به گزارش می متالز، آب، شن و ماسه در کنار هم، زمانی میتوانند خمیرمایهای مقاوم باشند که در کنار آنها ماده استحکامبخشی به نام سیمان قرار بگیرد؛ این اکسیر آبادانی جزو ضروری در ساخت خانههای کوچک تا برجهای سربه فلک کشیده است.
تاریخ فعالیت این صنعت در ایران به ۴۵ سال قبل از پیروزی انقلاب بازمیگردد اما این صنعت هم با وجود این پیشینه طولانی، حالوروزی مانند بسیاری از صنایع کلیدی دیگر داشت؛ صنعتی کمفروغ و وابسته به نیروهای خارجی، بهطوری که کشور با تولیدی اندک یکی از واردکنندگان عمده سیمان در جهان بهشمار میرفت.
صنعتی که در کشور تا سال ۵۷ تعداد کارخانههایش به ۱۲ و ظرفیت تولیدش به زحمت به ۸ میلیون تن میرسید و بدون حضور کارشناسان و نیروهای خارجی، هیچ حرفی برای گفتن نداشت اما امروز، در ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی به همت صنعتگران و توان داخلی به صنعتی پیشرو و پرشتاب و بومی تبدیل شده که ایران اسلامی را ازنظر ظرفیت تولید سیمان در جایگاه چهارم جهان قرار داده است.
با هدف استفاده از منابع آهکی بزرگ در کشور، پس از پیروزی انقلاب، توسعه طرحهای سیمانی در اولویت قرار گرفت، مشکلات هم کم نبود از رفتن متخصصان خارجی تا دشواریهای جنگ تحمیلی و کمبودها اما اینها نتوانست سنگ راه متخصصان و صنعتگران این مرزوبوم شود.
صنعت سیمان راه خود را از میان سختیها باز کرد و در همان دهه نخست بعد از انقلاب، تولید سیمان در کشور به بیش از ۲برابر و حدود ۱۷ میلیون تن رسید.
باوجود افزایش چشمگیر تولید سیمان اما کشور بعد از جنگ نیاز به بازسازی داشت. افزایش جمعیت و اجرای طرحهای عمرانی و ساختوسازهای وسیع، همه نیاز به سیمان داشت و همچنان کشور با کمبود سیمان روبهرو بود.
به همین دلیل صنعت سیمان کشور خیزی دوباره برداشت، سرمایهگذاریها افزایش یافت، تلاش صنعتگران داخلی مواد خام را از معادن به کورههای بزرگ پخت سیمان رساند و ظرفیت تولید تا سال ۸۳ به بیش از ۳۳ میلیون تن رسید.
به گفته سید محمد اتابک، رئیس انجمن صنعت سیمان از سال ۸۳ ایران پس از چین، دومین توسعه بزرگ در صنعت سیمان را در جهان انجام داد.
صنعت سیمان در کشور در ۴ دهه به آنچه هدفگذاری کرده بود، دست یافت؛ خودکفایی در تولید سیمان و بومیسازی این صنعت دستاوردی است که حالا با بیش از ۷۴ کارخانه فعال و حدود ۱۰۰خط تولید سیمان در بیشتر استانهای کشور محقق شده است. ظرفیت تولید سیمان امروز به بیش از ۱۰ برابر تولید ابتدای انقلاب و ظرفیت سالانه ۸۷ میلیون تن رسیده؛ عددی که ایران را پس از چین، هند و امریکا در جایگاه چهارم جهان و نخست منطقه قرار داده است.
امروز استان اصفهان با ۷ واحد تولید سیمان، حدود ۸ میلیون تن از ظرفیت سیمان تولیدی کشور را به خود اختصاص داده است.۴ واحد تولید سیمان نیز در تهران مشغول فعالیت هستند که ظرفیت تولید آنها به حدود سالانه ۱۱ میلیون تن میرسد. استان خراسان رضوی با دارا بودن ۷ کارخانه تولید سیمان و ظرفیت تولید سالانه ۶ میلیون تن، یکی از استانهای اصلی تامین سیمان کشور است و در استان فارس، یکی دیگر از استانهای مهم در تولید سیمان کشور، ۷ واحد تولید سیمان سالانه ظرفیت تولید حدود ۷میلیون تن سیمان را دارند.
امروز صنعت سیمان ایران، رتبه نخست صادرات سیمان جهان را در کارنامه خود دارد که در سال ۹۳ با میزان ۱۹ میلیون تن صادرات محقق شد. علاوه بر صادرات، امروز هزاران طرح توسعهای در کشور نیازشان را از سیمان داخلی تامین میکنند؛ از ساختوسازهای جدید شهری تا انبوه بافتهای فرسوده روستایی که باید بازسازی شود، از طرحهای بزرگ سدسازی و ساخت پلها تا جادههای جدیدی که با روکش بتنی ساخته میشود، از ساختمانهای بزرگ نیروگاهی تا انواع بناها و زیرساختهای اجتماعی، همگی از صنعت بومیشده و راهبردی سیمان تامین شده و نیاز به واردات را به حداقل رسانده است.
به حکایت آمار، از ۷۵۰ میلیون تن سیمان تولید شده در کشور از ابتدای آغاز این صنعت، یعنی ۸۵ سال گذشته تاکنون، بیش از ۹۰درصد در ۴۰ سال بعد از پیروزی انقلاب تولید و مصرف شده است، آماری که از حجم بزرگ اقدامات توسعهای و تلاش برای عمران و آبادی کشور حکایت دارد. حالا در ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی صنعت سیمان، این صنعت پایه و مهم در توسعه زیرساختهای کشور به ظرفیت و توانایی منحصربهفردی رسیده و آماده فتح قلههای بالاتر است تا با رسیدن به تولید سالانه ۱۲۰ میلیون تن تا سال ۱۴۰۴ به جایگاه نخست صادرات جهان و سومین تولیدکننده بزرگ دنیا دست یابد.