به گزارش می متالز، باوجود تمامی این مزیتها، صنایع کشور ازجمله صنعت فولاد ایران نتوانسته همپای صنعت فولاد کشوری همانند ترکیه رشد کند. مسلما چنین امری دلایل متعددی دارد یکی از علتهای اصلی این امر عدم وجود تفکر سیستمی و تفکر منسجم در بین تولیدکنندگان و صادرکنندگان ایرانی است. در کنار این امر، کشور در سالهای گذشته با مشکلاتی ازجمله بحث تحریم نیز مواجه بوده که موجب کند شدن رشد صنایع کشور شده است؛ همچنین تولیدکنندگان را بامشکلاتی همچون محدودیت در صادرات، محدودیت در دریافت پول و... مواجه کرده و درنتیجه موجب کاهش توان رقابتی تولیدکنندگان ایرانی در عرصه بازارهای فرامرزی شده است.
ترکیه یکی از کشورهایی محسوب میشود که طی سالهای اخیر موفقیت بسیار چشمگیری را در بسیاری از صنایع کسب کرده است. این کشور ارتباطات دائمی، متقابل، تاثیرگذار و تاثیرپذیری با کشورهای حوزه CIS و اروپا دارد و همین موارد زمینه موفقیت صنعتگران این کشور را فراهم کرده است.
موفقیت ترکیه در صنعت دلایل متعددی دارد، یکی از علتهای تاریخی این موفقیت به صنعتگران ترک ساکن کشورهای اروپایی بهخصوص آلمان بازمیگردد. کارگران ترک که برای کار به کشورهای اروپایی بهخصوص آلمان سفر کردند، NGO های کارگری را در این کشورها تاسیس کردند، در ادامه این NGO ها سهامدار شرکتهایی شدند و همین امر در سالهای بعد زمینه انتقال تکنولوژی بسیاری از صنایع به ترکیه را فراهم کرد.
مزیت دیگر ترکیه، موقعیت حساس جغرافیایی و قرارگیری در کوریدور لجستیکی آسیا و اروپا است. این کشور با کشورهای اروپایی و همچنین حوزه ی CIS ازجمله روسیه و اوکراین مرز دریایی دارد و از طریق دریا و خط ریلی به کشورهای اروپایی متصل شده که همین امر زمینه شتابگیری رشد صنایع این کشور را فراهم کرده است.
علاوه بر موارد بیان شده، قوانین ترکیه حامی صنعتگران و تولیدکنندگان این کشور است. بهعنوان مثال دولت ترکیه برای کمک به جهانی شدن برند Made in Turkey این مشوق را برای تولیدکنندگان ترک قرار داده است. اگرتولیدکننده ترک در هر کشوری، انبار و دفتر داشته باشد، دولت هزینه انبارداری کالا و کارمندان دفتر خارجی را خواهد داد و بدین طریق از تولیدکنندگان خود حمایت خواهد کرد! این اقدام و اقدامات بسیاری از این قبیل علاوه بر ایجاد روحیه ی ظفرمندی، شرایط را سهلتر میکند و با حمایت از چرخهی تولید و ایجاد شرایط برای ورود به بازارهای خارجی به نوعی چرخه ی حیات صنعت را به سمت تسلسل مثبت کشانده موجب رونق اقتصاد در این کشور شده است.
صادرکنندگان ایرانی در هر حوزه علاوه بر رقابت سالم باید زمینه برندسازی بین المللی را فراهم کنند و این مهم در سایه ایجاد تفکر سیستمی در کشور قابل دستیابی خواهد بود. چنانچه هر فرد ایرانی در هر جایگاهی که قرار دارد اعم از تولید و یا صادرات، خود را جزوی از یک کل منسجم بداند شرایط بسیار مطلوبتر خواهد بود.
ایران و ترکیه دارای بازارهای هدف مشترکی برای بسیاری از محصولات خود از جمله محصولات فولادی هستند. یکی از این بازارهای هدف، کشور عراق است. تولیدکنندگان ایرانی و ترک در سالهای اخیر در بازار عراق عملکرد بسیار متفاوتی داشتهاند. اغلب شرکتهای ترکیهای بهدنبال تجارت طولانی مدت با نگاه ملی هستند، بنابرای برای این شرکتها اهمیتی ندارد که خود صادرکننده باشند یا هر شرکت ترکیهای دیگری، بلکه بهدنبال موفقیت برند Made in Turkey هستند و این یعنی داشتن تفکر سیستمی و منسجم.
متاسفانه اغلب تولیدکنندگان ایرانی تفکر ملی ندارند، هر تولیدکنندهای تنها بهدنبال منفعت خود بوده و داشتن دیدگاه ملی هنوز در کشور جا نیفتاده است. کشور ترکیه دارای اتحادیه صادرکنندگان است و طبق مصوبه این اتحادیه برای فروش محصولات این کشور رنج قیمتی مشخصی وجود دارد. اما تولیدکنندگان ایرانی هیچ رنج قیمتی ندارند و در بسیاری از موارد برای کسب بازار به رقابت منفی با یکدیگر میپردازند. تولیدکنندگان ایرانی باید به این دیدگاه برسند که بیرون از مرزهای کشور دیگر شرکتها مطرح نیستند و برای موفقیت باید همه به فکر شناساندن برند Made in iran باشند. کشورهای موفق در زمینه صادرات ازجمله چین، ترکیه و... نگاه ملی داشتهاند.
درحال حاضر برای کسب موفقیت در بازار خاورمیانه رقبای بسیار سرسختی وجود دارد ازجمله ترکیه، هندوستان، چین و... بنابراین اگر بهدنبال موفقیت بلند مدت در این بازار هستیم باید تفکر ملی داشته باشیم و به یکپارچگی اهمیت دهیم. برای ایجاد چنین تفکری در حوزه فولاد و محصولات فولادی نیاز است که انجمن فولاد، انجمن صادرکنندگان و حتی وزارت صنعت، معدن و تجارت به دنبال اقدامی جدی باشد. هرچند که باید بگویم تابهحال در این زمینه هیچ اقدام ملموسی صورت نگرفته است.