ما و صنایع مادر را به یک چشم ببینید

به گزارش می متالز، افزایش نرخ مواد اولیه صنایع معدنی و واحدهای کوچک و حمایت نکردن از آنها می‌تواند به ادامه حیات این صنایع و رشد اقتصادی بلندمدت کشور ضربه بزند، درحالی‌که تولیدکننده‌های خرد و کوچک در قسمت تهیه مواد اولیه، تهیه ارز و تامین منابع مالی دچار مشکل هستند و باید با همراهی دیگر سازمان‌ها و اجتناب از سیاست‌های تبعیض‌آمیز از بار مشکلات این فعالان اقتصادی کم کرد. روزگار معدن با توجه به اهمیت این موضوع پای صحبت فعالان صنعتی و معدنی نشسته و از دغدغه‌های آنها می‌گوید.

تفکرها و افرادی که مانع رشد معدن هستند

سیدعلی‌محمد ابویی مهریزی، عضو کمیسیون صنایع، معادن و کشاورزی اتاق بازرگانی ایران با گله از اینکه شرایط اقتصادی برای صنایع و معادن دشوار شده است، کرد: مدیریت چندین واحد تولیدی صنعتی و معدنی را بر عهده دارم اما چند سالی است که در حوزه اشتغال و تامین حقوق کارگران روزبه‌روز با مشکلات بیشتری روبه‌رو می‌شوم.
ابویی مهریزی با گله از موانعی که سر راه تولیدکننده‌ها و فعالان صنعتی و معدنی وجود دارد، گفت: وقتی برخی به‌راحتی می‌توانند موانع و مشکلاتی برای تولید در داخل ایجاد کنند، دیگر نیازی به تحریم و عوامل خارجی نداریم. او تاکید کرد: وجود برخی تفکرها و افراد کافی است که صنعت و معدن را دچار مشکل کند و این حوزه نتواند به‌راحتی به کار خود ادامه دهد.
عضو کمیسیون صنایع، معادن و کشاورزی اتاق بازرگانی ایران با اشاره به نقش و اهمیت ناچیز صنایع پایین‌دست در حوزه معدن و صنعت ادامه داد: متاسفانه در چند سال گذشته، بیشتر صنایع بالادست که دولتی یا خصولتی هستند، سهم صنایع پایین‌دست را بلعیده‌اند. بیشتر یارانه‌های انرژی و صنعت در اختیار صنایع بالادست قرار می‌گیرد، آنها هم با کمک ابزار قانونی ازجمله بورس دست به قیمت‌سازی می‌زنند و درنتیجه صنایع پایین‌دست زیان می‌بینند.
ابویی مهریزی اظهار کرد: همان‌طور که می‌بینید قیمت‌ها افزایش پیداکرده، درحالی‌که حقوق کارگر افزایش چندانی نداشته اما وضعیت برای صنایع پایین‌دست طور دیگری است. فعالان این حوزه، کالایی را برای ۲ ماه دیگر می‌خرند اما در مدت کوتاهی با افزایش قیمت‌ها ضرر زیاد می‌دهند.
او به‌عنوان نمونه به سود سهام در بورس اشاره کرد و گفت: وقتی به آمارهای صنایع بالادست در بورس نگاه می‌کنید درمی‌یابید که وضعیت به سود آنهاست. به‌طور مثال کالایی را ۲۰۰ هزار تن عرضه می‌کنند سپس در آخرین لحظه ۲۰هزارتن از آن کم می‌کنند که باعث می‌شود قیمت‌ها بالا برود و سود زیاد ببرند.
ابویی مهریزی با اشاره به حبابی بودن قیمت‌ها گفت: مواد اولیه چندان در دسترس صنایع نیست و قیمت‌ها حبابی افزایش پیدا می‌کنند. متاسفانه گاهی مواد اولیه به دست‌مان نمی‌رسد و با روابط ویژه به کارخانه‌های دیگر منتقل می‌شود. شاهدیم که این روند روزبه‌روز بدتر می‌شود.
عضو کمیسیون صنایع، معادن و کشاورزی اتاق بازرگانی ایران در آخر تاکید کرد: ما از سختی کار ناراحت نیستیم اما از تبعیض و فشارهایی که بین صنایع خودی و غیرخودی قائل می‌شوند، دلخوریم.

از خصولتی‌ها طلبکاریم

محمدرضا مطیع‌پور، مدیرعامل شرکت توان پایش درباره دغدغه این شرکت معدنی و صنعتی گفت: مجموعه ما از تمام امتیازاتی که یک شرکت دارد، برخوردار است اما مشکل اساسی ما شرکت‌های دولتی هستند. او اظهار کرد: تاکنون در مقابل هر خدمتی که به شرکت‌های دولتی یا خصولتی‌ها ارائه داده‌ایم پولی دریافت نکرده‌ایم، درحالی‌که اگر ما یک شرکت دولتی بودیم، به ما خدمت‌رسانی می‌شد و پول‌مان را نیز گرفته بودیم.
این مدیر شرکت معدنی و صنعتی ادامه داد: در واقع به دلیل فعالیت‌مان ۹۰ درصد طرف حساب ما شرکت‌های دولتی، نیمه‌دولتی یا خصولتی‌هایی هستند که هنوز دولتی مانده‌اند و فقط در نام تغییر کرده‌اند. مسئله‌ای که ما درگیر آن هستیم اینکه از همه آنها پول طلب داریم. در قبال بسیاری از کارهایی که تاکنون انجام داده‌ایم هیچ پولی دریافت نکرده‌ایم.
 گاهی پیش‌آمده که ۳ سال منتظر بمانیم تا سرانجام به پول‌مان برسیم. مطیع‌پور ادامه داد: وقتی نتوانیم طلب‌مان را بگیریم چطور می‌توانیم دست به تولید بزنیم و پیشرفت کنیم؟
مطیع‌پور درباره مشکل اساسی فعالان معدنی و صنعتی گفت: در ۵ سال گذشته، مشکل بزرگ صنعتگران و فعالان معدنی در ایران نبودن بودجه بوده است. انتظار ما از دولت این است که مبالغ و بدهی‌هایی را که باید به ما بدهد، سر موعد مشخص پرداخت کند.
این فعال معدنی درباره وابستگی به کالاهای خارجی و تولید نکردن آن در داخل گفت: خیلی تلاش کردیم به‌عنوان فعال معدنی در داخل کشور محصولاتی را تولید کنیم که معدنی‌ها به آن نیازمند هستند اما متاسفانه با تولیدکننده‌ها طوری برخورد می‌کنند که بهتر است دست به تولید نزنند و آن کالا را از خارج وارد کنند.