طلوع یک ابرچرخه سنگ آهن

به گزارش می متالز، حتی زمانی که قیمت سنگ آهن در اواسط سال 2019 از 120 دلار در هر تن فراتر رفت این دیدگاه جا افتاده بود و به عنوان تاثیر فاجعه شکست سد شرکت واله در اوایل همان سال تفسیر شد. این بدبینی آنقدر ریشه دوانده بود که مشاهده بهبود پیوسته پایه های بازار را از نگاه ها پنهان ساخت.

در کمال تعجب و بر خلاف انتظار تحلیلگران، قیمت سنگ آهن در سال 2020 با افزایش 74 درصدی روبرو شد و با اختلاف قابل توجهی از سایر فلزات پیشی گرفت. در نتیجه سیر صعودی قیمت سنگ آهن طی دو سال گذشته ، فعالان بازارهای صنعتی و مالی از بهبود پایدار بازار اطمینان پیدا کرده اند به طوری که طلوع یک ابرچرخه جدید سنگ آهن به واقعیت تبدیل شده است. سنگ آهن خلوص 62 درصد در دسامبر سال 2020 به حدود 180 دلار هر تن سی اف آر چین رسید، که در تقریبا ده سال گذشته بی سابقه بوده و در سال 2021 تا اواخر ژانویه در محدوده 170 دلار هر تن قرار گرفت. پتانسیل شکل گیری یک ابرچرخه جدید زمانی بیشتر مورد توجه قرار گرفت که انتظار می رود محرک های مالی عظیم ابزار اصلی برای بهبود اقتصاد جهانی در دوران پس از کرونا باشند.

بدبینی نسبت به انتهای این چرخه در زمینه تقاضا بی اساس نبود. برآورد شده بود افت قیمت سنگ آهن از سال 2013 آغاز شود. چرا که تقاضای چین (که تقریبا نیمی از فولاد جهان را تولید می کند و سه چهارم از منابع جهانی سنگ آهن را مصرف می کند) در اوج 800 میلیون تن تولید فولاد به اوج رسید و پروژه های زیربنایی عظیم آن در حال اتمام بودند و حباب بازار مسکن آن خنثی شده بود.  

این نقطه "اوج" تولید فولاد برای 3 تا 4 سال (2013 تا 2016) ادامه داشت و همزمان با تلاش های چین در زمینه استفاده از بدهی های مازاد ، کاهش موجودی انبارها و کاهش ظرفیت تولید بود. با تکمیل پاکسازی های مالی، چین رشد فزاینده اش را از سر گرفت و تا سال 2020 تولید فولاد خام آن  از یک میلیارد تن فراتر رفت، که 200 میلیون تن بیشتر از اوج تولید قبلی بود! این رشد سالم به بازار سنگ آهن نیز راه پیدا کرد و تا سال 2020 محیط را برای بهبود و طلوع یک ابر چرخه جدید فراهم کرد، فرصتی که چند سال قبل غیرقابل تصور بود. در حقیقت، در حالی که میزان تولید فولاد در این اوج ثبات یافت، واردات سنگ آهن هرگز از رشد دست بر نداشت.

در سمت عرضه جهانی، فشارها برای مقابله با بازگشت یک بازار قدرتمند حتی بیشتر بود. وقتی شرکت فورتسکیو در اواسط دهه 2000 وارد بازار سنگ آهن شد و مجهز به برنامه ای مختل کننده برای افزودن  200 میلیون تن عرضه به بازار بود، مجموع تولید سه شرکت معدنی بزرگ دنیا 500 میلیون تن بود. برای حفظ سهم خود در بازار و پرداختن به شرایط رو به رشد تقاضای  چین، این  انحصار چند جانبه که طی چند سال بازیگران اصلی بازار را به چهار شرکت افزایش داد، با سرمایه گذاری حدود 100 میلیارد دلاری در فرآیند توسعه همراه بود، در حالی که حدود 70 درصد سهم بازار را در اختیار گرفت.

فقط در خلال چند سال، این 4 غول معدنی تولید سنگ آهن را دو برابر کرده به بیش از 1 میلیارد تن در سال رساندند در حالی که ورود بازیگر جدید احتمالی به بازار را محدود کردند. آنها منحنی هزینه ها را آنقدر کم تعیین کردند که انتظار نمی رفت قیمت های نقدی به جایی نزدیک به اوج آخرین ابرچرخه بازگردد و این اوضاع یک چشم انداز بدبینانه از یک کف قیمت طولانی و مسیری طولانی برای بهبود را به وجود آورد. با این حال، 4 غول معدنی دنیا سرمایه گذاری عمده جدیدی (به غیر از سرمایه پایدار) را متعهد نشده اند.