افزایش سهم چین در تولید فولاد دنیا طی یک دهه اخیر

به گزارش می متالز، صنعت فولادسازی یکی از صنایع کلیدی و مهم در دنیا است که هر ساله سهم زیادی از صنایع وابسته به محصولات تولیدی آن هستند.

به گزارش سایت ورلد استیل طی سالهای اخیر این صنعت با تغییرات بزرگی روبرو شده است، از تغییر تکنولوژی تولید گرفته تا تغییر در حجم تولید فولاد توسط کشورهای مختلف و تقویت جایگاه چین در این بازار.

این وب سایت در گزارش خود با توجه به افزایش سهم چین در تولید فولاد دنیا طی یک دهه اخیر نوشت: «شاید یکی از مهمترین تغییراتی که این صنعت در سالهای اخیر تجربه کرده است، قدرت گرفتن صنعت فولادسازی چین و تبدیل شدن این کشور به ابر قدرتی در بازار فولاد دنیا باشد.امروزه صنعت فولاد دنیا به طور کامل به چین وابسته است و هر روز سهم بیشتری از بازار را به خود اختصاص می دهد. رشد این صنعت در چین همزمان با کاهش سهم کشورهای صنعتی در بازار باعث  شده است تا نگرانی های زیادی در مورد  افزایش وابستگی دنیا به این کشور در حال توسعه ایجاد شود.»

طبق گزارشهای منتشر شده توسط وب سایت ورلد استیل در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱۲۳۹ میلیون تن فولاد در دنیا تولید شده بود در حالیکه در سال ۲۰۱۹ حجم فولاد تولید شده در دنیا به مرز ۱۸۶۹ میلیون تن رسید که نشان از رشد ۵۰.۸ درصدی دارد.

چین نیمی از فولاد دنیا را تولید کرد

در سال ۲۰۰۹ میلادی چین بزرگترین تولید کننده فولاد در دنیا بود و ۴۶.۶ درصد از کل فولاد دنیا را تولید می کرد در حالیکه در سال ۲۰۱۹ سهم این کشور در بازار فولاد دنیا به ۵۳.۳ درصد رسید. سهم کشور هند در بازار فولاد دنیا از ۵.۱ درصد در سال ۲۰۰۹ به مرز ۶ درصد در سال ۲۰۱۹ رسید و سهم کشورهای خاورمیانه از ۱.۴ درصد بازار به مرز ۲.۴ درصد افزایش پیدا کرد.سهم تولید کنندگان فولاد آسیایی به استثنای کشورهای چین و هند و ژاپن هم در این بازه ده ساله رشد کرده است. در سال ۲۰۰۹ سهم این کشورها در تولید فولاد دنیا برابر با ۶.۸ درصد بود در حالیکه در سال ۲۰۱۹ به مرز ۷.۳ درصد افزایش پیدا کرد.

این در حالیست که سهم دیگر قطب های تولید کننده فولاد در دنیا کم و بیش با کاهش همراه بوده است. گزارش منتشر شده توسط ورلد استیل نشان می دهد سهم ژاپن در این بازه ده ساله ۱.۸ درصد کاهش یافته است و از ۷.۱ درصد به کمتر از ۵.۳ درصد در سال ۲۰۱۹ تنزل یافته است و سهم اتحادیه اروپا هم کاهشی ۲.۸ درصدی را تجربه کرده است. این کشورها در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱۱.۳ درصد از سهم  تولید فولاد دنیا را به خود اختصاص داده بودند و در سال ۲۰۱۹ سهم آنها در تولید فولاد دنیا به کمتر از ۸.۵ درصد تنزل یافته است.

کشورهای عضو پیمان تجارت آزاد آمریکای شمالی یا پیمان نفتا هم در این ده ساله شاهد کاهش سهم خود در تولید فولاد  دنیا بودند. در سال ۲۰۰۹ سهم این کشورها برابر با ۶.۷ درصد بود ولی در سال ۲۰۹ سهم آنها به کمتر از ۶.۴ درصد تنزل یافته است. امریکا در این بازه زمانی بیشترین کاهش تولید را تجربه کرده است و همین مساله سبب شد تا ترامپ در ابتدای دوره ریاست جمهوری خود با وضع تعرفه های وارداتی، تلاش به احیای صنعت فولاد سازی بکند. تلاشی که به گفته تحلیل گران اقتصادی امریکایی تا کنون بی ثمر بوده است.

کشورهای آسیایی گوی سبقت را ربودند

افزایش سهم کشورهای آسیایی در تولید فولاد دنیا در شرایطی که سهم اروپایی ها و سهم کشورهای عضو پیمان نفتا - تجارت آزاد آمریکای شمالی - در کل فولاد تولیدی دنیا تنزل داشته است نشان از یک تغییر بزرگ در بازار دارد. ورلد استیل در این زمینه نوشت: «آسیایی ها در بازار فولاد قدرت گرفته اند و هم اکنون بالغ بر ۶۴ درصد از فولاد دنیا توسط سه کشور تولید می شود و این سه کشور می توانند به صورت انحصاری بازار را تحت کنترل خود داشته باشند. این سه کشور می توانند بازار مصرف کشورهای غربی را در اختیار خود داشته باشند و باعث افزایش وابستگی این کشورها به محصولات فولادی خود شوند.»

 این نشریه در بخش دیگری از گزارش به ابعاد دیگری از صنعت فولاد پرداخت و نوشت: «برخی از گمانه زنی ها  از این مساله حکایت دارد که صنعت فولاد صنعتی آلاینده است و کشورهای غربی تلاش کرده اند تا این صنعت را از خاک خود دور کنند و کشورهای در حال توسعه را مسول تولید این محصول ارزشمند ولی آلاینده کنند. در نگاه اول می توان این طور برآورد کرد نظریه مذکور صحیح است ولی به دلیل اهمیتی که صنعت فولاد در توسعه اقتصادی و صنعتی یک کشور دارد، نمی توان با اطمینان در مورد صحت این نظریه صحبت کرد.»

در انتها باید در نظر داشت که قدرت گرفتن آسیا در صنعتی که نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها دارد می تواند مزیت مهمی برای اقتصاد این منطقه باشد و قدرت آنها را در تعاملات  اقتصادی و تجاری دنیا افزایش  دهد.