با گزارش می متالز، شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز یکی از شرکتهای زیرمجموعه گروه صنعتی پارس ساختار است که یک واحد ذوب و تولید شمش فولاد در اختیار دارد. بنابراین از یک سو این شرکت تلاش میکند تمام حلقههای ناقص تولید فولاد خود را از مواد اولیه تا محصول نهایی یعنی مقاطع طویل فولادی تکمیل کند. از سوی دیگر با احداث واحد نورد سرد و تولید ورق آن، یک گام به تکمیل زنجیره مقاطع تخت نزدیک شود. در این رابطه، گروه صنعتی پارس ساختار یک برنامه پنجساله را تدوین کرده است که گام به گام با آن پیش میرود.
شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز، ورق گالوانیزه را در ضخامتهای مختلف تولید میکند و فعالیت خود را اخیرا آغاز کرده است. ظرفیت اسمی تولید این شرکت 100 هزار تن ورق گالوانیزه در سال است که با توجه به زمان اندکی که از راهاندازی گذشته، هنوز به این ظرفیت نرسیدهایم. ضمن اینکه خطوط تولید این شرکت، پتانسیل این را دارد که در آینده به ظرفیت 140 هزار تن در سال برسد.
این شرکت توانست برای نخستین بار در کشور ورق گالوانیزه بسیار ضخیم با ضخامت سه تا 3.5 میلیمتر را به صورت استاندارد تولید کند. به طور کلی، ورقهای گالوانیزه با ضخامت بیش از دو میلیمتر در ایران بسیار کم تولید میشوند و هیچ تولیدکننده قادر به تولید ورق گالوانیزه با ضخامت 3.5 میلیمتر در کشور نیست. ناگفته نماند که تولید ورق گالوانیزه با این ضخامت در خاورمیانه انجام نمیشود و شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز تنها تولیدکننده این محصول در منطقه خاورمیانه و آسیای میانه محسوب میشود.
برخی تولیدکنندگان ادعا میکنند که توانستهاند ورق گالوانیزه با ضخامت سه میلیمتر را تولید کنند اما باید توجه داشت که این تولیدات، کیفیت مطلوب و استاندارد لازم برای مصرفکنندگان را نداشته و به همین دلیل تولید ورق ضخیم را ادامه ندادند. در حالی که صنایع فولاد شهریار تبریز توانست ضمن تولید ورق گالوانیزه ضخیم با کیفیت مطلوب، رضایت مشتریان را جلب و بازار بسیار خوبی را در این زمینه برای خود ایجاد کند.
شرکت فولاد شهریار تبریز در برنامههای آتی خود در نظر دارد که در گامهای بعدی تولید ورق گالوانیزه، به سمت ورقهای ضخیمتر یعنی 3.5 میلیمتر و حتی چهار میلیمتر نیز برود و ضمن برآورده کردن نیاز کشور به این ورقها و عرضه آنها در بازار، آمادگی صادرات این محصول استراتژیک به متقاضیان خارج از کشور را داشته باشد.
ورق گالوانیزه ضخیم با توجه به تازگی آن، در کشور ما تا حدودی ناشناخته است. در حالی که در صنایع پیشرفته دنیا، کاربردهای خاص خود را دارد و میتواند محصول مطمئنی برای صنایع مصرفکننده باشد. در حال حاضر، بسیاری از خانههای پیشساخته به ویژه در مناطق دارای رطوبت بالا مانند بنادر و جزایر، مهمترین محل مصرف این محصول هستند؛ زیرا ویژگی مقاومت نسبت به پوسیدگی و خوردگی در آب و هوای دارای رطوبت و همچنین سبکی ورق گالوانیزه باعث میشود انتخاب نخست این مصرفکنندگان، ورق گالوانیزه ضخیم باشد.
دیگر کاربردهای مهم ورق گالوانیزه ضخیم در تولید گاردریلهای کنار جادهای، تانکرهای ضخیم، مخازن و… است. بنابراین جامعه هدف این نوع ورقهای نسبتا گسترده است ولی به دلیل جدید بودن محصول یاد شده، باید اقداماتی را صورت داد؛ مهمترین اقدامی که شرکت باید در حال حاضر انجام دهد، گسترش فرهنگ استفاده از ورق گالوانیزه ضخیم در کشور است و در این رابطه، فعالیتهایی به ویژه برای بازاریابی و شناساندن این محصول به جامعه هدف در حال انجام است.
مهمترین چالش حال حاضر شرکت، تامین مواد اولیه است. شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز برای تولید ورق گالوانیزه مواد اولیه خود را عمدتا از شرکت فولاد مبارکه تامین میکند. البته همان طور که گفته شد، شرکت در ابتدای بهرهبرداری و تولید خود قرار دارد و امیدواریم با کمک شرکت فولاد مبارکه، تامین مواد اولیه تسهیل و مقدار آن بیشتر از میزان حال حاضر شود تا ظرفیت شرکت خالی نماند. خوشبختانه خط تولید شرکت به خوبی طراحی شده است و در بخش فنی و تولید، با چالش خاصی مواجه نیستیم.
شرکت فولاد شهریار برنامههای توسعهای متعددی را در دستور کار خود قرار داده است که ازجمله آنها میتوان به احداث خط تولید ورق سرد اشاره کرد. علاوهبراین، قصد داریم کوره آنیل را نیز به خط تولید اضافه کنیم تا ورق آنیل را نیز به عنوان یکی از بخشهای تولید ورقهای گالوانیزه داشته باشیم.
صنعت فولاد کشور جزو صنایع استراتژیک کشور بوده و مدیریت تامین مواد اولیه این صنعت در اختیار دولت و شرکتهای دولتی است. این شرکتها منابع مالی قوی دارند و اگر رقابتی میان آنها و بخش خصوصی شکل گیرد، قطعا بخش خصوصی توان رقابت با آنها را نخواهد داشت و آسیب خواهد دید. تقاضایی که بخش خصوصی از دولت دارد این است که این شرکتهای بخش خصوصی را در رقابت با بخش دولتی تنها نگذارد و به این بخش کمک کند. باید توجه داشت که آینده اقتصاد کشور در اختیار بخش خصوصی خواهد بود و این بخش مسیر توسعه کشور را تعیین خواهد کرد. البته در برنامههای دولت مشارکت دادن بخش خصوصی در اقتصاد وجود دارد اما لازم است که این امر سرعت بیشتری نسبت به قبل داشته باشد و در عمل، جلوه بیشتری پیدا کند.