چالش‏‌های پیش‏روی مدیر آتی ریوتینتو

به گزارش می‌متالز، به نقل از وب‌سایت ماینینگ ویکلی، تامپسون در ماه مارس اعلام کرد که در نشست سالانه بعدی از پست خود کناره‌گیری خواهد کرد، درحالی که کارشناسان معتقدند ایشان به دلیل فاجعه معدنی سال گذشته، یعنی تخریب غار‌های ۴۶۰۰ ساله رودخانه Juukan، از بالاترین پست رسمی این شرکت می‌گریزد. شرکت ریوتینتو به‌طور فزاینده‌ای تحت‌فشار سرمایه‌گذاران خود در رابطه با مسائل زیست‌محیطی و سیاست‌گذاری‌های اجتماعی خود قرار گرفته است؛ اما تنش‌های تجاری و سیاسی بین چین و استرالیا نیز احتمالا برای رئیس جدیدی که خواهد آمد دردسرساز خواهد شد.

چالشی که رئیس هیات‌مدیره این شرکت در رابطه با چین دارد بسیار حساس است. این شرکت باید نه‌تن‌ها نسبت به جوامع بومی حساس باشد، بلکه نسبت به بازار متفاوت و پیچیده چین توجه ویژه‌ای داشته باشد. ستیز دیپلماتیک بین دو کشور که در سال ۲۰۱۸ آغاز شده و سال گذشته شدت گرفت به این دلیل بود که چین مانع از واردات کالا‌های استرالیایی از زغال‌سنگ گرفته تا مس و مواد غذایی شد. درحالی‌که واردات سنگ‌آهن توسط این قطب اقتصادی دنیا هنوز مورد هدف قرار نگرفته است. چین که دومین اقتصاد بزرگ جهان است به‌طور جاه‌طلبانه‌ای به دنبال کاهش وابستگی خود به تولیدکنندگان بزرگ مواد اولیه و مهم صنعت عظیم فولادسازی خود است و از طرف دیگر پیامد تخریب مستمر غار‌های باستانی در سلسله جبال رشته‌کوه Junkam Gorge که در قلب معادن سنگ‌آهن استرالیا قرار دارد، موجب افزایش پتانسیل ریسک مالی برای ریو و سهامدارانش شده و همچنین موجب بروز مشکل زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) برای این شرکت شده است و کسب‌وکار مرتبط با سنگ‌آهن آن را دچار تزلزل بسیار کرده، این در حالی است که فروش سنگ‌آهن بالغ‌بر سه‌چهارم کل درآمد شرکت ریو را به خود اختصاص داده است.

به گفته یکی از تحلیلگران گلدمن ساکس، شرکت ریوتینتو برای حفظ میزان تولید خود تا سال ۲۰۲۷ باید به فکر ۱۲ معدن جایگزین باشد که این تعداد بسیار بالاتر از رقبای آن یعنی شرکت‌های بی‌اچ‌پی و فورتسکیو متال است. مقررات پیشنهادی دولت برای حفظ میراث باستانی به این معنی است که زمان طولانی‌تری برای تصمیم‌گیری، اجرا یا توسعه پروژه‌های سنگ‌آهن این غول معدنی وجود دارد، این فرآیند فشار را همچنان روی ریو و مدیریت آن اعمال خواهد کرد.

سرمایه‌گذاران استرالیایی خواهان انتخاب رئیس هیات‌مدیره بومی به‌جای یک فرد انگلیسی هستند، چون یک مدیر بومی بهتر می‌تواند اهمیت تجارت سنگ‌آهن غرب استرالیا را درک کند و دلسوزی بیشتری در تصمیمات خود در این خصوص خواهد داشت. سهم ریو در بازار سنگ‌آهن طی دوره مدیریت لای‌سیمون تامپسون بالغ بر ۴۵درصد افزایش پیداکرده است و به دلیل افزایش تقاضای چین قیمت سنگ‌آهن بالا رفته و سود بیشتری عاید استرالیایی‌ها شده است.

کارشناسان می‌گویند: ایجاد فضای اعتماد مجدد با استرالیایی‌ها به‌ویژه بومی‌های آن منطقه و همچنین سهامداران، باید اولویت رئیس هیات‌مدیره ریوتینتو باشد. لزوم ایجاد این فضا این است که او باید تضمین دهد که همه‌چیز مرتب است و دیگر آثار باستانی را تخریب نخواهد کرد. رئیس آتی همچنین باید به روابط محلی حساس در مغولستان توجه ویژه‌ای داشته باشد، جایی که دولت تلاش می‌کند سهم بیشتری از پروژه غول‌پیکر Oyu Tolgoi ریو به دست آورد و همچنین همین روند را باید در آریزونا داشته باشد، جایی که انجمن‌های محلی حفظ میراث فرهنگی تلاش می‌کنند پروژه مس Resolution را از خط خارج کنند، پروژه‌ای که ریو به‌طور مشترک با گروه BHP در حال توسعه آن است.

ریو از جنبه حاکمیت شرکتی بدترین عملکرد را در میان شرکت‌های معدنی بزرگ استرالیا داشته است. غول معدنی فقط ۵ معیار از ۱۴ معیار ESG را در یک سیستم رتبه‌بندی که توسط تحلیلگران مورگان استنلی طراحی شده بود، برآورده کردند که آن را در میان بدترین عملکرد‌ها در بین معدنکاران برتر استرالیا قرار داده است.

علائمی از تغییر در رویکرد این شرکت در حال پدیدار شدن است تا مدیران مسوولیت‌پذیرتری انتخاب شوند. این شرکت در ماه مارس اعلام کرد که قصد دارد تا زیرساخت‌های خود را در زمینه حفاظت از میراث فرهنگی تقویت کند و در سال‌جاری برای تقویت سیاست‌های آب و هوایی خود نیز گام برداشته است. ریو در بیانیه‌ای در تاریخ ۳ مارس اعلام کرد که اعضای مستقل هیات‌مدیره سام لیدلاو و سیمون مک کئون به‌طور مشترک در جست‌وجوی جانشین تامپسون هستند. تامپسون در ماه‌های باقیمانده از دوران ریاست خود تا مجمع عمومی سالانه در سال آینده، می‌تواند یک دوره مهم ثبات و پشتیبانی را برای مدیر اجرایی جدید آقای Jakob Stausholm و تیم اجرایی‌اش مهیا سازد که اگر این اتفاق رقم بخورد یک فرآیند منظم را برای تعیین رئیس جدید ریو و سایر اعضای اصلی هیات‌مدیره فراهم می‌کند. این گروه نشست سالانه خود را در لندن در ۹ آوریل برگزار می‌کنند.

از زمان تخریب غار‌های ۴۶۰۰ ساله رودخانه Juukan در استرالیای غربی توسط فعالیت‌های معدنکاری شرکت ریوتینتو در ماه مه سال گذشته، تحقیقات گسترده‌ای توسط پارلمان این کشور در این خصوص انجام شد و انعکاس آن در بین مردم استرالیا موجب اعتراضات گسترده به‌خصوص توسط بومیان آن منطقه شد. میراث فرهنگی بومیان استرالیا توسط شرکت‌های معدنی به‌طور منظم تخریب می‌شود که اغلب برخلاف میل صاحبان سنتی این کشور است، زیرا قوانین استرالیا به آن‌ها این اجازه را نمی‌دهد تا بومیان بتوانند به‌خوبی از میراث فرهنگی خود محافظت کنند و آن را مدیریت کنند. جای تعجب نیست که ریوتینتو فکر می‌کرد از این مخمصه می‌تواند خود را برهاند، زیرا شرکت‌های معدنی با توجه به قدرت و سرمایه بالای خود معمولا این کار را می‌کنند.

منبع: دنیای اقتصاد