشور‌ها به‌طور مساوی منفعت نبرده اند، اما در مجموع، تجارت‌جهانی رونق بی‌سابقه‌ای ایجاد‌ کرده و به رهایی حدود یک‌میلیارد نفر از فقر در دهه‌های اخیر کمک کرده‌است. تجارت مزایای متعددی دارد. تجارت‌جهانی به رشد سریع‌تر بهره‌وری منجر شده و به کشور‌های درحال‌توسعه اجازه می‌دهد تا در ساخت یک‌جزء واحد، از یک کل به‌جای یک محصول نهایی، تخصص داشته باشند و به آنها امکان دسترسی به فناوری، دانش و سرمایه‌گذاری خارجی را می‌دهد. تجارت‌جهانی، انتشار فناوری‌ها را آسان می‌کند و باعث می‌شود مصرف‌کنندگان از تنوع بیشتری از کالا‌ها و خدمات با هزینه کمتر لذت ببرند.

با وجود این همه مزایا، جهانی شدن کاری پیچیده و سخت است. در سال‌۲۰۲۲، بسیاری از کشور‌ها با محدود‌کردن صادرات گندم، ذرت و سایر مواد غذایی به اختلال در عرضه مواد غذایی واکنش نشان‌دادند. این چرخه تلافی جویانه‌تن‌ها باعث افزایش قیمت‌ها شد و برای مدت کوتاهی یک بحران به وجود آورد.

اقتصاد کشور‌های درحال‌توسعه و کوچک‌تر نمی‌تواند خودکفا باشد و این کشور‌ها به صادرات برای واردات نیاز دارند. آنها به شدت نیاز دارند منصفانه رقابت کنند تا بتوانند در ورود به بازار‌های جهانی از سیاست‌های حمایتی دولت‌ها بهره‌مند شوند. اینک بسیار مشهود است که کشور‌های دیگر به‌خاطر رشد در کیفیت و استانداردسازی محصولات مشابهی که در کشور عزیزمان ایران تولید می‌شود، گوی رقابت را می‌ربایند. شرکت‌ها و تولید‌کنندگان برای جذب سرمایه‌گذاری به تایید توسط یک سیستم معتبر و منسجم از قوانین تجارت‌جهانی نیاز دارند. علاوه‌بر این، بسیاری از کشور‌های درحال‌توسعه منابع مالی لازم برای مقابله با اقدامات کشور‌های پیشرفته به‌منظور پرداخت یارانه به تولید داخلی را ندارند. در حال‌حاضر، محدودیت‌های تجاری بر بخش کوچکی از تجارت‌جهانی تاثیر می‌گذارد و هنوز هم می‌توان به‌دستاورد‌های عظیم منطقه‌ای اندیشید. به‌عنوان مثال، منطقه تجارت آزاد قاره آفریقا که اخیرا ایجاد شده‌است، پتانسیل این را دارد که تا سال‌ ۲۰۳۵، ۵۰ میلیون نفر را از فقر شدید نجات دهد. کشور‌ها می‌توانند تجارت‌جهانی را با کاهش هزینه جابه‌جایی کالا که مهم‌ترین اصل‌در صادرات کالا محسوب می‌شود و استفاده از زیرساخت‌های بهتر، تقویت کنند. آنها همچنین می‌توانند سیاست‌هایی را اتخاذ کنند که به آنها کمک می‌کند تا رشد سریع تجارت‌جهانی خدمات، به‌ویژه خدمات دیجیتال را افزایش دهند.

صادرکنندگان مواد غذایی و سایر کالا‌های کلیدی باید از اعمال محدودیت در مواقع بحران خودداری کنند. واردکنندگان باید به‌طور دائم تعرفه‌های واردات را کاهش دهند یا حذف کنند تا از عرضه کافی در زمان‌های متفاوت اطمینان حاصل کنند و تجارت‌جهانی رونق یابد تا بُرد- بُرد را برای کشور‌ها رقم زند.

حمایت از مشاغل مولدتر در بخش‌های صادراتی، یکی از دغدغه‌های اصلی کشور است. صادرات، اقتصاد ما را باز، پویا و رقابتی نگه می‌دارد و کمک می‌کند تا در‌برابر عوامل خارجی کمتر آسیب پذیر باشد. تجارت بین‌الملل مربوط به واردات یا صادرات است و درآمد‌های صادراتی، با نوسانات رشد مرتبط است، بنابراین نوسانات درآمد صادراتی منجر به نوسانات در رشد اقتصادی می‌شود. از منظر اقتصادی، قرارگرفتن یک کشور در معرض شوک‌های اقتصادی خارجی به طور کلی به صادرات بستگی دارد. درآمد‌های صادراتی نیز موجب کمک مستقیم به سرمایه‌گذاری و رشد ساختار‌های تولیدی خواهدشد. اکثر اقتصاددانان بر سر این نکته اتفاق‌نظر دارند که تجارت بین کشور‌ها وضعیت جهان را بهتر می‌کند، بااین‌حال تجارت بین‌المللی می‌تواند یکی از بحث‌بر انگیزترین موضوعات سیاسی، هم در داخل و هم بین دولت‌ها باشد. گرچه ممکن است کشوری دو‌برابر شرکای تجاری خود در تولید پوشاک بازدهی داشته‌باشد، اما اگر در ساخت فولاد سه‌برابر بهره‌وری داشته باشد، از تولید و صادرات این محصول و واردات پوشاک سود خواهد برد. وابستگی به صادرات و تمرکز بر صادرات باعث رونق و رشد اقتصادی شده و کشور را تا حد زیادی در عصر عدم‌ثبات اقتصادی حفظ می‌کند. کشور‌ها نیز تقریبا همیشه هنگام خرید و فروش از یکدیگر وضعیت بهتری دارند.