عوامل جهت‌ بخش نفت در سال آینده

به گزارش می متالز، مشکلات مالی به خوبی شناخته شده‌اند اما دومینوها کاهش پیدا خواهند کرد. برخی از شرکت‌های حفاری اخیرا شاهد کاهش خط اعتباری خود بوده‌اند که دسترسی آن ها به سرمایه جدید را محدود کرده است. بانکها سالانه دو بار در بهار و پاییز خطوط اعتباری برای شرکت‌های حفاری شیل را مورد ارزیابی قرار می‌دهند و درباره میزان پولی که این شرکت‌ها می‌توانند استقراض کنند تصمیم می‌گیرند. این بار برای نخستین بار در سه سال گذشته انتظار می‌رود وام دهندگان ظرفیت وام دهی به آنها را محدود کنند.

محدودیت در وام دهی در شرایطی حاصل می‌شود که کنکاش در فاینانس شیل افزایش پیدا کرده است. قیمتهای سهام امسال که سرمایه گذاران علاقه خود را از دست داده‌اند، به شدت کاهش پیدا کرده است. صنعت نفت شیل همچنان پول خرج می‌کند و وام دهندگان و سرمایه گذاران این صنعت را نادیده می‌گیرند.

البته اگر شرکت‌های حفاری نتوانند برای پوشش کمبودهای فاینانس خود استقراض کنند، ممکن است مجبور شوند اعلام ورشکستگی کنند. به گفته بیلی بایلی، مدیر شرکت سرمایه سالت استون، کاهش مبنای استقراض می‌تواند پیش درآمد خوبی برای ورشکستگی احتمالی باشد زیرا بازارهای سرمایه درهای خود را به روی چنین شرکت‌هایی می‌بندند و از این رو استقراض، تنها منبع نقدینگی است.

با این حال دسترسی همه شرکت‌ها به بازارهای سهام کاملا قطع نشده است. شرکت دایاموند بک انرژی توانست سه میلیارد دلار اوراق قرضه جدید با نرخ بهره پایین صادر کند.

استرس مالی، کندی رشد تولید نفت آمریکا در سال میلادی جاری را توضیح می‌دهد. آمریکا در فاصله ژانویه تا دسامبر سال ۲۰۱۸ حدود دو میلیون بشکه در روز به تولید نفت خود اضافه کرد اما رشد تولید این کشور در فاصله ژانویه تا اوت سال ۲۰۱۹ تنها چند صد هزار بشکه در روز بود.

اما عجیب است که آژانس بین‌المللی انرژی همچنان رشد قابل توجه تولید نفت آمریکا در سال ۲۰۲۰ به میزان ۱.۲ میلیون بشکه در روز را پیش بینی می کند اما همه با این دورنمای خوش بینانه موافق نیستند. کمبود اعتبار و استرس مالی در بخش شیل ممکن است به نتایج مایوس کننده در سال ۲۰۲۰ منتهی شود.

در برابر چنین وضعیتی گروه اوپک پلاس باید درباره حرکت بعدی خود تصمیم بگیرد. آژانس بین‌المللی انرژی اعلام کرده اوپک پلاس به دلیل دورنمای اشباع عرضه که تا حد زیادی به دلیل رشد نفت شیل بوده، با مشکلاتی مواجه است.

با این‌همه در بازار معاملات فیزیکی، نشانه‌ها اندکی مثبت هستند. در بازار معاملات آتی قراردادهای ماه آتی نفت برنت با نرخ بالاتری نسبت به قراردادهای بلندمدت معامله می‌شود. نرخ پریمیوم شش ماهه اخیرا به سه دلار و ۵۰ سنت در مقایسه با یک دلار و ۹۰ سنت در ماه گذشته افزایش پیدا کرده که نشان دهنده محدود شدن عرضه در بازار است.

بعلاوه احتمال گرم شدن رابطه تجاری آمریکا و چین وجود دارد که می‌تواند از اقتصاد جهانی حمایت کند. اعتماد کردن به شایعات روزمره که در پکن و واشنگتن شنیده می‌شوند، دشوار است اما دو طرف تمایل خود را برای آتش بس ابراز کرده و فعلا تعرفه‌های تلافی جویانه را افزایش نداده‌اند.

با این همه رشد اقتصادی آهسته شده است. سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) هشدار داده که رشد تولید ناخالص داخلی جهانی امسال به ۲.۹ درصد کاهش پیدا کرده و تا سال ۲۰۲۱ بین ۲.۹ تا سه درصد خواهد ماند که ضعیف‌ترین نرخ رشد اقتصادی در یک دهه گذشته به شمار می‌رود و بسیار کمتر از رشد ۳.۸ درصدی در سال گذشته است. دو سال مناقشه تجاری و تعرفه‌های تلافی جویانه آمریکا و چین به تجارت ضربه زده و سرمایه گذاری تجاری را تضعیف کرده و مشاغل را در خطر قرار داده است.

بر اساس گزارش رویترز، بنابراین آمریکا و چین روی چشم انداز کوتاه مدت نفت تاثیر زیادی دارند. هنوز درباره میزان مازاد عرضه نفت در سال ۲۰۲۰ اتفاق نظر وجود ندارد اما بهبود روابط تجاری آمریکا و چین بلافاصله در تغییر پیش بینی‌های رشد اقتصادی، رشد تقاضا برای نفت و مهم‌تر از همه اعتماد تجاری منعکس خواهد شد. حتی انتظار بالاتر برای بهبود اقتصادی قیمتهای نفت را حداقل برای مدتی بهبود بالا خواهد برد