سه راه نجات هپکو/ حفظ نیروی مازاد به هر قیمتی به صلاح تولید نیست

می متالز - امیرحسن کاکایی عضو هیات‌علمی دانشکده دانشگاه علم و صنعت ایران معتقد است: حفظ نیروی مازاد سبب شده است که هزینه تولید در بسیاری از صنایع کشور افزایش یابد و اداره آنها از دست مدیران مجموعه خارج شود.

به گزارش می متالز، بررسی کارنامه فعالیت هپکو از ابعاد مختلف شاید کمی پیچیده باشد. به این دلیل که کارخانه هپکو روزی مجموعه ای موفق و سودآور بوده و حال به چنین سرانجامی رسیده است. ویژگی کارخانه هپکو مانند برخی صنایع دیگر کشور این است که در این سال ها سازمان ها و مشتریان مخصوص خود را داشته است. این ویژگی را صنایع دیگر ندارند و مشتری تولیدشان مردم هستند. ویژگی دیگر هپکو این است که به شدت به فناوری وابسته بوده و اگر قرار است سرمایه گذاری جدیدی در این صنعت انجام شود، بهتر است در زمینه انتقال فناوری های جدید به کارخانه باشد. امروزه اگر صنعتی فناوری خود را با فناوری های نوین همراه نکند، بسیار آسان از صنعتی موفق به صنعتی ناموفق تبدیل خواهد شد. سرنوشت آذرآب اراک هم مانند هپکو است. شاید بهتر است بگوییم سرنوشت بسیاری از صنایع کشور همین گونه شده است. با سرمایه گذاری مشترک و توسعه تولید مطابق با استانداردهای بازار جهانی، می توان از هزینه های کمرشکنی که پس از بحران بر صنعتی تحمیل می شود، جلوگیری کرد. یکی از مشکلات هپکو نیروی مازاد آن است که هزینه تولید ماشین آلات را چند برابر کرده است. موضوع بدهی سنگین که جای خود دارد. اگر یک برج ساز در پایان ساخت وساز پروژه ای در دست نداشته باشد، به صورت شفاف با کارگران تسویه حساب می کند و اجازه می دهد در پروژه دیگری مشغول به کار شوند. درحالی که می بینیم در صنایع بحران زده کشور، حفظ نیروی انسانی به هر قیمتی از مسائل کم اهمیت تر دیگر مهم تر است. حفظ نیروی مازاد سبب شده است که هزینه تولید

در بسیاری از صنایع کشور افزایش یابد و اداره آنها از دست مدیران مجموعه خارج شود. بی توجهی به این موضوع باعث شده است که کمیت ها جایگزین کیفیت و هزینه های سنگینی صرف حفظ نیروی مازاد شود. با توجه به این معیار، باید حقیقت را درباره هپکو پذیرفت و برای یک بار هم که شده، تکلیف وضع کارگران به صورت تولید در شرایط فعلی کشور شفاف روشن شود. مسلما با توجه به بهره های سنگین بانکی که هر روز سنگین تر می شود و هزینه تولید را بالا می برد، سخت است و نباید اجازه داد اشتغال به هر قیمتی حفظ شود. اگرچه در شرایط بحرانی، صنایع کشور به افراد کارآمد نیاز دارند و نباید از حفظ این نیروها غافل شد، اما می توان با اصلاح ساختار موجود هپکو را برای جذب سرمایه جدید جذاب تر کرد. به همین دلیل فضای کسب وکار کشور هم اکنون به شدت به انقلابی بزرگ در قوانین کار نیاز دارد. در غیر این صورت هر روز به تعداد شرکت های ورشکسته کشور افزوده می شود و روزی می رسد که انبوهی از شرکت های بحران زده غیراقتصادی روی میز مناقصه های دولت خاک می خورد و ورود به آنها برای هیچ سرمایه گذاری جذاب نخواهد بود. اگر فکری برای نیروی مازاد و بدهی هپکو نشود، روز به روز تجهیزات آن مستهلک تر و ستاره برند هپکو در بازار خاموش می شود. البته سه راهکار برای احیای هپکو وجود دارد که بهتر است دولت به آنها جامه عمل بپوشاند. اول اینکه، دولت در خصوص بدهی هپکو تخفیفی برای سرمایه گذار قائل شود و پرداخت بدهی را به تعلیق بیندازد. دوم، تکلیف نیروی مازاد هپکو را روشن و نیروها را با طرحی مشخص توجیه کند که نقششان در بالارفتن هزینه تولید چیست. و سوم اینکه راهبرد هپکو تولید صادرات گرا باشد و اگر در بازار داخلی محصولاتش خریدار ندارد، با توجه به ظرفیت هایی که دارد، در مسیر بازارهای صادراتی قدم بردارد.

منبع: خودرونامه