سرمایه‌گذاران ترکیه‏ در راه معادن گچ ایران

‌می‌متالز - ایران از کشور‌هایی است که در زمینه معادن گچ بسیار غنی است، به گونه‌ای که گفته می‌شود کشورمان ۱۰‌درصد ذخایر گچ دنیا را به خود اختصاص داده است؛ با وجود این واحد‌های فرآوری گچ چندان نتوانسته اند همپای فناوری‌های روز دنیا پیش بروند و بیشتر آن‌ها با فناوری‌های فرسوده و قدیمی کار می‌کنند، بنابراین صنعت گچ که طی چند دهه گذشته به طور کامل توسط بخش خصوصی اداره شده و به صورت معمول از دریافت تسهیلات مالی و بانکی دولتی بی بهره بوده است، در زمینه به روز کردن فناوری خود چندان پیشرفت قابل‌توجهی نداشته و هم اکنون بازار‌های صادراتی را به کشور‌های دیگر از جمله ترکیه واگذار کرده ایم.

به گزارش می‌متالز، حتی کار به جایی رسیده که سرمایه‌گذاران ترکیه‌ای با علم به وجود معادن بکر ایران و فقدان توانایی مالی معدن‌داران برای به‌روز کردن خطوط تولید و تجهیزات، اقدام به سرمایه‌گذاری در این بخش کرده‌اند.

عضو هیات مدیره انجمن صنفی کارفرمایی تولید کنندگان گچ گفت: در روز‌های ابتدایی کاهش دمای کشور سیاستگذاری‌ها در حوزه مصرف گاز تولیدکنندگان گچ عمدتا بر مبنای کاهش تولید بود، اما طی روز‌های اخیر بسیاری از کارخانه‌های این صنعت به دلیل محدودیت‌های گاز تعطیل شده‌اند. ابوالفضل اقبالیون با اشاره به این مطلب افزود: برخلاف صنایعی مانند سیمان که در نبود گاز از مازوت برای تولید بهره می‌برد، چنین امکانی در اختیار صنعت گچ قرار ندارد و همین امر باعث شده تا قطع گاز به معنای تعطیلی صنعت گچ باشد.

وی با اشاره به احتمال افزایش بهای سوخت در سال آینده اظهار کرد: برخی اخبار حاکی ا‌ست که بهای هر مترمکعب گاز در سال آینده برای تولیدکنندگان گچ از ۵۰۰ تومان به ۱۲۰۰ تا ۱۴۰۰ تومان می‌رسد و این مساله تاثیر قابل‌توجهی در افزایش هزینه‌های تولید دارد؛ بر این اساس چنانچه وزارت صمت در سال آینده به میزان افزایش هزینه‌ها اجازه افزایش بهای گچ را صادر نکند، قطعا باید منتظر ورشکستگی برخی از تولیدکنندگان باشیم؛ کما اینکه نمونه این شوک را در دهه ۸۰ و هدفمندی یارانه‌ها شاهد بودیم که برخلاف وعده‌ها سهم بخش تولید پرداخت نشد و مشکلات بسیاری به وجود آورد.

عضو هیات مدیره انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان گچ با اشاره به تولید گچ کیسه‌ای و سنتی در کشور ادامه داد: صرفا تعداد معدودی از تولیدکنندگان محصولات جدید صنعت گچ مانند درای وال‌ها (دیوار گچی) تولید می‌کنند و سایر شرکت‌ها کماکان گچ را با همان سبک و سیاق ۵۰ سال پیش به شکل کیسه‌ای خشک تولید می‌کنند؛ بنابراین صنعت گچ برخلاف بسیاری از صنایع نتوانسته همپای کشور‌های توسعه‌یافته حرکت کند و به همین خاطر در بخش صادرات هم موفقیت چندانی به دست نیامده است؛ حتی در مواردی هم که شرکت‌ها برای دریافت مجوز واردات ماشین‌آلات اقدام می‌کنند، باید چند ماه منتظر دریافت نظر کارشناس مربوطه بمانند.

اقبالیون افزود: صنعت گچ به طور کامل در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد و با توجه به رکود این صنعت پیشران، تولیدکنندگان گچ با مشکل نبود تقاضا مواجه هستند؛ این در حالی است که رکود ساختمان سال به سال عمیق‌تر می‌شود و اثرات رکود سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ هنوز به صنعت گچ نرسیده است؛ در واقع با توجه به اینکه از مرحله آغاز ساخت‌وساز تا نازک‌کاری دو سال طول می‌کشد و از طرفی گچ در مرحله نازک کاری مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌توان نتیجه گرفت که تقاضای امروز گچ مربوط به ساختمان‌های سال ۱۳۹۹ است و باید در سال‌های آتی منتظر کاهش بیشتر تقاضا باشیم.

وی تصریح کرد: علاوه بر سیاست انقباضی بانک‌ها در پرداخت تسهیلات، به طور خاص در این زمینه همکاری لازم با صنعت گچ صورت نمی‌گیرد و متاسفانه صراحتا عنوان می‌کنند که ما بنگاه اقتصادی هستیم و مسوولیتی در قبال بخش تولید نداریم؛ در حالی که بانک‌ها باید در خدمت تولید و اقتصاد باشند.

اقبالیون با بیان اینکه دریافت تسهیلات برای تولید محصولات جدید صنعت گچ به سختی امکان‌پذیر است، عنوان می‌کند: اخیرا سرمایه‌داران کشور‌هایی مانند ترکیه با علم به مشکلات دریافت تسهیلات معدن‌داران صنعت گچ، برای سرمایه‌گذاری و احداث کارخانه‌های جدید در ایران اقدام کرده‌اند و این موضوع قطعا باعث جذب بازار و تعطیلی بسیاری از کارخانه‌های داخلی می‌شود در حالی که منطق ایجاب می‌کند که از مدیران کارخانه‌ها برای بهینه‌سازی و راه‌اندازی خطوط تولید حمایت شود.

رئیس هیات‌مدیره شرکت «سپید گچ ساوه» با بیان اینکه برخی از معدن‌داران در استان هرمزگان اقدام به صادرات سنگ گچ به کشور‌هایی مانند هند می‌کنند، اظهار کرد: سنگ گچ با بهای بسیار نازلی توسط برخی معدن‌داران جنوب کشور صادر می‌شود، اما این مساله در مورد سایر تولیدکنندگان صدق نمی‌کند چرا که هزینه‌های حمل تا بندرعباس بسیار بالاست.

اقبالیون با اشاره به مشکلات تامین گازوئیل موردنیاز ماشین‌آلات گفت: متاسفانه میزان گازوئیلی که برای ماشین‌آلات معدنی به صنعت گچ اختصاص می‌دهند، به مراتب کمتر از میزان موردنیاز است و بسیاری از تولیدکنندگان گچ مجبور به تامین این سوخت از بازار هستند.

وی در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه گازوئیل خریداری شده از بازار از نظر کیفی انتظارات را برآورده می‌کند، گفت: وضعیت معدن‌داران به گونه‌ای است که مساله اصلی تامین گازوئیل برای جلوگیری از خاموشی کارخانه و جلوگیری از بیکاری است و کیفیت در چنین شرایطی محلی از اعراب ندارد.

منبع: دنیای اقتصاد