پارس جنوبی؛ گام‌های آخر توسعه

به گزارش می متالز، تورق این کتاب قطور که سطر به سطر آن با نقوشی زرین از همت، تلاش، خلاقیت، امید و به‌کارگیری استعدادهای فرزندان این مرز و بوم به نگارش درآمده تا ماحصل آن خلق تمدنی جدید در صنعت نفت و گاز کشور به خصوص در محدوده جغرافیای استان بوشهر باشد، پیامی محکم با گزاره «باور به توانمندی داخلی» را به دنیا مخابره کرده است.

در واکاوی تاریخ این حماسه بزرگ اقتصادی، باید گفت اگرچه توسعه مرحله نخست این میدان با توجه به شرایط آن زمان (از قبیل تجربه اندک کشور در توسعه میدان‌های گازی، مواجهه با کمبود منابع مالی، فقدان فناوری‌های مدرن در طراحی و ساخت پالایشگاه‌ها، تاسیسات فراساحلی، لوله‌گذاری‌های دریایی و سایر چالش‌ها و الزامات فنی پیش روی کشور) منجر به استفاده از خدمات شرکت‌های بین‌المللی شد، اما در ادامه مسیر تکاملی خود به دور از هر گونه شعارزدگی و منطبق با الگوی بومی‌سازی، تا جایی پیش رفت که چهار ماه پس از واگذاری نخستین قرارداد توسعه‌ای فازهای ۲ و ۳ به سه شرکت بین‌المللی توتال، گازپروم و پتروناس در مهرماه ۱۳۷۶، قرارداد طرح توسعه فاز یک پارس جنوبی با یک شرکت تمام‌ایرانی منعقد شد.

این روند در توسعه فازهای بعدی هم ادامه یافت و حضور پیمانکاران ایرانی در فازهای یک تا ۱۰ موجب شد توسعه فازهای بعدی عملا به شرکت‌های داخلی سپرده شود.

این شرکت‌ها نیز که با تکیه بر تجارب کاری در کنار شرکت‌های بین‌المللی اندوخته‌های ارزشمندی را در کوله‌بار فنی و مدیریتی خود ذخیره کرده بودند، توانستند با جلب اعتماد و اطمینان وزارت نفت امور را در دست گرفته و با غلبه بر شرایط سخت تحریمی در دوره‌های پیاپی کارزار اقتصادی غرب علیه ایران، کفه سهم و قدر داخلی را در ترازوی توسعه فازهای پارس جنوبی با اتکا به ظرفیت‌ها، قابلیت‌ها و توانمندی‌های خود سنگین‌تر کنند، تا بدان جا که در گام‌های آخر توسعه مگاپروژه‌های پارس جنوبی، سهم ایرانی را در بسیاری از فرآیندها به صددرصد رساندند.

اکنون نیز در مسیر پرفراز و نشیب توسعه مگاپروژه‌های این میدان مشترک و در شرایطی که تحریم‌های یکجانبه امریکا بار دیگر بر گلوی صنعت بزرگ نفت فشار آورده، به خط پایانی ماراتن نفسگیر مشترک با همسایه جنوبی نزدیک می‌شویم.

موجب خرسندی است که اعلام کنیم کشورمان با جبران عقب‌ماندگی در برداشت صیانتی از این گنجینه ملی، در استخراج روزانه گاز و منابع ارزشمند هیدروکربوری همراه آن، به رکوردهای بی‌نظیر تاریخی دست یافته و از رقیب قطری خود پیشی گرفته است. خبری که در واپسین روزهای سال گذشته و در حاشیه افتتاح فازهای ۱۳ و ۲۴-۲۲ پارس جنوبی به استحضار رییس‌جمهوری رسید و ایران توانست در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، ظرفیت تولید گاز طبیعی از میدان مشترک با قطر را به حدود ۶۶۰ میلیون مترمکعب در روز افزایش دهد.

همچنین، با عنایت به دستور وزیر نفت مبنی بر تکمیل ظرفیت و راه‌اندازی فازهای باقیمانده پارس جنوبی، تلاش می‌شود با نصب و راه‌اندازی ۵ سکوی گازی پارس جنوبی در فازهای ۱۳، ۱۴ و ۲۴-۲۲ تا پایان امسال، حدود ۷۰ میلیون مترمکعب بر ظرفیت پیشین تولید روزانه گاز غنی افزوده شود.

این مهم که در سایه سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری و حمایت «وزارت نفت» از فعالان، سازندگان، پیمانکاران و مشاوران ایرانی صورت گرفته، توانسته است با تقویت دانش و قدرت عملیاتی و افزایش نقش‌آفرینی شرکت‌های داخلی و همگرایی ملی، ستون‌های سترگ توسعه درون‌زای فازهای پارس جنوبی را بر آسمان خلیج نیلگون همیشه فارس برافراشته کند.