به گزارش میمتالز، در پایان بیست و یکمین نشست سران سازمان شانگهای که در دوشنبه پایتخت تاجیکستان برگزار شد، سران ۸ کشور عضو اصلی سازمان، نظر موافق خود را با تبدیل عضویت جمهوری اسلامی ایران از عضو ناظر به عضو اصلی اعلام و اسناد مربوط به آن را امضا کردند.
عضویت ایران در سازمان شانگهای میتواند در بخش نفت و گاز فرصتهای خوبی را ایجاد کند، اما بدون شک ضرورت بهره برداری از این فرصت بازنگری در برخی سیاستهای داخلی است.
یدالله صبوحی کارشناس اقتصاد انرژی با اشاره به عضویت ایران در این سازمان و فرصتهای ایجاد شده در بخش انرژی آن هم در شرایط تحریمی، اظهار کرد: در بعد سیاسی کشورهای عضو شانگهای در مواردی تحریمها را نمیپذیرند و آنها را قبول ندارند، البته در بعد اقتصادی ممکن است این موضوع کمی متفاوت باشد.
وی ادامه داد:، اما در این میان چین مهمترین بازار انرژی جهان است که میتواند بازار هدف خوبی برای صادرات ایران باشد. همچنین ایران میتواند با دیگر کشورهای عضو این سازمان تبادل انرژی داشته باشد.
صبوحی با بیان اینکه در حوزه انرژی بهره برداری از مزیتها در سطح خوبی نبوده، افزود: امروز ترکیه با کمترین ذخایر گازی به هاب انرژی تبدیل شده است و ایران به عنوان دومین ذخیره گاز دنیا امروز نه تنها هاب انرژی نیست بلکه در تامین نیازهای خود هم با مشکلاتی همراه شده است. متاسفانه ترکیه گوی سبقت را از ایران در بخش انرژی ربوده است.
این کارشناس اقتصاد انرژی تصریح کرد: برای استفاده از این فرصت ابتدا باید در سیاستهای انرژی داخلی بازنگری صورت گرفته تا از اتلاف انرژی جلوگیری و سپس برای مازاد آن برنامه ریزی صادراتی داشته باشیم.
متاسفانه در حال حاضر سیاستهای اشتباه در حوزه انرژی توانسته برخی صنایع از جمله صنعت فولاد کشور را با زیان ۶ میلیارد دلاری به دلیل کمبود برق مواجه کند و پیش بینی میشود بحران انرژی میتواند افق ۱۴۰۴ در صنعت فولاد را دستخوش تغییر کند. در نتیجه ضروری است در حوزه انرژی کشور در سیاستهای داخلی خود تغییراتی اعمال کرده تا به دنبال آن بتواند از فرصتهای صادراتی نیز استفاده کند. این در حالی است که ترکیه استراتژی کلانی را در بخش انرژی برنامه ریزی کرده تا مکانی برای تبدیل و انتقال انرژی از مناطق همجوار شامل خاورمیانه، آسیای مرکزی، قفقاز و روسیه به سمت اروپا باشد.
صبوحی در ادامه به دیگر فرصت پیش آمده برای ایران اشاره کرد و گفت: با توجه به موقعیت جغرافیایی و دسترسی به آبهای آزاد، ایران میتواند به عنوان ترانزیت انرژی و سوآپ آن در منطقه قرار بگیرد. کشور باید از مزیت انرژی و جغرافیایی خود استفاده کند، اما همانطور که اشاره کردم، بازنگری در سیاستها الزامی است و باید راهبردها مشخص شود.
منبع: صنعت کار