به گزارش میمتالز، حتما در گذشته یا شاید در همین روزها، صدای ماشینهایی که اغلب وانت بار یا نیسان هستند را شنیده اید که جملههایی مثل «آبگرمکن، کولر، پنجره خریداریم» را در بلندگویشان تکرار میکنند.
جملهای که در دل خود میگوید: وسایلی که از جنس آهن است و دیگر کاربردی برای شما ندارد به ما بفروشید؛ حسن آقا راننده یکی از همین وانت هاست، او میگفت: روزی ۳۰۰ کیلو ضایعات آهن جمع آوری میکند و به کارخانههای فولادی میفروشد.
در واقع سفر این قراضههای آهن که به نظر ما به درد نخور و غیر قابل استفاده است، تازه از همین جا آغاز میشود، من هم همسفر یکی از همین ماشینهای پر از قراضه شدم.
این ضایعات مسیر ۷۵ کیلومتری قم تا شهرک صنعتی نیزار را میگذرانند تا به واحد صنعتی سریر پایتخت برسد، ورودی این واحد مملو بود از ضایعاتی که دیگر به کار نمیآمد، نامش را گذاشته بودند سایت ضایعات.
میقانی مسوول این سایت بود، شخصی که خوب میدانست ضایعات آهن، میله و ... هر کدام کیلویی چند میارزد، یعنی آنقدر در این زمینه تجربه دارد که کلاه سرش نمیرود.
او میگفت: با ایجاد این سایت ارزش افزوده بیشتری شامل کارخانه شد چرا که مواد اولیه مورد نیاز را خودمان تامین میکنیم نه از واسطه ها.
میقانی افزود: قراضهها بعد از جداسازی و بسته بندی وارد کوره میشوند تا در دمای ۳ هزار و ۷۰۰ درجهای ذوب شوند و شکلی نو به خود بگیرند.
وارد سالن تولید این واحد که شدم کورهای بود تب دار که شعله هایش گرم و پر تلاش زبانه میکشید تا وارد مرحله بعدی کار شود و تبدیل به شمشهای فولادی.
صابری مسوول این کوره میگفت: به قدری ضایعات وارد کوره میشود که بتوانیم تولید ماهانه را تامین کنیم.
مدیر این واحد میگفت: اینجا شمشهای فولاد در دو نوع عمده، ساختمانی و آلیاژی برای فنرهای تخت کامیونها و خودروها تولید میشود.
شاید توقع میرود که شمشهای فولادی در ۱۳ واحد شناخته شده کشور تامین شود، اما این واحد توانسته تولید ویژهای داشته باشد؛ رحیمی افزود: کمتر شرکتی وارد تولید نوع آلیاژی شمش فولاد میشود، اما ما توانستیم استانداردهای لازم برای تولید این گونه شمشهای فولادی را به دست آوریم، و در حال حاضر پیمانکار واحدهایی هستیم که محصولات فنر تخت را تولید میکنند و به شرکتهای خودروسازی تحویل میدهند.
اما برای رسیدن به این میزان و موفقیت یک واحد سر پا لازم است، واحدی که کارگرانش میگفتند تا همین دو سال پیش دغدغه ماندن یا رفتن را داشتند.
حسن رحیمی یکی از آنهاست، میگفت: وضعیت کارخانه طوری شده بود که نمیدانستیم فردا صبح میآییم سر کار یا نه؟ علی امرایی هم یکی دیگر از کارگران با سابقه این واحد است میگفت: استرس بیکار شدن داشتم و هر روز وضعیت واحد بدتر میشد و تولید کمتر.
وقتی با مدیر عامل شرکت سریر صنعت پایتخت صحبت کردم، از اوضاع سال ۹۸ برایم گفت، روزهایی که تولید آن قدر کم شده بود که روزانه یک کوره ذوب داشتند.
اما شرافتی با سرمایه گذاری جدید توانسته واحدی که روزی تعطیل شده بود را دوباره سرپا کند، واحدی که تولید را از ماهانه هزار و ۸۰۰ تن به ۳۷۰۰ تن رسانده است.
مدیر این واحد هم که سال هاست در همین کارخانه مشغول کار است، میگفت: دو سال پیش یا مواد اولیه نبود، یا مواد کمکی وجود نداشت.
شرافتی برنامه ریزی را مهمترین رکن برای رسیدن به اهداف تولید میدانست و میگفت: ما توانسته ایم در همین دو سال به هفتاد درصد آنچه میخواهیم برسیم.
او در همین مدت میزان اشتغال را هم ۵۰ درصد افزایش داده و میگفت: برنامه دیگر ما صادرات است که در حال حاضر بازارهای هدف را شناسایی میکنیم، باری را هم به دبی ارسال کردیم که در صورت رضایت، فروش به یکی از شرکتهای خارجی را آغاز میکنیم.
همین برنامه ریزی و تولید، توانسته رضایت ۱۶۰ کارگرش را هم به همراه داشته باشد، علی منصوری کارگری با سابقه ۱۲ ساله در این واحد میگفت: در حال حاضر سه شیفت کار میکنیم، اما هیچ وقت چنین شرایط خوبی نبوده و هیچ یک از مدیران اینقدر هوای کارگران را نداشتند، به همین خاطر ما هم هوای کار را داریم.
شرافتی مدیرعامل این واحد میگفت: به منظور پیشرفت کار، و تکمیل چرخه تولید از مواد معدنی، ضایعات و تولید شمش فولادی برنامه بعدی تولید محصول نهایی در کنار همین واحد است که ازرش افزوده بسیاری بتوان ایجاد کرد.
از مواد اولیه استراتژیک در زنجیره تولید محصولات فولادی یعنی قراضههای آهن، تا رسیدن به تولید فنر و تسمه باید جور دیگری این بخش از تولید را دید تا بتوان رشد اقتصادی بیشتری را هم تجربه کرد، تا در کنار استانهای اصفهان، هرمزگان و خوزستان در آیندهای نزدیک استان قم هم به جمع تولید کنندگان عمده شمش فولادی تبدیل شود.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما قم