به گزارش می متالز، الله وردی دهقانی افزود: هزینه کرد مجتمع مس سونگون برای اجرای طرح های آب و کشاورزی شهرستان ورزقان از محل ۲۰ درصد معافیت حقوق دولتی این مجتمع انجام می شود.
وی اظهار کرد: این میزان هزینه کرد مجتمع مس سونگون برای توسعه شهرستان ورزقان به عنوان محل واقع شدن معدن مس سونگون، در شورای معادن آذربایجان شرقی تصویب شده است.
وی تشریح کرد: قرار است هزینه کرد ۳۰۰ میلیارد تومانی مجتمع معدن مس سونگون برای طرح های توسعه ای شهرستان ورزقان در حوزه آب و کشاورزی در یک بازه زمانی ۲ تا سه ساله انجام شود.
نماینده مردم ورزقان در مجلس شورای اسلامی تشریح کرد: در قالب این میزان هزینه کرد، قرار است شهرک گلخانه ای در ۲ هزار هکتار از اراضی پایاب سد «حاجیلار چای» ایجاد شود.
وی ادامه داد: اجرای طرح آبرسانی به ۶۳ روستا از از سد «حاجیلار چای» از دیگر بندهای هزینه کرد ۳۰۰ میلیارد تومانی مجتمع مس سونگون در طرح های توسعه ورزقان است.
وی اجرای طرح پایاب سد «آق بلاغ و سیاکولان» به وسعت ۴۸۰ هکتار را از دیگر زمینه های طرح هزینه کرد مس سونگون نام برد و گفت: همچنین قرار است از محل معافیت ۲۰ درصدی مس سونگون از حقوق دولتی، طرح ساخت سد «مسقران» نیز اجرایی شود.
قانون معافیت ۲۰ درصدی معادن از پرداخت حقوق دولتی در سال ۱۳۹۳ تصویب شد و بر اساس آن، دولت به سازمان ایمیدرو اجازه داده که اگر معادن در پنج اصل در حوزه بهرهوری فعالیت داشته باشند، شامل این معافیت شوند؛ تصمیم گیری نهایی در این باره در آن زمان به شورای عالی معادن واگذار شده بود که این نهاد نیز بعدها به شورای معادن استان ها تفویض اختیار کرد.
مجتمع معدن مس سونگون در ۹۰ کیلومتری شمال شرق تبریز سالانه بیش از ۱۲ هزار میلیارد تومان گردش مالی دارد و این معدن با بیش از ۱.۳ میلیارد تن ذخیره معدنی، بزرگ ترین معدن مس کشور محسوب می شود.
در سال های گذشته انتقاد زیادی از برخورداری ناچیز شهرستان ورزقان و استان آذربایجان شرقی از مزایای داشتن معدن مس سونگون و نقش ناچیز آن در توسعه منطقه توسط ۱۹ نماینده آذربایجان شرقی در مجلس شورای اسلامی، امام جمعه و استانداران استان انجام شده است.
افکار عمومی آذربایجان شرقی نیز با اشاره به گردش مالی حدود یکهزار تومانی مجتمع مس سونگون در بانک های استان می گویند که قانون، معادن را موظف کرده که گردش مالی شان در محل استقرارشان باشد.
آنان می گویند که درآمدهای مجتمع معدنی مس سونگون در خارج از استان هزینه می شود و مردم محلی به رغم تحمل خسارات و تبعات ناشی از فعالیت معدنی، به شکل قابل قبولی از دستاوردهای توسعه ای آن برخوردار نیستند.