توقف تولید فولاد بعد از ۵۵ میلیون تن

به گزارش می&zwnj;متالز، بر فرض می&zwnj;دانیم که اگر شیر را به بستنی تبدیل کنیم ارزش افزوده بیشتری خواهد داشت، ولی آیا درست است که هرچه شیر در کشور تولید می&zwnj;شود را تبدیل به بستنی کنیم؟ شیر دارای زنجیره است می&zwnj;توان مواد غذایی دیگری از آن تولید کرد. پس باید سبد کالایی از شیر، فرآوری کرد.در بحث سنگ آهن و فولاد نیز همین اتفاق رخ می&zwnj;دهد. اکثر کشور&zwnj;ها تمام زنجیره را طی نمی&zwnj;کنند. فقط چین این عمل را در ابعاد عظیم انجام می&zwnj;دهد که آن هم به دلیل حجم بالای مصرف فولاد در این کشور است؛ پس مجبور به طی کردن تمام زنجیره است، ولی ژاپن و برزیل و آلمان این کار را تکرار نکرده&zwnj;اند، چون صرفه اقتصادی، زیرساخت جاده&zwnj;ای و مباحث محیط زیستی را در نظر می&zwnj;گیرند و سپس اقدام به تصمیم گیری می&zwnj;کنند.به نظر من باید روی تولید ۵۵ میلیون تن فولاد فعلا توقف کنیم و حتی اگر مدیر با شهامتی داشته باشیم که این عدد را به ۳۵ میلیون تن کاهش دهد و در واقع سرعت رشد طولی را کاهش داده و به رشد عرضی در این صنعت بها دهیم، بیشتر به نفع ما خواهد بود.بهتر است به سمت تولید فولاد آلیاژی برویم یا محصولات دیگر با کیفیت بالاتر، با بازار داخلی و صادراتی بهتر تولید کنیم.پس نباید به دنبال ثبت رکورد کمی برای رسیدن به اعداد ۵۵ میلیون تن یا ۶۵ میلیون باشیم چرا که نتیجه تصمیمات احساسی&zwnj;ست و منافع ملی در این برنامه&zwnj;ریزی&zwnj;ها دخیل نیست. اگر این تصمیمات در حضور کارشناسان متخصص این حوزه، تولید کننده&zwnj;های واقعی و قانونگذاران گرفته شود شاید بتوان به نتایج بهتری دست یافت. منبع: انجمن سنگ آهن ایران