به گزارش می متالز، آلودگی هوا و مشکلات ناشی از آن مشکلاتی هستند که نه یک روزه حل و نه یک روزه برطرف میشوند. مهم این است که دو عامل کاملا روشن است:
در ایام آخر آذرماه و اوایل دیماه پدیده وارونگی هوا رخ میدهد که باعث میشود هوای تهران و شهرهای بزرگ هر روز آلودهتر و وخیمتر شود.
مصرف منابع سوخت برای مصارف مختلف از حد طبیعی خارج میشوند و مصارف صنعتی و غیر آن باعث میشود آلودگی به مرحله خطرناکی برسد.
این رویدادها هر سال در همین ایام تکرار میشود و متاسفانه همچنان نگاههای بخشی مانع ایجاد راه حلی برای آن میشود.
وزارت نیرو برای تولید برق نیازمند انرژی است و از سوی دیگر شبکه های گرمایی خانه ها و مناطق مسکونی عقب مانده و غیراستاندارد است. در چنین اوضاعی باید در یک مدار بسته بافتهای فرسوده را اصلاح کرد. راندمان نیروگاهها را بالا برد. استانداردهای سوخت تولیدی را بالا برد و… همه اینها به یک عامل ختم میشود.
باید یک مدیریت متمرکز پیدا کنیم تا از جایی این سیمهای خارداری که به دور مشکلات شهری تنیدهاست بریده شود.
موضوع مصرف بیش از حد گاز خانگی موضوع استاندارد نبودن وسایل و لوازم خانگی است. برای اصلاح این ابزار باید به فناوری روز دسترسی داشت. ذخیرهسازی گاز طبیعی برای فصلهای سرد و نیز ایجاد شبکه های منطقهای گاز مایع در مناطقی که لولهکشی گاز برای آنها به صرفه نیست و…برای آنکه نیروگاههای ما بتوانند راندمان خود را بالا ببرند باید راندمان آنها را با استفاده از فناوری روز اصلاح کرد.
برای آنکه بتوانیم مازوت را از چرخه تولید پالایشگاهی حذف کنیم نیازمند فناوری هستیم و…
ما نیازمند نگاهی جهانی و توام با برنامهریزی برای اصلاح امور آلودگی هوا هستیم. باران سرانجام میبارد. هوا گرمتر میشود و در نهایت کیفیت هوا بهطور موقت بهتر میشود. نباید تا سالهای بعد و تکرار فاجعه دست نگه داشت. سرانجام باید کاری برای اصلاح این وضع کرد.
موضوع آلودگی هوا از حق ملی برای داشتن فناوری هستهای مهمتر است. ای کاش متوجه این حقیقت بشویم. هر روز که میگذرد این گره درهم تنیدهتر و پیچیدهتر میشود و راهحلها سختتر بهدست میآیند…