به گزارش می متالز، ایران نیز با توجه به چالشهایی که در زمینه کاهش انرژی و مواد خام با آن روبهرو است، باید برای رویارویی با این اتفاق گام بردارد. در این شرایط، استفاده از فناوری نه یک راهکار تجملگرایانه بلکه یک الزام است و برای کاهش هزینهها در کاربرد آن باید اجبار وجود داشته باشد. اگر روزی نوردسازان تصمیم بگیرند شمشهای تولیدکنندگان داخلی را نخرند و این محصول را وارد کنند، به یقین با مشکل جدی روبهرو خواهیم شد؛ اتفاقی که در سال ۱۳۹۴ رخ داد یعنی زمانی که بهای تولید هر کیلو شمش به ۳۵ سنت رسید و ما هیچ راه دیگری نداشتیم غیر از اینکه محصول را با بهای پایینتر به ارزش ۲۵ سنت بفروشیم. این در حالی است که نرخهای جهانی بر مواد خام فولادساز تاثیر دارد و محصولاتی مانند الکترود گرافیتی، نسوزها و فروسیلیسها با نرخهای جهانی ارائه میشوند. در همین حال ناهماهنگیهای بینالمللی، منجر به افزایش بهای الکترود گرافیتی شده است. پیشتر هزینه خرید هر تن الکترود از آلمان ۲هزار و ۵۰۰ یورو بود اما به تازگی شرکت فولاد خوزستان، آن را به بهای ۴.۸ هزار یورو خریده است. متاسفانه این پایان داستان نیست و بهای آن به ۸ هزار یورو افزایش پیدا کرده است.
علیرضا خیاط / مدیرعامل شرکت فولاد ارفع