واحدهای کوچک ریخته‌گری توان صادراتی ندارند

به گزارش می متالز، در ایران نیز این صنعت در چند دهه گذشته به خوبی رشد کرده است و واحدهای بزرگ و کوچک بسیاری ایجاد شده‌اند که هم‌اکنون برخی از این واحدها با نیمی از ظرفیت مشغول کار هستند. باتوجه به بعد جهانی ریخته‌گیری، این صنعت به شکل مطلوبی نتوانسته است بازارهای صادراتی را هدف قرار دهد.

نیاز به استراتژی بلند مدت

درباره صنعت ریخته‌گری و مشکلات این صنعت در کشور، علی امینی، مدیر توسعه بازار شرکت ریخته‌گری طبرستان اظهار کرد: ریخته‌گری درحقیقت فن شکل دادن به فلزات به‌وسیله ذوب است که پس از ریختن مواد مذاب در محفظه‌ای به نام قالب و سرد شدن قالب موردنظر به‌دست می‌آید. امینی در پاسخ به این پرسش که مشتریان شما چه کسانی هستند، عنوان کرد: خریداران محصولات ما بیشتر معادن آهن و مس و کارخانه‌های فولاد هستند. در بخش معدن، پس از استخراج در بخش‌های مختلف خردایش و در بخش کراشرها و آسیاب‌ها از قالب‌های ریخته‌گری استفاده می‌کنند، البته کارخانه‌های گندله‌سازی، صنایع مس، صنایع سیمان، صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، صنایع ریل و راه‌آهن و کوره‌های عملیات حرارتی نیز مشتری محصولات ما به‌شمار می‌روند. وی همچنین در پاسخ به این پرسش که وضعیت بازار ریخته‌گری چگونه است، عنوان کرد: با توجه به گسترش و توسعه معادن وضعیت بازار ریخته‌گری نسبت به سال‌های گذشته بسیار بهتر شده است. هرچند توسعه کارخانه ما در جهت صادرات بوده است و تا سال ۸۸ نیز بیش از نیمی از محصولات ما به کشورهای اروپایی صادر می‌شد اما هم‌اکنون به دلیل تحریم‌ها میزان صادرات به حدود ۱۰ درصد رسیده است و بیشتر محصول خود را به داخل عرضه می‌کنیم اما بازار داخل کشش جذب را ندارد. مدیر توسعه بازار شرکت ریخته‌گری طبرستان در ادامه با اشاره به کمبود مواد اولیه در صنعت ریخته‌گری عنوان کرد: مهم‌ترین مشکل ما در حوزه تولید، تهیه مواد اولیه است که به دلیل تحریم‌ها یا کمیاب شده‌اند یا افزایش نرخ پیدا کرده‌اند. مواد اولیه ما برای ذوب، انواع فروآلیاژها هستند. برای نمونه در ایران ماده نیکل نداریم که باید آن را وارد کنیم، یا فروکروم از نوع کم‌کربن آن را باید از خارج کشور وارد کنیم. امینی در ادامه خاطرنشان کرد: در بحث کلان نیز با مشکل صادرات روبه‌رو هستیم. در کل در زمینه صادرات استراتژی کلان و بلندمدتی را دنبال نمی‌کنیم. برای نمونه شرکت ما بیش از ۲۰ سال است که در زمینه صادرات فعالیت داشته اما هم‌اکنون نمی‌تواند در بازارهای صادراتی حضور داشته باشد، این در حالی است که با توجه به کیفیت محصولات‌مان می‌توانیم بازارهای صادراتی خوبی داشته باشیم. وی در پایان تاکید کرد: درمجموع با توجه به این مسائل پیش آمده و تحریم‌ها که کار را سخت کرده‌اند، همواره توانسته‌ایم کار را به پیش ببریم.

بازاریابی ضعیف

همچنین درباره صنعت ریخته‌گری کشور و ظرفیت تولید و صادرات آن، بابک نظری، عضو هیات‌مدیره چدن‌سازان اصفهان عنوان کرد: صنایع ریخته‌گری به‌طور کلی بر اساس صنایع مختلف متفاوت هستند، برای نمونه صنایع ریخته‌گری در صنعت خودرو از استانداردهای سختگیرانه و براساس سامانه‌های مکانیزه و غیردستی برخوردار هستند و به همین دلیل کیفیت بالایی دارند اما ریخته‌گری غیرخودرویی شامل فولاد، چدن و آلومینیوم و... است که بیشتر به شکل دستی انجام می‌شود، به عبارت دیگر قالب‌گیری در این نوع فلزات به شکل دستی و قدیمی انجام می‌شود. این عضو هیات‌مدیره چدن‌سازان اصفهان در پاسخ به این پرسش که فناوری ریخته‌گری تا چه اندازه روزآمد شده است و برای خروج از این مکانیزم دستی چه باید کرد، گفت: موضوع این است که شکل این صنعت به‌گونه‌ای است که چندان به فناوری‌های جدید نیازی ندارد، بنابراین بخشی از روند کار مکانیزه شده و بخشی نیز به شکل دستی انجام می‌شود. برای نمونه در اصفهان شرکت‌هایی هستند که بخش میکسر به‌ شکل مکانیزه انجام می‌شود اما بخش قالب‌گیری به شکل دستی انجام می‌شود. از این‌رو متناسب با شرایط کار بخشی از آن مکانیزه و بخشی نیز دستی انجام می‌شود. نظری با اشاره به میزان واحدهای ریخته‌گری موجود در کشور عنوان کرد: درحال‌حاضر ظرفیت ریخته‌گری در کشور بیش از نیاز بازار است به همین دلیل بیشتر کارخانه‌ها با ظرفیت‌های بسیار پایین مشغول کار هستند. وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به مازاد تولید واحدهای ریخته‌گری، صادرات نمی‌تواند راهکار مناسبی برای این کارگاه‌ها باشد، عنوان کرد: در زمینه ریخته‌گری چندان نتوانسته‌ایم بازارهای صادراتی مناسبی برای خود ایجاد کنیم و یکی از مهم‌ترین دلایلی که شرکت‌ها قادر به گسترش بازارهای صادراتی نشده‌اند، بازاریابی ضعیف است. از آنجاکه بیشتر شرکت‌های ریخته‌گری شرکت‌های کوچکی به‌شمار می‌روند، بنابراین از بنیه مالی و علمی لازم برای بازاریابی خارجی برخوردار نیستند. وی در ادامه با اشاره به مشکلاتی که شرکت‌های ریخته‌گری برای ورود به بازارهای بین‌المللی دارند، خاطرنشان کرد: سواد بین‌المللی برای رفتن به بازار جهانی بسیار مهم به‌شمار می‌رود، چراکه اگر به نمایشگاه‌های بین‌المللی ریخته‌گری در کشورهایی چون چین، آلمان و... بروید متوجه می‌شوید که کیفیت قطعات ریخته‌گری، پیچیدگی‌های تولید، تیراژ و توانایی تولید قطعات خاص و... این کشورها با مشابه آنها در ایران تفاوت چندانی ندارد و اگر تولیدکنندگان ما بازارهای صادراتی آنچنانی ندارند تنها به دلیل سواد بین‌المللی است. نظری در ادامه یادآور شد: درحقیقت بیشتر واحدهای ریخته‌گری آنقدر کوچک هستند که توانایی و ظرفیت سرمایه‌گذاری خارجی برای بازاریابی خارجی را ندارند.این عضو هیات‌مدیره چدن‌سازان اصفهان در پاسخ به این پرسش که آیا بهتر نیست واحدهای کوچک برای بازدهی بیشتر و ورود به بازارهای بین‌المللی با هم تجمیع شوند، عنوان کرد: البته تجمیع این واحدها در زمینه صادرات می‌تواند ظرفیت بیشتری ایجاد کند. برای نمونه یکی از روش‌هایی که چینی‌ها برای فروش و صادرات انجام می‌دهند، این است که به‌طور معمول تولیدکنندگان خود را درگیر صادرات نمی‌کنند بلکه شرکت‌هایی دارند که با بنیه و ظرفیت‌های بازرگانی و صادراتی قوی در جهان ارتباط ایجاد می‌کنند و به وسیله آنها اقدام به صادرات می‌کنند. برای نمونه یک شرکت چینی در زمینه انواع ریخته‌گری برنز، فولاد و آلومینیوم و... با چندین شرکت در جهان ارتباط دارد. این درحالی‌است که چنین زیرساختی در زمینه ریخته‌گری برای افزایش صادرات در کشور ما موجود نیست.