قیمت‌گذاری دستوری، عامل اصلی فشار بر صنعت سیمان است

به گزارش می متالز، علی اصغر گرشاسبی در این نشست خبری گفت: صنعت سیمان سابقه ۸۶ ساله در ایران دارد و اولین خط تولید سیمان کشور در سال ۱۳۱۲ در شهر ری با ظرفیت ۱۰۰ تن آغاز به کار کرده است و اکنون تولید با رشد ۳ هزار برابری به ۸۷ میلیون تن رسیده است. پیش‌بینی می‌شود در سال جاری ۱۶ میلیون تن انواع محصولات سیمانی از کشور صادر شود. در ۹ ماه ابتدایی امسال ۴۱ میلیون تن سیمان در بازار داخلی توزیع شده است که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۱۱ درصد رشد داشته است و ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار تن سیمان نیز صادر شده است که با رشد ۱۳ درصدی همراه است.

وی با اشاره به رکود پروژه‌های عمرانی و بخش مسکن گفت: صنعت سیمان برنامه‌هایی بلندمدت در پیش رو داشت که به دلیل این رکود نتوانست به آنها دست یابد. در سالهای گذشته میزان بهره‌گیری از ظرفیتهای تولید حدود ۶۰ درصد بود که امسال به ۷۵ درصد افزایش خواهد یافت.

وی با اشاره به این که سهم سیمان در قیمت تمام شده ساخت مسکن ۲ درصد و در سازه‌های بتنی حدود ۳ درصد است، گفت: بر این مبنا تعیین نرخ‌های دستوری برای این تولیدات با هدف کنترل نرخ مسکن توجیه منطقی ندارد. اگر هزینه ساخت هر متر مربع ساختمان در وضع کنونی ۲ میلیون تومان باشد، سهم سیمان از هزینه ساخت حدود ۴۰ هزار تومان است.

این صنعت با مشکلات قابل توجهی روبرو است. با احتساب تمام مشکلات موجود و هزینه های بالای حمل و نقل، قیمت و شیوه‌ای که برای قیمت گذاری در نظر گرفته شده مطابق ارزش واقعی این محصول نیست.

گرشاسبی با بیان اینکه در حال حاضر ظرفیت تولید سیمان کشور ۹۸ میلیون تن در سال است، گفت: با تلاش و پشتکار متخصصان ایرانی و توسعه و برنامه‌ریزی منسجم، هیچگونه کمبودی در سیمان که یکی از مواد استراتژیک برای انجام زیرساخت‌های هر کشوری است، نداریم.

وی همچنین با اشاره به بحث آلایندگی واحد سیمان آبیک توضیح داد: ابتدا باید این موضوع را در نظر داشته باشیم که ذات این صنعت از خاک است، با این حال در دهه اخیر در صنعت سیمان شاهد موفقیت‌های چشمگیری در حفاظت از محیط زیست بوده‌ایم. آنچه امروزه تحت عنوان آلایندگی صنعت سیمان مطرح می شود بیشتر معطوف به گرد و غبار است.

گرشاسبی با بیان این که تمام خروجی‌های صنایع سیمانی کشور مجهز به دستگاه آنلاین اندازه‌گیری هستند، توضیح داد: تجهیزات نصب شده در خروجی‌های این صنعت، میزان آلایندگی‌ها و گرد و غبار را به صورت آنلاین به سازمان ملی استاندارد ایران مخابره می کند. پس از کنترل و پایش اطلاعات در صورتی که مشکلی ایجاد شود یا از سطح آلایندگی از حد مجاز افزایش یابد، سازمان های مربوطه بر اساس قوانین رفتار می کنند. در بحثهای سیاسی و اجتماعی دچار مشکل‌هایی هستیم که در نتیجه برخی اظهارنظرهای غیرکارشناسی شده و عمده بحث آلایندگی آبیک ناشی از بحث های سیاسی و غیرکارشناسی است.

مدیرعامل سیمان همچنین به تشریح مشکلات این صنعت پرداخت و گفت: قیمت پایین‌تر از ارزش واقعی این کالای صنعتی، مشکلات صادراتی‌، هزینه‌های حمل‌ونقل و عدم استفاده از ٢۵ درصد ظرفیت این صنعت عمده مشکلات این صنعت را تشکیل می‌دهد.

وی همچنین درباره کاهش سرمایه‌گذاری در صنعت سیمان، تصریح کرد: این رویکرد سرمایه گذاران به صنعت سیمان به دلیل کاهش سود این صنعت رخ داده و دلیل کاهش سود نیز به نادرستی قیمت‌گذاری سیمان مربوط می‌‌شود.

ضمن اینکه جایگزین مناسبی هم برای این کاهش سوددهی در نظر گرفته نشده است که سبب مستهلک شدن این صنعت گردید. به دلیل منطقی نبودن سود کارخانه‌ها به لحاظ به‌روزآوری تکنولوژی و سرمایه‌گذاری مناسب برای بلندمدت، سرمایه‌گذاری منطقی نیز وجود ندارد اما در این زمینه امیدواریم تمهیداتی اندیشیده شود.

گرشابی همچنین درباره ظرفیت تولید سیمان در کشور گفت: ٢۵ درصد ظرفیت سیمان کشور بلااستفاده بوده و متوقف است. در حال حاضر ارزش یک بسته سیمان ۵٠ کیلوگرمی به لحظات قیمتی هم ارزش به طور مثال یک کیلوگرم میوه است. این قیمت‌گذاری نامناسب علاوه‌ بر اینکه به صنعت سیمان کشور آسیب خواهد زد، اقتصاد کشور را هم دچار آسیب می‌کند. علاوه براین سیمان باتوجه به اینکه کالایی حجیم است، در بحث حمل و نقل نیز بسیار دچار مشکل هستیم.

بخش عمده‌ای از حمل سیمان به صورت جاده‌ای و بخش محدودی از آن ریلی است که مختص صادرات است. هزینه‌های حمل و نقل جاده‌ای به دلیل حجیم بودن آن بسیار بالاست. ضمن اینکه در بخش ریلی نیز به دلیل مشکلات در زیرساخت‌ها، عدم دسترسی به خطوط ریلی، قیمت‌های بالای سیستم‌های ریلی نیز از مشکلات این صنعت به حساب خواهد آمد.