آیا صنعت فولاد القایی به بن‌بست رسیده است؟

‌می‌متالز - امروز دچار وضعیتی شده‌ایم که متاسفانه صنعت فولاد القایی به بن‌بست رسیده است.

به گزارش می‌متالز، حدود هفت سال پیش، بنا به تحلیل‌هایی که داشتم، پیش‌بینی کردم که اتکای صنعت فولاد القایی ایران به آهن اسفنجی که توسط بخش دولتی یا خصولتی تولید می‌گردد، باعث بروز بحران در تولید فولاد القایی کشور می‌شود.

البته دو راهکار جانبی هم در مقالات و مصاحبه‌ها پیشنهاد کردم که همان موقع هم گفتم امکان اجرایی شدن آن‌ها با توجه به فرهنگ و وضعیت کشور کم است.

یکی واردات قراضه بود (که به دلیل نبود زیرساخت‌های لازم و قوانین موجود راحت نیست) و دیگری هم تشکیل کنسرسیوم توسط القایی‌ها برای تولید آهن اسفنجی و البته گندله‌سازی و معدن‌داری، که به دلایل فرهنگی و تاریخی، در کشور ما به راحتی امکان‌پذیر نیست.

از این رو پس از تحقیقات و تحلیل‌هایی که داشتم، تولید آهن اسفنجی به روش «کوره تونلی» را پیشنهاد کردم که نه وابستگی به گاز دارد و نه محدودیت سنگ آهن را دارد و نه نیازی به گندله‌سازی دارد.

متاسفانه با وجود آنکه بیش از ۲ سال در مورد این روش توضیح دادیم و کنفرانس برگزار کردیم و اطلاع‌رسانی کردیم، هیچ کدام از صنایع فولاد القایی کشور حاضر به سرمایه‌گذاری در این حوزه نشدند.

زغال مورد نیاز این روش در کشور به وفور یافت می‌شود و تکنولوژی آن قابل اجرا بود و سرمایه‌گذاری آن در توان القایی‌ها بود.

امروز دچار وضعیتی شده‌ایم که متاسفانه صنعت فولاد القایی به بن‌بست رسیده است.

نه آهن اسفنجی کافی در اختیار آن قرار می‌گیرد و نه به قیمتی که تولید شمش فولاد توجیه داشته باشد، نه امکان واردات قراضه دارند و نه امکان صادرات شمش.

گفتن این حرف‌ها امروز هیچ فایده‌ای ندارد و فقط افسوس به همراه دارد؛ افسوس جدی نگرفتن تحلیل‌های متخصصین.

در کشوری که دولت از بخش خصوصی مراقبت نمی‌کند، خودمان باید مراقب خودمان باشیم.

به نظر من تنها راه نجات فوری و کوتاه مدت صنعت فولاد القایی، واردات قراضه است و بخش خصوصی باید به دولت فشار بیاورد که امکان واردات قراضه فراهم شود.