به گزارش می متالز، حسام ادیب رئیس هیاتمدیره شرکت دانشبنیان پاترون که در حوزه تولید نسوز و مواد و قطعات صنعت فولاد مشغول بهکار هستند، در گفتوگو با «دنیایاقتصاد» عنوان کرد: بهعنوان یک شرکت دانشبنیان از دو سال قبل پروژههای تحقیق و توسعهای بسیاری برای بومیسازی مواد اولیه و محصولات خود تعریف کرده و هزینه بسیاری را متحمل شدهایم تا به حداکثر توان بومیسازی برسیم.
ادیب با اشاره به این موضوع که موفقیتهای چشمگیری در مسیر بومیسازی بهدست آوردهایم، عنوان کرد: همچنان فعالیتهای ما برای رسیدن به تولیدات جدید ادامه دارد، اما موضوع آن است که در بسیاری از عرصهها صنعت کشور وابسته به واردات است، زیرا برای تولید برخی از کالاها مواد اولیه موردنیاز آنها در کشور وجود ندارد. البته این موضوع نقطه ضعف هیچ کشوری محسوب نمیشود، زیرا هر کشور مزیتهای رقابتی خود را دارد و ایران هم صادرکننده و هم واردکننده محسوب میشود. مهم آن است که کشور به دانش و فن برای ایجاد بیشترین ارزش افزوده مجهز شود تا محصولات صادراتی با بیشترین ارزش افزوده به فروش روند و با خامفروشی، به ثروت ملی و دارایی نسلهای آینده خسارتی وارد نشود. این موضوع اولویت و برنامه همه تولیدکنندگان داخلی بوده و است.
وی با تاکید بر این موضوع که نگاه تصمیمگیران و مجریان در بدنه دولت به واردات مواد اولیه منفی است، عنوان کرد: فارغ از کمبود و عدم تخصیص ارز یا مجوز واردات که در روند فعالیت تولیدکنندگان خلل بسیار وارد کرده است، این نگاه منفی، عامل مضاعف کندی تولید در کشور است؛ نگاهی که تا اصلاح نشود، جهش تولیدی در کار نخواهد بود.
رئیس هیاتمدیره شرکت دانشبنیان پاترون ادامه داد: از طرف دیگر، پس از گذر از هفت خوان رستم برای ثبت سفارش، تخصیص ارز و انتقال پول به تامینکنندگان خارجی، وقتی کالای تولیدکننده به گمرکات میرسد، با وجود سوابق تولیدکننده در گمرک، همچنان شاهد زمان طولانی فرآیند ترخیص هستیم. با وجود برخی بخشنامهها، متاسفانه مدت زمان ترخیص یک کالا، به هیچ وجه با هدف جهش تولید همخوانی ندارد. چه زمانی این مشکل مرتفع خواهد شد و چه کسی پاسخگو است؟
ادیب در ادامه یادآور شد: جالب آنجاست که با توجه به این زمان طولانی فرآیند ترخیص، حتی هزینه انبارداری در گمرک را نیز تولیدکننده باید پرداخت کند! حتی وقتی سیستم گمرک شهید رجایی در اواخر اردیبهشت به مدت چند روز قطع شد یا در روزهای دیگری که یک بار ارتباط سامانه جامع تجارت با سامانه گمرک قطع است، سایت اصلی خود گمرک (پنجره واحد تجارت فرامرزی EPL) قطع است و فرآیند ترخیص طولانی و طولانیتر میشود، باز هم این تولیدکننده است که باید هزینه انبارداری را بپردازد.