به گزارش می متالز، انتظار فعالان سیمان این است که اجازه صادرات از غرب و شرق کشور وجود داشته باشد و تسهیلاتی برای صادرات به کشورهایی همچون عراق، افغانستان و عمان ایجاد شود. از این رو در وهله نخست دولت باید مناسبات خود را با کشورهای همسایه تقویت کند و پس از آن بازاریابیهای مناسبی انجام دهد.
کشورهای عربی همچون عمان، کویت و قطر به واردات سیمان ایران ابراز تمایل کردهاند، از اینرو اگر بتوانیم سیمان کشور را از غرب و جنوب به این کشورها صادر کنیم، میتوانند جایگزین صادرات سیمان به عراق شوند. از سوی دیگر بازار عراق همچنان خواستار کلینکر ما است.
در این زمینه نیز دستکم فروش کلینکر باید ساماندهی شود تا با نرخ معقول بتوانیم کلینکر را به عراقیها بفروشیم چراکه عراقیها از ما کلینکر خریداری کرده و پس از سایش آن، سیمان تولید میکنند. بنابراین با توجه به کارخانههایی که در عراق سایش انجام میدهند، بعید به نظر میرسد امکان بازگشت بازار عراق وجود داشته باشد، از این رو باید به کشورهای دیگر در حوزه خلیجفارس که نیاز به سیمان دارند و خودشان تولید نمیکنند، توجه بیشتری کنیم. البته شرکتهای سیمانی، بیکار ننشستهاند و بازار هدف خود را تغییر دادهاند، صادرات هم قابل توجه بوده است.
در زمینه پیمانسپاری ارزی نیز باید اذعان کرد که وجه صادرات سیمان به عراق بیشتر مواقع به صورت ریالی انجام شده و در گذشته نیز اینگونه بوده است. شرکتهای سیمانی از تاجران ایرانی – عربی استفاده میکنند. این افراد دو تابعیتی هستند بنابراین تامین ریال برای آنها کار سادهای است و تاجران شناختهشدهای هستند.
از سوی دیگر، این صادرات ریالی به سود شرکتهای سیمانی است چراکه لازم نیست ارز خود را به سامانه نیما بدهند. در کل باید در صنعت سیمان که با مازاد روبهرو هستیم به سمت صادرات بیشتر پیش برویم و در این زمینه نیز قوانین و تسهیلات را آماده کنیم.
حسن صباغیان بیدگل - کارشناس سیمان