ریشه مشکلات اقتصادی در یک دهه گذشته

‌می‌متالز - رئیس مرکز پژوهش‌های اتاق ایران می‌گوید برنامه اقتصادی دولت باید با اهداف کنترل تورم، درمان کم رشدی تولید، گسترش تامین اجتماعی و هدفمندسازی نظام یارانه‌ای و مالیاتی تدوین شود. مرکز پژوهش‌های اتاق ایران اخیرا برنامه پیشنهادی‌اش برای اصلاحات اقتصادی را به دولت ارائه کرده است.

به گزارش می‌متالز، محمد قاسمی رئیس این مرکز با اشاره به محتوای این برنامه و در پاسخ به این سوال که مشکلات اصلی اقتصاد ایران چه مواردی هستند، می‌گوید: بر اساس بررسی‌های ما تورم، بیکاری و کم رشدی اقتصادی مسائل بسیار عاجلی در اقتصاد ایران هستند.

قاسمی با اشاره به کوچک‌تر شدن سفره مردم در سال‌های اخیر یادآوری می‌کند: در سه سال اخیر ۵۰‌درصد مردم حتی به اندازه دو‌هزار و ۱۰۰ کالری روزانه را نتوانستند تامین کنند. ما به لحاظ رشد اقتصادی و تورم جزو کشور‌های انتهایی جدول در دنیا هستیم؛ یعنی برای یک دهه اقتصاد ما رشدی نزدیک به ۳/ ۰درصد و به شکل میانگین تورم بالای ۲۰‌درصد را تجربه کرده است.

او در پاسخ به این سوال که چرا مشکلات عاجل اقتصادی ما حل نشده و حتی وضع ما رفته‌رفته بدتر هم شده است، می‌گوید: اول اینکه سیاست داخلی و خارجی ایران در خدمت حل مسائل اقتصادی نیست. اگر می‌گوییم اقتصاد اولویت دارد باید همه توان سیاسی چه در داخل و چه در سطح بین‌الملل در خدمت اقتصاد باشد در حالی که این طور نیست؛ بنابراین متاسفانه باید بگوییم که اقتصاد فقط در حرف مساله اول کشور است.

قاسمی در توضیح دومین دلیل تداوم این وضع بیان می‌کند: متاسفانه دیدگاه علمی برای مدیریت مسائل اقتصادی در کشور وجود ندارد. اگر از اعضای مجمع تشخیص، مجلس یا دولت بپرسید که مشکلات اقتصادی چطور حل خواهند شد دیدگاه‌های پراکنده و سنتی در این‌باره وجود دارد. متاسفانه هنوز راه اندازی یک مزرعه پرورش شترمرغ یا کارخانه تولید لوازم خانگی یا حداکثر پتروشیمی و... نماد اقتصاد دیده می‌شوند. در حالی که اقتصاد یک سیستم است که نظام‌مند بخش پولی، مالی و تجارت بین‌الملل را در بر می‌گیرد. اگر بپذیریم که هدف در اقتصاد رشد بهره وری است در این صورت همه این‌ها باید در خدمت بهره وری و نوآوری باشند. او ادامه می‌دهد:، اما در این شرایط از مسوولان می‌شنویم که لازم نیست به نظام بانکی بین‌الملل وصل باشیم. این در عمل با آن رشد بهره وری و نوآوری سازگار نیست. یا اینکه می‌گویند بگذاریم بعدا به نظام بین‌الملل وصل شویم. خب این بعدا چه زمانی است؟ و تا کی رشد نزدیک به صفر در اقتصاد باید ادامه داشته باشد و بعد بگوییم می‌خواهیم وضع سفره مردم بهبود پیدا کند. زمانی وضع سفره مردم مناسب می‌شود که تولید بهره ور و در مرز تکنولوژی جهانی امکان پذیر باشد. بدون اتصال به زنجیره‌های ارزش بین‌المللی که چنین امکانی وجود ندارد. قاسمی تاکید می‌کند: استقرار یک اقتصاد روستایی شدنی است و کار سختی نیست. می‌توان یک اقتصاد درون زا، اما کم رشد و نابهره ور داشت. اما اقتصادی که می‌تواند در بلندمدت منجر به بهبود وضع زندگی مردم شود حتما اقتصادی است که باید قدرت رقابت با اقتصاد بین‌الملل را داشته باشد. در غیر‌این صورت همیشه در معرض شوک‌های ارزی قرار خواهیم داشت یا همیشه درمعرض تولید غیربهره ور با هزینه زیاد خواهیم بود.

منبع: دنیای اقتصاد