تاریخ: ۲۵ اسفند ۱۴۰۰ ، ساعت ۱۲:۳۹
بازدید: ۱۳۶
کد خبر: ۲۵۲۱۳۱
سرویس خبر : آهن و فولاد
مدیرعامل فولاد زرند ایرانیان (زیسکو) اعلام کرد

تلاش «زیسکو» در اشتغال‌زایی زرند

‌می‌متالز - از تامین مواد اولیه به‌عنوان مهم‌ترین چالش این روز‌های صنایع فولادی نام برده می‌شود. معضلی که با هشدار نسبت به کمبود و حتی نبود آن، بار‌ها بر ضرورت اکتشافات جدید تاکید شده است. چه‌بسا با وجود پتانسیل‌های ایجادشده در زنجیره فولاد، لازم است دراندیشه راهکار‌هایی برای تامین مواد اولیه بود. چراکه بی‌توجهی به این مهم، پیامد‌هایی نامطلوب برای این چرخه تولیدی در پی خواهد داشت.

به گزارش می‌متالز، در همین راستا مدیرعامل فولاد زرند ایرانیان (زیسکو) می‌گوید: این مجتمع به هفت میلیون تن سنگ‌آهن با عیار ۵۰ و ۳ میلیون تن سنگ‌آهن با عیار ۶۰ نیاز دارد که حداکثر ۲۵ درصد یعنی ۲ میلیون تن از سنگ عیار ۵۰ از جلال‌آباد به دست می‌آید مابقی نیاز را باید از بیرون تامین کنیم. در حال حاضر سنگ‌های موردنظر این شرکت از سنگان، خواف، سقز، کاشان، چاه گز، میش دووان، جیرفت و... خریداری شده و با هزینه زیاد به کارخانه منتقل می‌شود. به گفته ماشاالله سهراب‌نژاد چالش بعدی مربوط به تامین انرژی است. وی در این خصوص می‌گوید: تاثیر قطع برق در صنایعی مانند فولاد غیرقابل‌جبران است؛ به طور مثال اگر برق کوره بلند قطع شود خسارتی به بار می‌آید که نمی‌توان جبران کرد. امسال برای تامین برق کوره بلند در شرایط محدودیت برق، از شرکت برق منطقه‌ای کرمان کمک گرفتیم. متن زیر ماحصل گفت‌وگوی ما با ماشاالله سهراب‌نژاد، مدیرعامل فولاد زرند ایرانیان (زیسکو) حول محور چالش‌ها، ظرفیت‌ها و توانمندی‌های این شرکت است.

شرکت فولاد زرند ایرانیان در سال ۱۴۰۰ با چه چالش‌ها و ظرفیت‌هایی روبه‌رو بود؟

در سال ۱۴۰۰ در بخش تولید اتفاقات مطلوبی رقم خورد. شاید مهم‌ترین موضوع راه‌اندازی و به تولید رسیدن از پروژه عظیم فولادسازی بود. این پروژه بزرگ، شامل قسمت‌های مجزایی است که هرکدام از این بخش‌ها در نوع خود کم‌نظیر است. اگرچه شروع تولید این پروژه خردادماه بود، اما بعد از مدتی به صورت رسمی افتتاح شد. در حال حاضر تولیدات این بخش مطابق با برنامه پیش می‌رود و توانسته هر روز رکورد تازه‌ای به ثبت برساند البته تا رسیدن به ظرفیت اسمی فاصله داریم و امیدواریم به زودی به اهداف از پیش تعیین شده در اعداد و ارقام دست یابیم. بزرگ‌ترین چالش ما در این پروژه عظیم تامین مواد اولیه است و هدف این است که مواد اولیه چالشی برای مدیر مجتمع فولاد زرند ایرانیان ایجاد نکند. تا بتواند تمام مدیریت خود را صرف افزایش تولید کند. جدای از موضوعات ذکر شده همزمان با کارخانه فولادسازی پروژه «سی دی کیو» به بهره‌برداری رسید.

ما در مجتمع کک‌سازی «پروژه سی دی کیو» را افتتاح کردیم. CDQ پروژه‌ای کاملا زیست‌محیطی است. قبل از افتتاح این کارخانه کک داغ با آب، خنک می‌شد و بخاری تولید می‌کرد که هرچند از نظر زیست‌محیطی مشکل چندانی نداشت، اما زیبنده محیط‌زیست نبود به همین منظور و رفع دغدغه مسوولان محیط‌زیست استان با هزینه‌ای بالای ۱۲۰۰ میلیارد تومان این کارخانه را به پایان رساندیم و همراه فولادسازی افتتاح کردیم. با افتتاح این کارخانه، کک تولیدی در کک‌سازی شماره ۲ با نیتروژن خاموش می‌شود و دیگر شاهد بخارات متصاعد در فضای کارخانه نیستیم. البته تصمیم داریم که تولیدات کک یک را هم به «سی‌دی‌کیو» برسانیم تا کاملا موضوع از لحاظ محیط‌زیستی مشکلی نداشته باشد و بتوانیم در مسیر صنعت سبز گام برداریم.

آیا برنامه‌های شرکت در خصوص معادن مطابق با پیش‌بینی‌های صورت گرفته در سال جاری انجام شد؟

خوشبختانه امسال در زمینه معدن جلال‌آباد توانستیم به اعداد و ارقام تعهد شده با ایمیدرو برسیم. البته فولاد زرند ایرانیان توانست ۲۵ درصد از سنگ (عیار ۵۰) مورد نیاز را از طریق معدن جلال‌آباد تامین کند. «پروژه خمرود» نیز طبق برنامه در حال اجرا است و بخشی از فعالیت‌ها را به عنوان فاز یک تعریف کرده‌ایم که از طریق شرکت ایمیکو انجام می‌شود. البته باید یادآور شد این پروژه هزینه بالایی دارد و مسائل تحریم و فقدان همکاری شرکت‌های خارجی طرف قرار‌داد باعث تاخیر در اجرای پروژه شده است و امیدواریم با همکاری مسوولان ایمیدرو امکان اجرا با شرایط بهتری فراهم شود.

لطفا در خصوص تولیدات کک، گندله و کنسانتره توضیحاتی ارائه کنید؟

در سال‌جاری در تولید کنسانتره و گندله و به خصوص کک مطابق برنامه پیش رفتیم؛ و حتی در این موارد، نتایج بهتری نسبت به سابق داشتیم. چرا که کک تولیدی این شرکت به مصرف کارخانه فولادسازی رسید. ضمنا از نظر مرغوبیت نیز تولیدات امسال با کیفیت مطوبی همراه بود. یکی دیگر از اقدامات مهمی که در سال جاری انجام شد، اورهال گندله بود که به پیشنهاد مجتمع کنسانتره و گندله‌سازی، به مدت ۴۵ روز و با هدف تعمیرات اساسی انجام و طی روز‌های آتی تولید مجدد گندله‌سازی را با ظرفیت بالا شاهد خواهیم بود. البته علاوه بر موارد یادشده پروژه‌های بسیاری داریم که در سال ۱۴۰۱ تکمیل شده و به بهره برداری خواهد رسید. به طور مثال در نظر داریم «پروژه دیواترینگ» را که مصرف آب کنسانتره‌ها را تقریبا به نصف تقلیل می‌دهد و به نوعی یک طرح زیست‌محیطی تلقی می‌شود تکمیل کرده و به بهره‌برداری برسانیم. پروژه درایر یا خشک‌کن کنسانتره نیز پروژه مهم دیگر است که می‌تواند رطوبت کنسانتره را به حدود ۹ درصد برساند. در حال حاضر رطوبت کنسانتره حدود ۱۱درصد است که این مساله باعث کاهش راندمان تولید گندله می‌شود. به هر روی این پروژه‌ها، پروژه‌های تاثیرگذاری هستند و اوایل سال آینده افتتاح خواهند شد. پروژه فاضلاب شهر زرند نیز در شرایط تکمیلی خوبی قرار دارد و پس از اتمام، بخشی از تامین آب مجتمع‌ها از این مسیر خواهد بود. جدای از موارد ذکر شده پروژه استحصال مس از باطله‌های کنسانتره و پروژه انتقال کک ۱ به۲ را در دستور فعالیت خود داریم تا بتوانیم به واسطه این پروژه از ظرفیت سی دی کیو استفاده کنیم.

با توجه به کمبود منابع انرژی در کشور برای تامین انرژی مصرفی کارخانه‌ها چه راهکاری اندیشیده‌اید؟

در زمینه آب مورد نیاز، از همان ابتدا به آب شرب و آب چاه منطقه تکیه نکرده بودیم. در حال حاضر نیز آب مصرفی کارخانه فولاد که بیشترین آب مصرفی این مجتمع است از پساب فاضلاب کرمان که از طریق بوتیا به کارخانه فولاد می‌رسد، تامین می‌شود. یاد‌آور می‌شود پس از اتمام پروژه فاضلاب زرند تمام آب موردنیاز مجتمع‌ها از پساب‌های فاضلاب کرمان و زرند تامین خواهد شد. در زمینه گاز نیز مشکل چندانی نداریم؛ اما بزرگ‌ترین چالش ما تامین برق است. امسال به‌رغم همراهی و همکاری مسوولان استان، مشکلات مربوط به محدودیت برق، هزینه‌های بسیاری را به شرکت تحمیل کرد. تاثیر قطع برق در صنایعی مانند فولاد غیرقابل‌جبران است. به طور مثال اگر برق کوره بلند قطع شود خسارتی به بار می‌آید که نمی‌توان جبران کرد. امسال برای تامین برق کوره بلند در شرایط محدودیت برق، از شرکت برق منطقه‌ای کرمان کمک گرفتیم. در این راستا بازسازی پست برق شماره ۲ زرند را زیسکو بر عهده گرفته که این پروژه با مبلغی حدود ۱۲۰ میلیارد به مرحله نهایی رسیده و در اوایل سال ۱۴۰۱ تحویل داده می‌شود.

طبق گفته‌های شما مواد اولیه بزرگ‌ترین چالش فولادسازی شرکت است آیا در زمینه تامین مواد اولیه مجتمع نیز شاهد چنین مشکلاتی بوده‌اید؟

این مجتمع به هفت میلیون تن سنگ‌آهن با عیار ۵۰ و ۳ میلیون تن سنگ‌آهن با عیار ۶۰ نیاز دارد که حداکثر ۲۵ درصد یعنی ۲ میلیون تن از سنگ عیار ۵۰ از جلال‌آباد به دست می‌آید و مابقی نیاز را باید از بیرون تامین کنیم. در حال حاضر سنگ‌های موردنظر این شرکت از سنگان، خواف، سقز، کاشان، چاه گز، میش دووان، جیرفت و... خریداری شده و با هزینه زیاد به کارخانه منتقل می‌شود. ماده مصرفی دیگر این مجتمع زغال است که پیچیدگی خاص خود را دارد. زغال تولیدی در کشور، از لحاظ کمیت و کیفیت جوابگوی نیاز ما نیست. با توجه به ظرفیت کک‌سازی‌ها، به یک میلیون و ۸۰۰ هزار تن زغال کنسانتره نیاز داریم که حدود ۵۰ درصد آن با قیمت‌های بالا از خارج وارد می‌شود به هر روی واردات این حجم زغال نیز از جمله مشکلاتی است که در تامین مواد اولیه با آن مواجه هستیم.

با توجه به مسائل ذکر شده این مجتمع با فرازونشیب‌های بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کند آیا طی سال‌های اخیر این موانع باعث نشده در بخش مسوولیت اجتماعی کمرنگ‌تر شوید؟

چنان که ذکر شد تمامی موارد چالش‌های جدی برای مجتمع محسوب می‌شود، اما بزرگ‌ترین دغدغه ما تامین آرامش و آسایش ۷هزار خانواده فعال در زیسکو است. جدای از موارد ذکر شده این شرکت در بخش مسوولیت‌های اجتماعی در قالب درخت‌کاری و فضای سبز، راه‌سازی، پل‌سازی، کمک به مدارس و... فعالیت‌های بسیاری انجام داده است، اما مهم‌ترین تاثیر حضور میدکو و زیسکو در منطقه، همین اشتغالی است که ایجاد کرده، چون اشتغال‌زایی در شرایط کنونی عزمی جزم می‌خواهد و کار آسانی نیست.

گویا مشکلات جدی در بخش تامین سنگ‌آهن دارید؟ چرا این کار در زمینه سنگ‌آهن انجام نمی‌شود تا بار کمتری بر دوش تولید باشد؟

ما در بخش تولید مشکلات بسیاری داریم و انتظار داریم مسوولان امر بیشتر به رفع مشکلات تولید توجه کنند؛ به عنوان مثال سنگ عیار ۶۰ در کشورمان وجود دارد و تنها ذوب‌آهن اصفهان و زیسکو مصرف‌کننده این محصول هستند. این سنگ از طریق مزایده و با قیمت بالا به تولیدکننده داخلی فروخته می‌شود درحالی‌که دولت می‌تواند مصرف‌کننده‌ها را به معادن تولیدکننده این سنگ معرفی کند و بر قیمت هم نظارت داشته باشد، همان‌طور که در زمینه سایر محصولات این مدیریت را انجام می‌دهد و تولیدکنندگان را مکلف می‌کند که به مصرف‌کننده معرفی شده، با قیمت نظارت شده محصول را بفروشند. تولید در کشور ما فقط بحث تولید شمش و میلگرد نیست، بحث اصلی اشتغالی است که تولید ایجاد می‌کند. اگر این آشفته‌بازار کنترل نشود، بخش‌های تولیدی با مشکلات بسیاری مواجه می‌شوند و انگیزه‌شان را از دست می‌دهند.

منبع: دنیای اقتصاد

مطالب مرتبط
عناوین برگزیده