به گزارش میمتالز، بر اساس این مطالعه، تامینکنندگان غولهای خودروسازی مانند بیامو، جنرال موتورز و فولکس واگن و همچنین تولیدکنندگان خودروهای الکتریکی مستقر در چین از جمله شرکتهای نیو BYD، با برنامههای کارگری بحثبرانگیز در سین کیانگ مرتبط هستند. پیچیدگی زنجیرههای عرضه مدرن که در آن مواد خام میتوانند قبل از استفاده در محصولات نهایی از چندین تولیدکننده واسطه یا کشور عبور کنند، به این معنی است که ایجاد پیوندهای قطعی بین کارخانههای سینکیانگ و برندهای اصلی دشوار است و چین بارها انتقادهای بینالمللی از شرایط کارگران در این کشور را رد کرده و اتهامات مربوط به کار اجباری را «دروغ قرن» خوانده و از سیاستهای خود به عنوان تلاشی برای کاهش فقر و بیکاری دفاع کرده است.
با این حال، ایالات متحده و متحدانش چندین فرد و نهاد مرتبط با سین کیانگ را تحریم کرده و واردات محصولات پنبه، گوجه فرنگی و تجهیزات پنلهای خورشیدی را از این استان محدود کردهاند. از ماه ژوئیه، قانون پیشگیری از کار اجباری اویغورها، واردات کالا از سین کیانگ را ممنوع میکند، مگر اینکه واردکنندگان آمریکایی بتوانند ثابت کنند این کالاها با کار اجباری ساخته نشدهاند. فولکس واگن گفت هیچ مدرکی دال بر کار اجباری توسط تامینکنندگان سین کیانگ ندارد و از روند تولید آلومینیومی که از این منطقه وارد میکند و در محصولاتش استفاده میشود اطلاعی ندارد. این شرکت گفت هر گونه اتهامی در این خصوص فورا مورد بررسی قرار خواهد گرفت و در صورت عدم رفع مشکلات، قراردادها فسخ خواهند شد. اما شرکت بیامو میگوید تمام تامینکنندگان مستقیم این شرکت طبق قرارداد متعهد به رعایت استانداردهای ایمنی و بهداشت کارگران هستند و ادعا میکند تامینکنندگان فرعی آن نیز این الزامات را به خوبی برآورده میکنند. یکی از سخنگویان بیامو تاکید کرد این شرکت به طور مستمر بر رعایت قوانین از طریق ارزیابیهای مختلف نظارت میکند. همچنین یکی از مسوولان BYD اظهار کرد نظارت دقیقی را بر کل زنجیره تامین خود اعمال میکند. نمایندگان جنرال موتورز، NIO و وزارت خارجه چین بلافاصله به درخواست اظهارنظر در این خصوص پاسخ ندادند.
صنعت آلومینیوم در استان سین کیانگ تاکنون در کانون توجه نهادهای بینالمللی نبوده، این در حالی است که این منطقه حدود ۹ درصد از تولید جهانی این کامودیتی را به خود اختصاص داده است. این کشور به طور کلی حدود ۶۰ درصد آلومینیوم جهان را در سال ۲۰۲۰ تامین کرد و حمل و نقل، از جمله صنعت خودرو، دومین مصرفکننده بزرگ آن بودند. امیلی دلا برویر، یکی از بنیانگذاران Horizon، گفت: اگرچه اسناد به تنهایی نمیتوانند شواهد قطعی دال بر دخالت خودروسازان در کار اجباری در این منطقه را ارائه دهند، اما بررسیها در بخش آلومینیوم نشان داد این شرکتها بیش از هر بخش دیگری در این جرم مشارکت داشتهاند. در این گزارش به شرکت سینکیانگ ژونگه، تولیدکننده آلومینیوم با خلوص بالا اشاره شده است که در برنامههای حرفهای برای کارگران مهاجر روستایی و در آموزش انتقال مشاغل مشارکت داشته که مدافعان حقوق بشر آن را به عنوان شاخصهای کلیدی کار اجباری معرفی کردهاند. طبق وبسایت سین کیانگ ژونگه، این شرکت تامینکننده برخی خودروسازان از جمله شرکتهای سرمایهگذاری مشترک جنرال موتورز و بیامو است. همچنین WKW Automotive Parts نیز مشتری و تامینکننده قطعات خودرو و تزئینات خارجی شرکتهای چینی فولکسواگن، بیامو، BYD و نیو است.
در مثالی دیگر، این گزارش گروه زینفا مستقر در شاندونگ را شناسایی کرد که یک کارخانه تولید چرخ خودرو در این استان دارد و چرخهای کامیونهای سنگین، خودروهای لوکس و اتوبوسهای برقی را از طریق شبکههای فروش کلیدی خود در ایالات متحده، ژاپن، کره جنوبی و کانادا تامین میکند. این شرکت همچنین مالک شرکت SD آلومینیوم سین کیانگ است که از طریق توافقنامهای در سال ۲۰۰۹ با XPCC تاسیس شد. پروندههای بررسی شده توسط Horizon نشان میدهد این شرکت در سال ۲۰۲۰ به دنبال جذب ۴۰۰ کارگر از یک بنگاه کاریابی در شهر وگونگتای بوده که توسط گروههای مدافع برنامههای کار اجباری به عنوان هماهنگکننده شناسایی شدند.
گروههای حقوق بشر و هیاتی از کارشناسان سازمان ملل برای سالها این نگرانی را مطرح کردهاند که گروههای اقلیت اویغور در سینکیانگ در معرض بازداشت دسته جمعی قرار گرفتهاند. بر اساس تجزیه و تحلیل بلومبرگ از دادههای رسمی، هر ساله میلیونها کارگر به عنوان بخشی از برنامههای کاری تحت حمایت دولت به این منطقه منتقل میشوند. مارکو روبیو، سناتور فلوریدا، که بر اقدامات قاطعتر در مورد کار اجباری تاکید کرده است، خاطرنشان کرد: برای دههها، جهان آزاد شیوههای کار ظالمانه حزب کمونیست چین را نادیده گرفته است تا از ویژگی تولید ارزان آن استفاده کند. او گفت، مطالعه روی عملیات کارخانههای آلومینیوم ماهیت فراگیر سوءاستفاده از کار اجباری چین در سینکیانگ را آشکار میکند و نشان میدهد شرکتهای بزرگ بینالمللی تا چه حد به نیروی کار به عنوان برده متکی هستند.
از میان تامینکنندگانی که Horizon از آنها نام برده است، تنها شرکت گروه آلومینیوم تیانشان به صورت سهامیعام مطرح است. به گزارش Horizon، این واحد مستقر در سین کیانگ در اسناد دولتی به عنوان پایگاه فقرزدایی شغلی نام برده شده که نشاندهنده نقش آن در اجرای برنامههای کار در منطقه است و گزارشهای محلی متعدد جزئیات نقل و انتقالات غیرمعمول نیروی کار را نشان میدهد. بر اساس دادههای جمعآوری شده توسط بلومبرگ، بزرگترین سرمایهگذاران تیانشان چینی هستند، اما مدیریت سرمایهگذاری بانک نورگس در اواخر سال ۲۰۲۱ موقعیتی را اتخاذ و خود را به عنوان یکی از ۵۰ سهامدار بزرگ این شرکت معرفی کرد. مدیریت سرمایهگذاری بانک نورگس در بیانیهای اعلام کرد: به عنوان یک سرمایهگذار، ما از شرکتها انتظار داریم به حقوق بشر احترام بگذارند و رعایت قوانین حقوق بشر را در عملیات خود در نظر بگیرند.
منبع: دنیای اقتصاد