تن دادن به بیمه‌های اجباری، گذر از بیمه اختیاری

به گزارش می متالز، این کارخانه‌ها با خطوط و تجهیزات گوناگون مستعد حوادث مختلفی نیز هستند؛ از این رو بیمه‌های متفاوتی وجود دارد که برخی از این بیمه‌ها برای کارخانه‌دارها اجباری است و برخی اجباری نیست. در این میان، مشکلی که کارخانه‌های بزرگ در زمینه بیمه دارند تعامل با کارگاه‌های کوچکی است که ممکن است بیمه نباشند و مشکلاتی را برای کارخانه‌های بزرگ ایجاد کنند.
 

انواع بیمه‌های کارخانه‌های بزرگ

درباره انواع بیمه‌هایی که کارخانه‌های فولاد می‌توانند داشته باشند، مجید رضاپور، مدیرعامل پیشین شرکت ورق‌های پوشش‌دار تاراز اظهارکرد: ‌کارخانه‌های بزرگ مانند کارخانه‌های فولاد درگیر چند نوع بیمه هستند، یک بیمه، شامل بیمه قرارداد کارکنان و تامین اجتماعی می‌شود. یکی دیگر بیمه ماشین‌آلات است که میزان این بیمه بین ۷ تا ۱۶.۶۷ درصد متغیر است. رضاپور در ادامه خاطرنشان کرد: بیمه تجهیزات نیز داریم که تمام کارخانه‌ها به صورت معمول خود را بیمه تجهیزات نمی‌کنند، چراکه هزینه‌های آن بسیار بالاست. البته اگر تجهیزاتی با استفاده از تسهیلات بانکی خریداری شود، بانک، کارخانه را مجبور می‌کند که آن تجهیزات را حتما بیمه کند. اما در کل برای کارخانه‌ها به‌صرفه نیست که تمام تجهیزات و سوله‌های خود را بیمه کنند؛ بنابراین آن بخشی را که ازسوی بانک الزام دارند، بیمه می‌کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: برای نمونه دارایی یک شرکت فولادی ممکن است بالای ۱۲میلیارد دلار باشد که اگر قرار باشد کل این دارایی‌ها بیمه شود، هزینه‌ سرسام‌آوری خواهد بود؛ از این‌رو کارخانه‌دارها تجهیزات خاص را بیمه می‌کنند که در صورت آسیب دیدن بتوانند از طریق بیمه آن را پوشش بدهند.
وی در پاسخ به این پرسش که بیمه حوادث تا چه اندازه برای کارخانه‌های فولادی ضروری به‌نظر می‌رسد، گفت: بیمه حوادث ضروری به نظر می‌رسد چراکه کارخانه‌های فولاد به‌طور معمول کارخانه‌های پرخطری هستند. البته کارخانه‌های فولاد معمولا خود را بیمه آتش‌سوزی می‌کنند. اما بیمه حوادث یا بیمه مسئولیت در قالب بیمه افراد بی‌نام گرفته می‌شود. در این زمینه پیمانکاران بیمه بی‌نام می‌گیرند که در صورت اتفاق برای کارگران، بین ۵ تا ۵۰ نفر بیمه شوند. در این نوع بیمه، بیمه به‌نام شخص خاصی نیست و برای هر فردی اتفاق بیفتد، بیمه خواهد بود.
این کارشناس فولاد در پاسخ به این پرسش که چه بیمه‌هایی اجباری هستند، عنوان کرد: بیمه تامین اجتماعی افراد، بیمه قراردادها و پیمانکاران بیمه‌های اجباری هستند که کارفرما باید این نوع بیمه‌ها را پرداخت کند.
 

مشکلات کارخانه‌های بزرگ

همچنین درباره بیمه و مشکلات آن برای کارخانه‌های بزرگ در صنایع معدنی، افشین مقتدر فعال حوزه آلومینیوم اظهار کرد: انواع گوناگونی از بیمه‌ها برای کارخانه‌ها وجود دارد مهم‌ترین آنها بیمه تامین اجتماعی است که شامل پوشش هزینه‌های درمان و بیمه تکمیلی نیز می‌شود.
وی در ادامه توضیح داد: بیمه آتش‌سوزی برای کارخانه‌ها نیز تا حدی ضروری به نظر می‌رسند. بیمه مسئولیت نیز یک نوع بیمه است که اگر بر اثر حوادث کارگری فوت شود، بیمه مسوولیت آن را پوشش می‌دهد. نوع دیگر بیمه، بیمه حمل است این بیمه در حقیقت کالایی که برای مشتریان ارسال می‌شود، زیر پوشش این نوع بیمه قرار می‌گیرد. بیمه خرید قطعات از خارج نیز نوع دیگری از بیمه است که برای کالایی که از خارج مورد خریداری قرار می‌گیرد در داخل مورد پوشش بیمه قرار می‌گیرد. اگر کالای وارداتی در اثر حمل‌ونقل یا در گمرک دچار آسیب شد بیمه خسارت آن را پرداخت می‌کند.
وی در پاسخ به این پرسش که کارخانه‌ها، بیمه سرمایه‌گذاری انجام می‌دهند، عنوان کرد: کارخانه‌های بزرگ این کار را انجام نمی‌دهند. البته بسته به بزرگ یا کوچک بودن کارخانه بیشتر این بیمه انجام می‌‌شود.
این فعال حوزه آلومینیوم در پاسخ به این پرسش که کارخانه‌های بزرگ بیمه چه مشکلاتی وجود دارد، گفت: ‌در زمینه بیمه تامین اجتماعی فشار بسیاری به کارفرما وارد می‌شود. بیمه تامین اجتماعی یک اجبار است و کارخانه‌های بزرگ بالای ۵۰ نفر را بیمه می‌کنند.
مقتدر ادامه داد: یکی از مشکلاتی که کارخانه‌های بزرگ دارند این است که با کارخانه‌های کوچک مجبور به کار هستند که این کارگاه‌های کوچک ممکن است بیمه تامین اجتماعی رد نکنند و نتوانند مفاصاحساب بیمه بگیرند به این معنی که این کارگاه هیچ‌گونه بدهی معوق به تامین اجتماعی ندارد. از این رو ممکن است کارخانه‌های بزرگ نتوانند با این کارگاه‌ها کار کنند و حتی مجبور به واردات کالاهایی از خارج شوند در حالی که همین کارگاه‌ها در داخل قادر به تولید آن هستند. در این صورت برخی کارخانه‌ها صورت معامله را تغییر می‌دهند.
وی افزود: همچنین برخی از کارخانه‌ها و واحدهای کوچک قادر نیستند ضایعات خود را که برای بازیافت بفروشند؛ به این دلیل که کارگران‌شان را بیمه نکرده‌اند، نمی‌توانند مفاصاحساب بگیرند از این‌رو مجبور هستند این ضایعات را بازیافت نکنند یا امحا کنند یا بسیار ارزان‌تر بفروشند. فرارهای بیمه‌ای سبب ایجاد اقتصاد زیرزمینی شده است.
این کارشناس آلومینیوم تاکید کرد: دولت باید کنترل‌های نظارتی و جدی‌ بر بیمه داشته باشد که به‌هیچ عنوان کارگاهی نخواهد از زیر پوشش بیمه فرار کند. بسیاری از شرکت‌ها به‌طور صوری تاسیس می‌شوند که کد معاملاتی خرید و فروش می‌کنند و اعضای هیات‌مدیره صوری دارند که با نام آنها کارهایی را انجام می‌دهند و به این وسیله فرار مالیاتی و بیمه‌ای نیز دارند.  مقتدر عنوان کرد: متولیان بیمه‌ گاهی خود این راهکارها را نشان می‌دهند یا ابهام‌هایی در قوانین می‌گذارند که بتوان قانون را دور زد. مانند کارت‌های بازرگانی که از دولت نهم و دهم باب شد که هم اکنون در بازار وجود دارد که واردات از طریق آنها انجام می‌‌گیرد. وی در ادامه گفت: بیمه فشار بسیاری به کارفرما وارد می‌کند که برخی کارگاه‌ها را مجبور به تعداد بالایی افراد زیر پوشش بیمه می‌کند که این کارگاه‌ها توان مالی ندارند و این کار را انجام نمی‌دهند و مفاصاحساب نمی‌گیرند؛ بنابراین کارخانه‌های مجبور به دور زدن قوانین می‌شوند.
این فعال حوزه آلومینیوم عنوان کرد: کارخانه باید نیروی خودش را بیمه ‌کند اما دیگر نباید نگران بیمه کارگاه‌های دیگر باشد، زیرا این موضوع به کارخانه‌های بزرگ ربطی ندارد. در این زمینه باید دولت نظارت خود را بیشتر کند و به کارخانه‌های بزرگ فشار وارد نکند.