دولت چین تا چه حد در کاهش تولید فولاد، جدی است؟

به گزارش می‌متالز به نقل از فولادبان، در این نشریه آمده است:در تاریخ ۲۸ آوریل، دولت چین یک سری اقدامات برای کاهش تعرفه‌های واردات و افزایش موانع صادراتی، افزایش فشار بر تولیدکنندگان فولاد برای کاهش تولید و کمک به تحقق اهداف تغییر آب و هوایی مدنظر رئیس‌جمهور را اعلام کرد.

از اول ماه مه، تعرفه‌های واردات آهن خام، فولاد خام، قراضه و سایر کالا‌های فولادی به صفر رسید.

این اقدامات با هدف کاهش هزینه‌های واردات، افزایش واردات فولاد، حمایت از تولیدکنندگان داخلی برای کاهش تولید فولاد خام، هدایت صنعت برای کاهش مصرف انرژی و فشار بر ارتقای صنعتی و توسعه با کیفیت بالا در بخش فولاد بوده است.

این مداخله غیرمعمول به دنبال یک سال موفق برای صنعت فولاد رخ داده است، سالی که فولادسازان چین با وجود بیماری همه‌گیری کرونا و کمترین نرخ رشد اقتصادی در ۴۴ سال گذشته، ۱٫۰۵ میلیارد تن فولاد خام تولید کردند.

طبق اطلاعات انجمن جهانی فولاد، در سال ۲۰۲۰ تولید فولاد چین ۵٫۲ درصد نسبت به سال قبل جهش یافت در حالی که تولید جهانی ۰٫۹ درصد کاهش یافت. سهم این کشور از بازار جهانی فولاد به ۵۷٫۵ درصد افزایش یافت.

علیرغم مشکلات ظرفیت مازاد و فشار بر حاشیه سود، تولیدکنندگان فولاد چین تولید خود را در هر شرایط خوب و بد، از سال ۲۰۱۶ هر ساله افزایش داده‌اند.

اما با تعهد رئیس‌جمهور چین برای رسیدن به حداکثر میزان انتشار کربن تا سال ۲۰۳۰ و صفر کردن آن تا سال ۲۰۶۰، به نظر می‌رسد که سرانجام دولت به فکر مهار کردن صنعت فولاد افتاده است.

چاینا دیلی در این زمینه نوشته است: چین قصد دارد تولید فولاد خام را در سال ۲۰۲۱ کاهش دهد. سبزتر کردن فولاد و سایر صنایع مصرف‌کننده انرژی بخش مهمی از اقدامات گسترده چین برای کاهش آلودگی و مقابله با تغییرات آب و هوا است.

محدودیت‌های جدید

خبرگزاری رسمی شینهوا، در تاریخ ۷ ماه مه گزارش داد، وزارت صنعت و فناوری اطلاعات (MIIT) اعلام کرده که به محدود کردن ظرفیت جدید تولید فولاد در مناطق اصلی برای کنترل آلودگی هوا از ۱ ژوئن ادامه خواهد داد.

به گزارش South China Morning Post، کارخانه‌های تولید فولاد چین مسئول حدود ۱۵ درصد از میزان انتشار کربن کشور و بیش از ۶۰ درصد انتشار گاز‌های آلاینده فولاد در جهان هستند.

ما جون، مدیر انستیتوی امور عمومی و محیط زیست در پکن، گفت: کاهش تولید برای صنعت فولاد ضروری است. صنعتی با چنین میزان انتشار قابل ملاحظه‌ای از گاز‌های آلاینده، اکنون باید اقدامی را انجام دهد.

در جریان نشست آب و هوای مجازی که در ماه آوریل به میزبانی ایالات متحده برگزار شد، شی جین پینگ رئیس‌جمهور چین سیگنال‌های مختلفی را در مورد سرعت حرکت این کشور برای کاهش کربن ارسال کرد که می‌تواند بر توسعه اقتصادی و اشتغال تأثیر بگذارد.

طرحی که برای صنعت فولاد در دست اقدام است، این بخش را ملزم می‌کند که طی چهار سال با کاهش ۳۰ درصدی تا سال ۲۰۳۰ به حداکثر میزان آلایندگی برسد.

شرکت Baowu Steel Group که رهبر صنعت فولاد چین است، اوج انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۲۳ هدف قرار داده است، اما این شرکت گفته که کاهش ۳۰ درصدی تا سال ۲۰۳۵ حاصل نمی‌شود.

یکی از نشانه‌های عزم دولت برای مهار صنعت فولاد علیرغم تأثیر اقتصادی را می‌توان در نحوه اجرای طرح تعرفه یافت.

در ماه مارس، مقامات مرکز فولاد شهر تانگشان در شمال استان هبی تهدید به لغو مجوز و تعلیق پروانه بهره‌برداری در چهار کارخانه فولاد کردند، زیرا بازرسان محیط زیست دریافتند که در هنگام هشدار منطقه‌ای برای آلایندگی، از دستورات توقف تولید سرپیچی می‌کنند.

در ۱۴ مارس این کارخانه‌ها هر کدام ۱ میلیون یوان (۱۵۴،۴۰۰ دلار آمریکا) جریمه شدند و افراد مسئول بازداشت شدند.

افزایش تمرکز بر روی صنعت فولاد به دلیل سرکوب انتشار گاز‌های آلاینده قابل توجه است. سال‌هاست که رسانه‌های دولتی انتشارات کربن و آلودگی قابل مشاهده هوا را به عنوان موضوعات جداگانه پوشش می‌دهند بدون اینکه تصدیق کنند صنعت فولاد منبع اصلی هر دو مشکل است.

اما خیلی زود است که بگوییم آیا اعمال گسترده‌تر محیط زیست به معنای برتری سیاسی بر صنایع آلاینده است.

جریمه‌های اعمال شده بر کارخانه‌های تانگشان همچنان متوسط و کمی بیشتر از هزینه تجارت است. اقدامات تعرفه‌ای اعمال شده به فولادسازان نیز ممکن است انگیزه آن‌ها را برای کاهش تولید تحریک کند.

هشدار‌های دولت به مسئولان صنعت فولاد هنوز در حد اقدامات سخت‌گیرانه‌ای که دولت علیه ارائه‌دهندگان محتوا‌های خلاف در اینترنت یا نقض قوانین ضد انحصاری در صنعت خدمات مالی انجام داده است، نبوده است.

S&P Global Platts Analytics در تحلیلی در ۲۱ آوریل نوشت که فشار دولت چین بر صنعت فولاد تأثیر کمی در افزایش تولید فولاد خام داشته است.

دفتر ملی آمار چین هم اعلام کرده که در مارس تولید فولاد نسبت به سال گذشته ۱۹٫۱ درصد افزایش یافت و به بیش از ۹۴ میلیون تن رسید و تولید سه‌ماهه اول ۲۷۱ میلیون تن بوده که ۱۵٫۶ درصد رشد داشته داشت.

پلاتس پاسخ به فشار دولت را سراب متحرک بازار خواند، زیرا سازندگان فولاد با بهره‌گیری از قیمت‌های بالاتر، سود بیشتری را از تقاضای ناشی از انتظارات برای کاهش عرضه به دست آوردند.

از هفته گذشته، بازار فولاد ناپایدار شده است، زیرا قیمت سنگ‌آهن به رکورد رسیده و قیمت برخی محصولات فولادی را به بالاترین سطح سوق داده و نگرانی‌های تورمی را به دنبال داشته است.

انجمن صنایع آهن و فولاد چین اعلام کرده سود صنعت فولاد این کشور در سه‌ماهه اول امسال ۲۴۷ درصد از سال گذشته بیشتر شده و به ۷۳٫۴ میلیارد یوان (۱۱٫۳ میلیارد دلار آمریکا) رسیده است.

گری هوفباور، عضو ارشد موسسه اقتصاد بین‌الملل پیترسون در واشنگتن گفت: حدس من این است که پکن تا زمانی که بازار قوی باشد، در برابر شرکت‌های فولادی نافرمان چشمک خواهد زد. قدرت بازار و قدرت سیاسی هر دو می‌توانند از عوامل مهم درنتیجه باشند.

روز جمعه، مقامات شهر تانگشان اقدامات جدیدی را آغاز کردند، اما نتیجه را نامشخص گذاشتند. بلومبرگ نیز نوشته است: به نظر می‌رسد که تاکنون، رئیس‌جمهور چین تمایلی برای مقابله با فولادسازان با دستور مستقیم برای کاهش تولید نداشته و به مقامات محیط زیست اجازه داده قدرت خود را آزمایش کنند، زیرا افزایش قیمت کالا‌ها برنامه‌های دولت را پیچیده می‌کند.

منبع: فولادبان