آسیب صنعت گچ از بی‌توجهی بانک‌ها

به گزارش می‌متالز، از سوی دیگر باید عقب‌ماندگی تکنولوژی را هم به معضلات این صنعت اضافه کنیم چراکه عمده ماشین‌آلات واحد‌های تولیدکننده مربوط به چند دهه پیش است که برای تولید گچ پودری کیسه‌ای طراحی شده‌اند در حالی که امروزه پودر گچ به عنوان یک ماده اولیه تبدیل به گچ‌های خمیری، گچ برگ و گچ‌های ضد آتش و... می‌شود و به همین خاطر صادرات آن به شدت ارز‌آور و به صرفه است. تولیدکنندگان صنعت سفید معتقدند بی‌توجهی بانک‌ها به صنعت گچ با وجود دارا بودن تضامین لازم و همچنین قوانین یکسان برای صنعت گچ و صنایع بزرگی مانند پتروشیمی و فولاد به‌ویژه در بخش واردات ماشین‌آلات کارکرده از مهم‌ترین چالش‌های این صنعت به‌شمار می‌رود.

در همین خصوص ابوالفضل اقبالیون، عضو هیات‌مدیره انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان گچ گفت: خوشبختانه بعد از وقفه طولانی گاز واحد‌های تولیدکننده گچ بدون محدودیت وصل شده، اما مساله این است که اداره گاز خودش را متعهد به تامین گاز در تمام طول سال نمی‌داند.

وی با اشاره به تاثیر رکود ساخت‌وساز بر صنعت گچ افزود: هر ساله میزان ساخت‌وساز و استفاده از گچ کاهش می‌یابد و این اتفاق در شرایطی می‌افتد که صادرات گچ پودری کیسه‌ای به سختی امکان‌پذیر است.

این مقام صنفی افزود: با وجود اینکه صنعت گچ اشتغال‌زایی بالایی ایجاد کرده، اما برای دریافت تسهیلات از طرف بانک‌ها مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد؛ این در حالی است که این صنعت از تضامین کافی برای بازپرداخت تسهیلات برخوردار است. چرا که بسیاری از دارایی‌های این صنعت قابل حمل نیست.

اقبالیون ادامه داد: با توجه به رکود صنعت ساختمان، تولیدکنندگان گچ مجبورند محصول‌شان را به صورت اعتباری بفروشند و این در حالی است که تمامی مواد و تجهیزات باید به صورت نقدی خریداری شود؛ بنابراین با توجه به نبود توان مالی، ماهانه سه‌درصد سود باید به تامین‌کنندگان پرداخت کنند که در مجموع تا زمان دریافت پول باید ۱۵‌درصد سود بپردازند در حالی که این صنعت ۱۵‌درصد سود ندارد.

عضو هیات مدیره انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان گچ تصریح کرد: بهای ارزان گچ و از طرفی فقدان توانایی مالی برای به‌روز‌رسانی ماشین‌آلات باعث شده تا سود‌آوری این صنعت به پایین‌ترین حد خود برسد؛ حتی واردات ماشین‌آلات کار‌کرده هم در توان شرکت‌های تولیدکننده گچ نیست و متاسفانه نبود تسهیلات هم شرایط را سخت‌تر کرده است.

وی با بیان اینکه بهای گچ تناسبی با هزینه‌های تولید این محصول ندارد، افزود: هیچ گاه افزایش قیمت گچ به میزان تورم عمومی نبوده و به همین دلیل شاهد مشکلات مالی این صنعت هستیم. بر این اساس چنانچه وزارت صمت در سال آینده به میزان افزایش هزینه‌ها اجازه افزایش بهای گچ را صادر نکند، قطعا باید منتظر ورشکستگی برخی از تولیدکنندگان باشیم.

اقبالیون گفت: امروزه شاهد فروش سنگ گچ به کشور‌های دیگر هستیم در حالی که علاوه بر ارزش صادراتی محصولات پیش‌ساخته، نیاز داخلی هم برای این تولیدات وجود دارد، اما با تکنولوژی حاضر صرفا باید شاهد ورشکستگی تولیدکنندگان گچ کیسه‌ای باشیم.

اقبالیون گفت: متاسفانه شاهد نگاه دو‌گانه دولت به صنایع هستیم. از یکسو صنعت گچ در استفاده از امتیازات اولویت ندارد، اما در زمینه واردات ماشین‌آلات صنعت گچ را هم‌ردیف صنایع پتروشیمی می‌بینند و متاسفانه محصول این نگاه ضعف روزافزون واحد‌های تولیدکننده گچ است.

اقبالیون با انتقاد از بی‌توجهی مسوولان به مشکلات صنعت گچ اظهار کرد: امروزه شاهدیم که برخی از تولیدکننده‌های با سابقه به دلیل مشکلات مالی از این صنعت خارج شده‌اند و این اتفاق برای صنعتی که قادر است اشتغال‌زایی بالایی ایجاد کند، بسیار دردآور است. قطعا در صورت توجه به صنعت گچ، علاوه بر ایجاد اشتغال، می‌توانیم محصولاتی تولید کنیم که به کشور‌های عراق، افغانستان، سوریه، آسیای‌میانه، هند و... صادر شود، اما هم اکنون بخش عمده‌ای از ظرفیت تولید مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

وی گفت: برخلاف بسیاری از صنایع که در تمام فصول سال تولید دارند و محصول‌شان را در انبار‌ها می‌توانند نگهداری کنند، صنعت گچ از این قابلیت برخوردار نیست، چرا که فضای بسیار زیادی برای انبار نیاز دارد و از طرفی نگهداری و حمل دوباره به دلیل هزینه‌بر بودن صرفه اقتصادی ندارد. در برخی شهر‌ها زمستان و در برخی شهر‌ها تابستان صنعت گچ تعطیل است؛ بنابراین در بهترین حالت حدود ۲۲۰ روز تولید انجام می‌شود در حالی که باید حقوق یک سال را تمام و کمال پرداخت کنیم و امیدواریم این مسائل را کارشناسان سازمان حمایت مورد‌توجه قرار دهند.

منبع: دنیای اقتصاد