سنگینی معادن روی جاده‌های بی‌کیفیت ماهنشان/ چرا مسوولان ایمنی را پشت گوش می‌اندازند؟

به گزارش می متالز، در غرب استان زنجان و در میانه کوه‌ها و همسایگی رود قزل اوزن، شهرستانی به نام ماهنشان خودنمایی می‌کند. شهری تاریخی که آثاری مربوط به دوره هخامنشیان را در خود جای داده و جاذبه‌های گردشگری کوه‌های رنگی با عمری حدودا ۱۵ میلیون سال را در همسایگی خود دارد. منطقه حفاظت شده انگوران نیز در جوار این شهرستان قرار دارد. مسیر‌های دسترسی به این شهرستان ۷۰۰۰ نفری، از جنوب غرب، جنوب شرق و شمال آن است که همه این راه‌ها از میانه کوهستان‌های شنی و سنگی عبور می‌کند. رود قزل اوزن هم در کنار اراضی کشاورزی مردم قرار گرفته است. از طرف دیگر، صنایع مهم معدن مس و روی زنجان، در کوه‌های اطراف ماهنشان پا گرفته اند. اما مردم این شهرستان در میانه جاده‌هایی نامناسب و پرخطر محصور شده اند.

مهدی برجی، مسوول قرارگاه شهید احمدی روشن بسیج دانشجویی ماهنشان است و به عنوان فردی که از نزدیک شاهد مشکلات مردم این شهرستان و شهر دندی، از توابع ماهنشان بوده، گزارش‌هایی از خطرات تردد در این جاده‌ها را به خبرنگار ما ارائه کرده است.

او می‌گوید: تصادفات در این جاده‌ها به صورت ماهانه و هفته‌ای رخ می‌دهد و بسیاری از این تصادفات منجر به فوت افراد می‌شود. اما مسوولان علت این حوادث را عامل انسانی معرفی می‌کنند.

توسعه نیافتگی ماهنشان؛ مرهون سوءمدیریت مسوولان

برجی اشاره می‌کند که طی چند ماه گذشته رئیس شبکه بهداشت، مدیر آموزش و پرورش ماهنشان در این جاده‌ها تصادف کردند و خوشبختانه بهبود یافتند. اما یک معلم جان خود را از دست داد و سه جوان موتورسوار نیز کشته شدند. اما سوال ما این است که چه کسی پاسخگوی این خسارت‌ها و از دست رفتن جان مردم است؟

او توضیح می‌دهد: یکی از عواملی که از پیشرفت ماهنشان و دندی ممانعت می‌کند، بدون کیفیت بودن جاده‌های مواصلاتی شهرستان است. سرمایه گذار چطور با چنین جاده‌هایی رغبت برای سرمایه گذاری در شهرستان پیدا کند؟

برجی به فعالیت معادن روی در اطراف دندی و ماهنشان اشاره می‌کند و می‌گوید: در ماهنشان یک کارخانه یا شرکت بزرگ فعالیت نمی‌کند. بیشتر امورات مردم از طریق کشاورزی و پرورش ماهی می‌گذرد؛ که این هم به تازگی به دلیل شیوع کرونا و گران شدن خوراک ماهی، در حال تعطیلی است.

او ادامه می‌دهد: اما معادن بزرگی در اطراف ماهنشان و دندی فعالیت می‌کنند که عمده تردد و حمل و نقل این معادن از همین جاده‌های مواصلاتی شهرستان صورت می‌گیرد؛ جاده‌هایی که باید در اختیار مردم باشد، در قبضه کامیون‌ها و تریلی‌های این معادن است.

سایه سنگین معادن روی جاده‌های بی کیفیت ماهنشان

به گفته برجی، جاده‌های منتهی به ماهنشان و دندی، برای تردد خودرو‌های سنگین مناسب نیستند، اما تردد روزانه کامیون‌ها و تریلی‌ها از این جاده‌ها صورت می‌گیرد.

تصاویری که از جاده‌های منتهی به ماهنشان منتشر می‌شود، حال بد آن‌ها را نشان می‌دهد. گزارش‌های تصادف‌ها و جان دادن مردم در این جاده‌ها هم تأسف انگیز است؛ اما معلوم نیست چرا مسوولان برای حل مشکلی که به نظر می‌رسد آنقدر‌ها هم سخت نیست، اینقدر تعلل می‌کنند؟ سوال مهم دیگری که از مسوولان باید پرسید این است که معادن در ماهنشان با این حجم فعالیت و ثروت آفرینی، چرا نباید برای مردم این شهرستان سودآوری داشته باشند؟ انتظار مردم است که حداقل برای تردد کامیون‌هایی که حامل سنگ‌های معدنی این معادن هستند، جاده‌های استانداردی احداث شود.

مسوول قرارگاه شهید احمدی روشن ماهنشان توضیح می‌دهد: همزمان با هر انتخابات، چند دستگاه لودر و بولدوزر در جاده‌ها کار می‌کنند و پس از پایان انتخابات، انگار بودجه ساخت جاده هم تمام می‌شود و جاده‌ها به همان حال باقی می‌مانند. ۲۰ کیلومتر جاده را ظرف ۱۰ سال ساخته اند و هنوز بقیه پروژه تمام نشده است.

سوءمدیریتی که منجر به ایجاد شائبه برای مردم می‌شود

او می‌گوید: سال گذشته در میان برف زمستانی، راهداری مشغول احداث جاده بود. وقتی به آنان اعتراض کردیم که اکنون فصل جاده سازی نیست، بهانه آوردند که بودجه الان رسیده و اگر هزینه نکنیم، خرج می‌شود!

اسفند سال گذشته انتخابات مجلس شورای اسلامی بود و این شائبه برای مردم ایجاد شد که، چون نزدیک انتخابات است، در سرما و برف زمستانه که آسفالت کردن جاده باعث از بین رفتن کیفیت می‌شود، مسوولان به فکر مردم افتاده اند!

اگر کمی دقت کنیم انتظارات مردم خیلی عجیب و غریب نیست. حل مشکلات هم مدیریت نشدنی نیست. اطراف تهران و شهر‌های بزرگ روز بروز به بزرگراه افزوده می‌شود و از طرف دیگر هشدار جامعه شناسانی را می‌بینیم که از خالی شدن شهر‌های کوچک، ابراز نگرانی می‌کنند. شهر‌هایی مانند ماهنشان که توسعه تا بیخ گوش مردم رسیده، اما اثرات آن، در جایی دیگر خرج می‌شود و حتی سهم مردم از توسعه، جاده مناسب و استاندارد نیست. مسوولان ماهنشان چه زمانی قرار است به فکر بازگشت سرمایه به این شهر باشند؟