به گزارش می متالز، این همایش، بزرگترین گردهمایی تولیدکنندگان، تامین کنندگان، بازرگانان و متخصصان زنجیره آهن و فولاد ایران به شمار می آید که با محوریت ارائه فرصت های بومی سازی و حمایت از تولید داخلی صنعت فولاد برگزار می شود. در گفت وگو با کارشناس ارشد بازارهای بین المللی معدن و صنایع معدنی فعال این حوزه و حوزه های مرتبط، نظر آنها را درباره بومی سازی صنعت فولاد جویا شده ایم.
کیوان جعفری طهرانی، کارشناس ارشد بازارهای بین الملل فولاد و سنگ آهن درباره این جشنواره توضیح داد: برای نخستین بار است که انجمن تولیدکنندگان فولاد، برگزارکننده یک جشنواره و نمایشگاه در این عرصه شده است. پیش از این رویدادهای گوناگونی در زمینه فولاد از سوی بخش های خصوصی و دولتی برگزار می شد اما آنچه وجه تمایز این رویداد نسبت به رویدادهای پیشین به شمار می آید، اتحادی است که در میان بخش های خصوصی و دولتی درباره برگزاری این گردهمایی وجود دارد.
وی از استقبال خود از رویداد پیش رو گفت و افزود: تاکنون درباره هر رویدادی که با موضوع فولاد برگزاری می شد، انتقادهای زیادی وجود داشت اما من درباره این رویداد تاکنون با هیچ انتقادی چه از اعضای انجمن و چه غیر از آن روبه رو نشده ام.
جعفری طهرانی در ادامه پیشنهاد کرد: در زمینه فولاد آنچه علاوه بر بومی سازی صنعت اهمیت دارد، حفظ صادرات به ویژه در شرایط تحریم است چون شرط بقای تمام شرکت های فعال در این عرصه آن است که ارزآوری داشته باشند.
وی افزود: به نظر من بومی سازی صنعت فولاد در کشور امکان پذیر است اما باید در نظر داشت که با تولید فولاد در یک فرآینده بومی شده، هزینه نهایی محصول چقدر همراه و همگام با استانداردهای جهانی پیش می رود و ما برای دستیابی به تولید داخلی با نرخ مناسب باید به چه فناوری هایی دسترسی داشته باشیم؟ درحال حاضر نیز نرخ تمام شده محصولات فولادی ما در مقایسه با بازارهای جهانی چندان رقابتی نیست. اگر می خواهیم تولید را بومی کنیم باید فناوری های مرتبط با تولید را نیز بومی کنیم، در غیر این صورت ضعف در فناوری به بالا بودن نرخ تمام شده می انجامد. فقط افزایش تولید، مالک موفقیت در بازار جهانی و رقابتی فولاد نیست بلکه نرخ تمام شده باید به قدری رقابتی باشد که بتوانیم صادرات خود را حفظ کنیم. این در شرایطی است که درحال حاضر به دلیل تحریم ها مجبوریم محصولات فولادی را با نرخ پایین تر بفروشیم.
وی ادامه داد: اگر ما نتوانیم در عرصه صادرات و عرضه محصوالت به بازار جهانی موفق عمل کنیم، تولید محصول در فرآیندی بومی شده، اتفاق چندان چشمگیری نیست. ما نمی توانیم تمام تولید داخلی فولاد را در داخل کشور مصرف کنیم به ویژه که پروژه های ساخت و سازی هنوز در رکود نسبی هستند. در نتیجه باید به طور جدی به صادرات، فکر و درباره آن عمل کنیم.