دلواپسان "بورس"

می متالز - گزارش پنج و نیم امروز نیم نگاهی دارد به قوم دلواپس بورسی که هر روز با کلاه قرمز در کنار بورس‌بازها سکه روی زمین می‌اندازند تا تاییدیه‌ای که فقط در نانوایی دولتی پخت می‌شود.

به گزارش می متالز به نقل از بورس نیوز، چند ماه قبل که بازار مثبت بود بعضی دلواپسان مرتبا نگران حباب بورس بودند و هشدار می‌دادند که نخرید اما؛ بورس تهران بعد از یک دوره اصلاح چند هفته ای دوباره راه صعود در پیش گرفت و سقف های جدیدی ثبت کرد.

حالا دوباره دلواپسی ها شروع شده و عده‌ای شعار می‌دهند که قیمت سهم‌ها ۲ الی ۳ برابر شده و حباب دارد و مشخص نیست چرا این بزرگواران زمانی که همه چیز (تاکید می‌کنیم)، همه چیز، از شیر مرغ تا جان آدمیزاد_ رشد چند ۱۰۰درصدی داشت، هشدار ندادند که قیمت‌ها حباب است؟ آیا جهش ۳ برابری قیمت ارز؛ افزایش قیمت سرسام آور خودرو و مسکن و لوازم خانگی و...؛ رشد بی‌وقفه و هر روزه مواد غذایی و... طبیعی بود؟ اصلا چطور ممکن است در کشور ما در عرض یک سال و نیم همه چیز حداقل ۳ برابر شود و فقط رشد بازار سرمایه به نظرمان عجیب بیاید؟ کاش دوستان بیشتر توضیح می دادند بفهمیم غرض هشیار کردن سرمایه گذاران است یا پای منافع شخصی در میان است.

صد رحمت به ترامپ

در حالی که از بامداد تا شامگاه دشمن و تحریم را ریشه تمامی بدبختی هایمان می خوانیم، بعضی ها زیرزیرکی کارشکنی می کنند و طوری رفتار می کنند که باید گفت صد رحمت به دشمن! صدها کامیون حمل محصولات معدنی صادراتی پشت مرز متوقف شده و تولیدکنندگان هم بابت افزایش کرایه حمل و هم احتمال از دست دادن مشتریان صادراتی به خاطر تاخیر در تحویل کالا، بر سر و کله می کوبند. گفتیم علتش چیست، آقایان گفتند نداشتن تاییدیه بانک مرکزی مبنی بر رفع تعهد ارزی! پرس و جو کردیم، دیدیم تولیدکنندگان بی نوا مقصر نیستند! فقط بعد از ایفای تعهدات شان، به آنان تاییدیه مجزا داده نشده، اما آقایان تعهدنامه مجزا از هر صادرکننده می خواهند و زیر بار هیچ توضیح و توجیهی هم نمی روند. اصلا هم مهم نیست که در آستانه تعطیلات سال نو میلادی هستیم و این کارشکنی ممکن است چه تبعاتی به همراه داشته باشد.

دلال حبیب خداست یا کاسب!

دبیر یکی از اتحادیه ها امروز گلایه می کرد که در کشور ما، کاسب یا بهتر است بگویی «دلال» حبیب خداست و آقایان تولیدکننده را مثل بچه سرراهی می دانند. گویا امکان تولید یکی از مواد اولیه صنعت فولاد داخل کشور وجود دارد، اما کسی از خرید آن استقبال نمی کند. به جایش به خرج شرکت، می روند چند روزی سفر خارجی و از چشم بادامی ها می خرند! آن هم گران تر از تولید داخل! بعضی رسانه های خبری هم خودشان را نخود آش کرده اند که هیس! چیزی نگویید که حوصله شنیدن آه و ناله تان را نداریم.