بلندپروازی زغال‌سنگ در جنوب شرق آسیا

می متالز - اندونزی یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان زغال‌سنگ در جهان به شمار می‌آید که بیشتر تولیدات آن از نوع حرارتی است.

به گزارش می متالز، پیش‌بینی می‌شود این کشور با ادامه استخراج در سطح فعلی برای حدود ۸۳ سال ذخیره زغال‌سنگ داشته باشد.
از اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی (حدود دهه ۱۳۷۰ خورشیدی) با تغییراتی که در شرایط سرمایه‌گذاری خارجی در این کشور ایجاد شد، اندونزی شاهد جهش چشمگیر در تولید و فروش داخلی و صادرات زغال‌سنگ به ویژه در نوع حرارتی بوده است.
این کشور همچنین برنامه‌ریزی‌های بلندپروازانه برای تولید و صادرات و همچنین فروش داخلی داشته، در حالی که هزینه‌های کم نیروی انسانی، سود مناسبی را برای معدنکاران اندونزی و سرمایه‌گذاران به همراه داشته است.
در کنار توسعه استخراج زغال‌سنگ، دولت، توسعه نیروگاه‌های حرارتی را در نظر قرار داده و آنها را به بهره‌برداری رسانده یا در دست ساخت دارد.
یادآوری می‌شود بین ۷۰ تا ۸۰ درصد تولید زغال‌سنگ اندونزی، صادراتی است و این کشور در سال ۲۰۱۶ میلادی (۱۳۹۵ خورشیدی) که تولید زغال‌سنگ در آن ۴۵۶ میلیون تن بود، با صادرات ۳۶۵ میلیون تن رتبه بالایی را در صادرات این کانی کسب کرده است.
همانگونه که گفته شد، ذخایر مناسب، تولید زیاد و پایین بودن هزینه‌های دستمزد، کمک‌ها و تسهیلات و توجه ویژه دولت، شرایطی را برای تولیدکنندگان به وجود آورده تا بتوانند با سود مناسب و قیمت‌های رقابتی، بازارهای صادراتی و داخلی را به طور پیوسته توسعه دهند.
دیگر مزیت نسبی اندونزی، موقعیت جغرافیایی استراتژیک این کشور نسبت به بازارهای پر مصرف چین و هندوستان است که با توجه به مصرف و توسعه نیروگاه‌های زغال‌سنگی در این ۲کشور، خرید زغال‌سنگ حرارتی از اندونزی با سرعت افزایش داشته است.
یادآوری می‌شود که هندوستان برای تامین برق ۲۷۰ میلیون نفر از جمعیت کشور که برق ندارند، توسعه نیروگاه‌های زغال‌سنگی را در اولویت قرار داده است.
با توجه به اینکه بیشتر از نیمی از درآمد صادراتی اندونزی از صادرات زغال‌سنگ و روغن پالم است، در سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ میلادی (۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ خورشیدی) که بهای جهانی زغال‌سنگ کاهش پیدا کرد، این کشور توانست با افزایش تولید و صادرات، افت درآمدی را که در اثر پایین آمدن نرخ زغال‌سنگ به‌وجود آمده بود، جبران کند و مانع کم شدن درآمد ارزی کشور شود.
همچنین در نیمه دوم سال ۲۰۱۶ میلادی که بهای زغال‌سنگ دوباره به سطح قیمت‌های اوایل سال ۲۰۱۴ میلادی (۱۳۹۳ خورشیدی) رسید، معادن و دولت اندونزی، درآمد زیادی را از این افزایش نرخ کسب کردند.
یادآوری می‌شود با وجود آگاهی جهانی از اهمیت کاهش وابستگی کشورها به سوخت‌های فسیلی به ویژه زغال‌سنگ نمی‌توان در آینده نزدیک کاهش مصرف آن را پیش‌بینی کرد و جهان همچنان باید آثار زیانبار استخراج و مصرف زغال‌سنگ و اثرات ناخوشایند زیست‌محیطی آن را تحمل کند.
در برنامه‌ریزی دولت اندونزی، مصرف نفت برای سوخت نیروگاه‌ها که در سال ۲۰۱۱ میلادی ۵۰ درصد بوده، در سال ۲۰۲۵ میلادی (۱۴۰۴ خورشیدی) به ۲۳ درصد کاهش می‌یابد و در همین مدت سهم زغال‌سنگ این کشور در تولید انرژی از ۲۴ به ۳۰ درصد افزایش خواهد یافت.
این ارقام گویای کارنامه قابل قبولی از نظر زیست‌محیطی و گرمایش کره زمین نیست