به گزارش می متالز، البته طی سالهای اخیر تحریمها به روند توسعه شرکتها آسیب زده بود که خوشبختانه با اجرایی شدن برجام بخشی از مشکلات مرتفع شدهاند و شرکتهای معدنی میتوانند طرحهای توسعه خود را با سرعت بیشتری به اجرا درآورند. شرکت معدنی و صنعتی گلگهر نیز توانست از فرصت برجام نهایت استفاده را ببرد و طرحهای توسعهای متعددی را به ثمر برساند.
طرحها یا برنامههای توسعهای، اسناد بالادستی کشور هستند که از استراتژیهای توسعهای توسط دولتها تهیه و ابلاغ میشوند و عامل اجرایی بهجز شرکتها و بهخصوص شرکتهای بزرگ ندارند. این یعنی قرار نیست دولت خود برای اجرای این طرحها بنگاه جدید ایجاد کند. بنابراین مجری این طرحها، شرکتها خواهند بود. وجه دیگر طرحهای توسعهای ایجاد زنجیره ارزش است. یعنی هر بنگاه تلاش میکند بهسوی ایجاد ارزش افزوده بیشتر حرکت کند که یکی از راهها، ایجاد زنجیره کامل تولید است؛ برای شرکتهای معدنی و صنعتی، تولیدات از معدن تا فلز میتواند مورد نظر باشد. ایجاد زنجیره تولید بهطور معمول مصرف انرژی و میزان حملونقل مواد را که هر روز هزینه بیشتری پیدا میکند، کاهش میدهد. در نهایت محصول نهایی که به لحاظ تناژ کمتر ولی ارزش آن بالاتر است، بهسوی بازارهای هدف یا صادرات ارسال میشود. بحثهای اشتغالزایی در مناطق دارای معدن نیز در این خصوص قابل ذکر است و یکی از اهداف توسعه خواهد بود.
تکنولوژی در تمامی زمینهها از جمله معدن و صنایع معدنی طی 10 تا 15 سال گذشته پیشرفت و تغییرات قابل توجهی داشته است. یکی از مشکلات معادن کشور در بخش توسعه، عدم ارتباط با پیشروان تکنولوژی دنیا بوده که پس از برجام بهخصوص طی یکی دو سال گذشته وضع بهتر شده است. امید میرود بتوان از تکنولوژیهای روز دنیا که توسط متخصصین کشور پیاده و با توجه به شرایط کشور بهینهسازی میشوند، استفاده کرد. مسئله بعدی جانمایی دقیق و تهیه طرح فنی و اقتصادی با دقت زیاد است. همچنین تامین مالی، همواره از معضلات طرحهای توسعه است. چرا که در حال حاضر تقریباً امکان تامین مالی پروژههای بزرگ از طریق منابع داخلی وجود ندارد. بنابراین باید از منابع ارزی خارجی استفاده شود که اخیراً با توجه به توافق برجام و گسترش تعاملات با کشورهای مختلف گشایشی در این زمینه دیده میشود. مسئله مهم دیگر بحث ضعف زیرساختهای کشور در زمینههای حملونقل ریلی و دریایی و اسکلههای مناسب است و نکته آخر در این زمینه، تامین آب برای صنعت از منابع پایدار است که به نظر میرسد تنها راه تامین آن از دریاها با شیرینسازی و انتقال با لوله باشد.
ایجاد روابط مناسب و تعاملات با شرکتهای دارنده تکنولوژی و بانکها که حتماً نیاز به پشتیبانیهای سیاسی دارد. البته استفاده از تکنولوژیهای روز و مسأله تامین مالی از طریق منابع ارزی ارزان قیمت خارجی همچنین استفاده از متخصصین داخلی و خارجی برای بحث جانمایی و مطالعات فنی و اقتصادی دقیق و بیطرفانه میتواند در جهت حل مشکل در این زمینه کارساز باشد.
مسئله تامین زیرساختهای راه و ریل و اسکله و تامین آب یک بحث حاکمیتی است، هر چند شرکتهای بزرگ مانند گلگهر و چادرملو و مس حاضر بوده و هستند که در این زمینه مشارکت داشته باشند و بخشی از بار پروژهها را بر عهده گیرند همانگونه که در مسئله شیرین سازی و انتقال آب خلیج فارس این کار را کردهاند و تا مراحلی از کار نیز انجام شده لیکن در ادامه نیاز به کمک دولت است.