چالش برق در صنعت سیمان

‌می‌متالز - این روز‌ها صنعت سیمان با شرایط سخت و دشواری روبرو است. در چنین روز‌های سختی این صنعت به دلیل محدودیت عرضه برق، با توقفهای اجباری در تولید و تحویل سیمان نیز روبرو شده است که به دلیل کاهش درآمد در حالی که هزینه‌ها سرسام آور افزایش یافته اند، مشکلات این صنعت را دو چندان میکند.

به گزارش می‌متالز، افزایش هزینه‌های تولید اعم از هزینه انرژی، حقوق و دستمزد و حمل و نقل و… باعث شده است که هزینه های تولید این صنعت به طور متوسط حدود ۷۵درصد رشد کند. (براساس متوسط شاخص قیمت تولید کننده در سال ۱۴۰۰ برای بخش معدن و صنعت در گزارش مرکز آمار ایران) علاوه بر این در ۳ ماه ابتدایی سال ۱۴۰۱ نیز شاهد افزایش حقوق و دستمزد بیش از ۵۰ درصدی و افزایش ۳۰ درصدی هزینه حمل و نقل و همچنین افزایش هزینه های انرژی هستیم.

در چنین روز‌های سختی این صنعت به دلیل محدودیت عرضه برق، با توقفهای اجباری در تولید و تحویل سیمان نیز روبرو شده است که به دلیل کاهش درآمد در حالی که هزینه‌ها سرسام آور افزایش یافته اند، مشکلات این صنعت را دو چندان میکند.

در هفته گذشته این خبر منتشر شد که طبق توافق صورت گرفته میان انجمن صنفی کارفرمایان سیمان و وزارت نیرو، محدودیتهای عرضه برق به کارخانجات کاهش می‌یابد تا این صنعت بتواند به میزان ۵ میلیون تن در ماه تولید و تحویل داشته باشد. قبل از اینکه به تجزیه و تحلیل این خبر بپردازم لازم است بر این نکته تأکید کنم که کل برق مصرفی صنعت سیمان در شرایط ظرفیت کامل تولید و تحویل در حدود ۱۸۰۰ مگاوات ساعت در سال است (حدوداً ۳ درصد کل برق مصرفی کشور) و این در حالیست که میزان کسری برق در شرایط پیک مصرفی تابستانی حداقل ۱۰،۰۰۰ مگاوات ساعت میباشد و عادلانه این است که هرگونه محدودیت اعمال شده در این صنعت با در نظر گرفتن سهم این صنعت از مصرف کل و به نسبت مصرف سایر صنایع صورت پذیرد.
در ادامه بخوانید: تعاملات جدید وزارت نیرو و صنایع سیمانی التهابات بازار را کاهش داد

در خصوص توافق اخیر هم باید به این نکات اشاره کرد:

برق مصرفی صنعت سیمان برای تولید ۵ میلیون تن سیمان تأمین خواهد شد یا برای ۵ میلیون تن تحویل سیمان یا هر دو؟
در صورتیکه اولویت توافق تأمین برق برای تولید حداقل ۵ میلیون تن کلینکر در ماه باشد، قطعاً فرآیند تحویل سیمان حداقل به ۵۰ درصد ظرفیت کاهش خواهد یافت.
در صورتی که اولویت توافق برای تأمین تحویل حداقل ۵ میلیون تن کلینکر در ماه باشد، یعنی به میزانی که بازار با کمبود سیمان مواجه نشود، بسیاری از کارخانجات نمیتوانند به تولید کلینکر همزمان بپردازند و به زودی با کمبود واقعی و جدی سیمان روبرو خواهیم شد.
در صورتیکه برنامه ریزی توافق مذکور برای تولید و تحویل همزمان ۵ میلیون تن سیمان باشد، عملاً باید برق سیمانی ها به حالت عادی برگردد که با شرایط واقعی کارخانجات سیمان مطابقت ندارد.

در پایان توصیه اکید دارم صنعت سیمان برای برون رفت از بحران انرژی (قطعی برق در تابستان و قطعی برق و گاز در زمستان) نیازمند برنامه ریزی راهبردی است و به جای انفعال در تصمیم گیریها و واکنشهای روزمره در قبال برنامه‌های تحمیلی بهتر آن است که به دنبال ارائه راهکار راهبردی میان مدت برای حذف سوبسید انرژی و واقعی سازی قیمت سیمان بود.

در حال حاضر صنعتی مثل فولاد از سوبسید انرژی (گاز و برق) بهره مند است (ولی به میزان کمتر از سیمان)، ولی قیمت گذاری فولاد و سایر محصولات جانبی تقریباً براساس نرخ جهانی و دلار آزاد صورت میگیرد. پیشنهاد میشود در گام اول نحوه اختصاص یارانه انرژی به صنعت سیمان همانند صنعت فولاد گردد و نحوه قیمت گذاری محصول سیمان نیز همانند فولاد محاسبه گردد و به تدریج طبق یک برنامه زمانبندی ۳ تا ۵ سال هزینه انرژی صنعت سیمان همراه با سایر صنایع آزاد شود.

یادداشت – علیرضا امیر فراهانی – رییس هیات مدیره شرکت سیمان سبزوار

منبع: سیمان خبر