دولت، تماشاچی نمونه‌ای است!

به گزارش می متالز، علی اوسط ایوبی اظهار داشت: مجموعه ریخته‌گری ایوبی از سال 1372 با هدف تولید شمش مس شروع به فعالیت کرد. جهت تولید این محصول از سرباره و ضایعات مس استفاده می‌کنیم و این ضایعات را از کارگاه‌ها و کارخانه‌های شهر تهران خریداری کرده و به مجموعه ریخته‌گری منتقل می‌کنیم. اغلب تولیدکنندگان شمش در ایران محصول تولیدی خود را به مجتمع مس سرچشمه می‌فروشند که ما نیز از این قضیه مستثنی نیستیم.

وی افزود: مجتمع مس سرچشمه شمش‌های خریداری کرده را به شکل مفتول و کاتد درمی‌آورد و به صنایع مختلفی مانند سیم و کابل می‌فروشد. این مجتمع، شمش تولیدی خود را علاوه بر عرضه در بازار داخلی، در اختیار مشتریان خارجی در کشورهای ترکیه، چین و امارات نیز قرار می‌دهد. ما به تنهایی قادر به انجام معاملات خارجی نیستیم و از این جهت به حمایت دولت نیازمند هستیم.

مدیرعامل شرکت ریخته‌گری ایوبی در رابطه با مشکلات موجود در صنعت شمش‌سازی، تصریح کرد: تولید شمش به تکنولوژی خاصی نیاز ندارد؛ به طوری که ضایعات در کوره‌های سنتی یا مدرن ذوب شده و پس از جداسازی مس و ناخالصی‌های موجود در آن، مس را داخل قالب ریخته و پس از سرد شدن شمش مس حاصل می‌شود. عمده مشکل این صنعت تامین مواد اولیه است. در چند سال اخیر با رشد مشکلات اقتصادی کشور، فعالیت سایر تولیدی‌ها نیز مختل شده و از طرفی جمع‌آوری ضایعات به عنوان مواد اولیه نیز دشوار شده است. در این راستا دولت خود را کنار کشیده و بدون کوچک‌ترین حمایتی خواستار رونق تولید داخلی است. ایران دارای منابع غنی مس است اما با این حال، نه معدنی در اختیار تولیدکننده قرار می‌گیرد و نه سهمیه‌ای برای تامین مواد اولیه به این صنف اختصاص می‌یابد.

ایوبی اضافه کرد: حدود 10 نفر در کارگاه ریخته‌گری ما در حال فعالیت هستند و با شرایط موجود در نهایت مجبور به تعطیلی کارگاه خواهیم بود و این امر باعث بیکاری پرسنل ما خواهد شد. در کل، تامین مواد اولیه و عدم حمایت دولت ازجمله دغدغه‌های جدی این صنعت محسوب می‌شود.

وی در رابطه با آینده مجموعه ریخته‌گری خود، توضیح داد: در شرایط نابه‌سامان فعلی هیچ تصمیم و برنامه‌ای برای آینده کاری خود نداریم. قیمت‌ها در حال افزایش هستند و بازار به حالت رکود درآمده است و می‌توان گفت بدترین حالت ممکن برای یک تولیدکننده رقم خورده است و دولت را نیز می‌توان به عنوان یک تماشاگر نمونه معرفی کرد! شهر زنجان دارای منابع مس بسیاری است، اما تعداد زیادی از همکاران ما در این شهر برای ادامه کار به کرمان نقل مکان کرده‌اند تا از امکاناتی که شرکت ملی مس ایران در اختیار تولیدکنندگان بومی کرمان قرار می‌دهد، استفاده کنند.

این مدیرعامل ادامه داد: ارگان‌های دولتی به‌ جای حمایت از تولیدکننده، در مقابل ما ایستاده و تا جایی که امکان دارد قشر تولیدکننده را اذیت می‌کنند. به عنوان مثال، ما در کارگاه مجهز به سیستم فیلتراسیون هستیم و بدون کوچک‌ترین آلاینده‌ای شمش تولید می‌کنیم اما اداره محیط زیست به بهانه‌های مختلفی فرآیند تولید شرکت ما را دچار چالش می‌کند. هزینه‌های تولید بیش از سود و درآمد حاصل از آن است و با وجود ضررهای مکرر باید به ارگان‌های دولتی نیز جریمه بیهوده پرداخت کنیم.

ایوبی ابراز کرد: با افزایش قیمت‌ها، نقدینگی ما به شدت کاهش یافته و در چرخه تولید تحت هیچ شرایطی قابل جبران نیست. دولت می‌تواند با ارائه تسهیلات با بهره کم به تامین سرمایه در گردش مجموعه‌های تولیدی کمک کند. با افزایش قیمت مواد اولیه، به طور طبیعی نرخ محصول نهایی نیز افزایش می‌یابد و مشتری تمایلی به خرید کالا با قیمت‌های نوسانی ندارد؛ در نتیجه، مجبور می‌شویم محصول را پایین‌تر از قیمت بازار بفروشیم که در این صورت بیشترین ضرر عاید ما می‌شود. شرایط به حدی نابه‌سامان است که ما حتی نمی‌توانیم ظرفیت تولید ثابتی را برای کارگاه تخمین بزنیم و همواره منتظر سفارش بازار و مشتریان هستیم.