گچ کیسه‌ای برای مصرف یا تولید؟

به گزارش می‌متالز، تفکر غالب در صنعت گچ این است که فرآیند تولید بسیار ساده بوده و همان طور که سال‌ها گچ بدون هیچ مشکلی تولید و فروخته می‌شد، باز هم می‌توان به همان روند ادامه داد و نیازی به احداث آزمایشگاه و بررسی کیفیت یا تحقیق و توسعه نیست، اما امروزه صنایع ساختمانی و همچنین گچ پیشرفت‌های بسیار گسترده‌ای داشته است و محصولات متنوعی مانند گچ خیاطی، گچ دندانپزشکی، گچ ضد آب و ضد آتش، انواع گچ‌های پلیمری ترکیبی مانند گچ گیپتون، گچ سیوا، گچ ساتن، گچ پاششی، گچ بتونه درزگیری و ماستیک به بازار عرضه شده‌اند و چنانچه واحد‌های تولیدی گچ بخواهند روند سنتی تولید گچ ساختمانی خود را ادامه دهند به زودی از چرخه رقابت حذف خواهند شد. این معضل در حالی صنعت گچ را در برگرفته که با توجه به سرمای بالای هوا در هفته‌های اخیر بسیاری از کارخانه‌های گچ تعطیل شده‌اند تا شرایط برای این صنعت گرفتار رکود ناشی از کاهش ساخت‌وساز‌ها سخت‌تر شود.

مدیرعامل گچ خراسان در این خصوص گفت: اگر چه درجه سرمای هوا در استان خراسان رضوی بسیار بالاست و مسوولان با محدودیت‌هایی برای تامین گاز بخش خانگی مواجه هستند، اما این نکته را نباید فراموش کنند که فعالیت کارخانه‌هایی مانند گچ خراسان با معیشت صد‌ها خانوار مرتبط است و نباید بلافاصله قطع گاز کارخانه‌ها را در اولویت قرار دهند. قطع گاز کارخانه‌ها منجر به کاهش میزان گچ در بازار شده که نتیجه آن را به شکل افزایش کاذب قیمت‌ها شاهدیم.

نیکزاد اورعی ضمن اشاره به این مطلب افزود: بر اساس ماده ۲۵ قانون بهبود مستمر فضای کسب‌وکار مصوب سال ۱۳۹۴ در صورتی که جان افراد در یک منطقه خاص تحت ریسک قرار بگیرد، شورای تامین می‌تواند تا دو روز گاز را قطع کند، اما امروزه شاهدیم گاز را بدون مصوبه شورای تامین و بدون اعلام زمان احتمالی وصل مجدد قطع می‌کنند و نهایتا بعد از فشار کارگران و کارفرما‌ها اعلام می‌کنند که برای وصل مجدد باید سریعا بدهی به شرکت گاز را پرداخت کنید؛ این در حالی است که کارخانه چند هفته متوالی تعطیل بوده و نقدینگی برای پرداخت وجود ندارد و از سوی دیگر با توجه به اینکه گچی برای عرضه به مشتریان در طول چند هفته وجود نداشته، آن‌ها هم قادر به پاس کردن چک کارخانه‌ها در موعد مقرر نیستند، اما متاسفانه شرکت گاز به هیچ‌کدام از این مسائل توجهی نمی‌کند؛ فضا به گونه‌ای پیش می‌رود که واقعا مدیران احساس می‌کنند قطع گاز بیشتر یک فرصت بوده تا یک اضطرار غیر‌قابل پیش‌بینی.

وی ادامه داد: بی‌توجهی به تولید در حالی است که مقام معظم رهبری همواره بر توجه بیشتر به بخش خصوصی تاکید می‌کنند و آسیب‌های این بی‌توجهی را متذکر می‌شوند، اما متاسفانه مسوولان در این راستا عمل نمی‌کنند؛ به رفتار و عملکرد شرکت گاز باید پیامک‌های تهدید‌آمیز روزانه برق منطقه‌ای را هم اضافه کنیم؛ بنابراین در حالی که ما از بزرگ‌ترین ذخایر گچ دنیا برخورداریم، با سیاست‌های نادرست نتوانسته‌ایم از این پتانسیل بهره ببریم و حتی در صورت صادرات هم ارزش افزوده چندانی عاید شرکت‌ها نمی‌شود.

چندی پیش عضو هیات‌مدیره انجمن گچ از تلاش سرمایه‌گذاران ترکیه برای ورود به صنعت گچ ایران خبر داد. اورعی در واکنش به این خبر اظهار کرد: صنعت گچ پیشرفت بالایی در دنیا داشته و ترکیه هم همپای فناوری‌های جدید مسیر پیشرفت راطی کرده است؛ امروزه پودر گچ که محصول نهایی ما به شمار می‌رود به عنوان یک ماده اولیه شناخته می‌شود و تبدیل به گچ‌های خمیری، گچ برگ و گچ‌های ضد آتش و آب و... می‌شود؛ برخی از تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران ایرانی در چند سال اخیر برای ورود این کارخانه‌ها به ایران تلاش کردند، اما نرخ بالای ارز و کاهش توان مالی شرکت‌های این عرصه باعث شد تا این هدف محقق نشود و در چنین شرایطی وقتی که بازار داخلی‌شان را اشباع می‌کنند، سراغ بازار بکر ایران می‌روند.

وی افزود: شرکت‌های تولیدکننده گچ ایرانی به طورکلی علاوه بر فناوری قدیمی، مساله استهلاک را در حسابداری منظور نمی‌کنند و صرفا دنبال تامین هزینه‌های جاری هستند و این اتفاق باعث شده تا نوسازی و استفاده از فناوری‌های جدید برخلاف کشور‌های دیگر مانند ترکیه که حتی کارخانه گچ برگ تولید می‌کنند، فراموش شود؛ بنابراین در حالی که بیش از ۱۵ سال کشور همسایه محصولات جدید در این بخش تولید می‌کند، ما کماکان همان محصول اولیه کارخانه را به همان شکل اولیه وارد بازار می‌کنیم و طبیعی است که بازار این محصول اشباع شود.

اورعی در مورد تامین گازوئیل گفت: خوشبختانه در شرایط کنونی مشکل چندانی در زمینه تامین گازوئیل نداریم و همان ظرفیتی را که تعیین کرده‌اند، دریافت می‌کنیم و با برنامه‌ریزی سعی می‌کنیم نیاز ماشین‌آلات را برطرف کنیم.

مدیرعامل گچ خراسان با اشاره به همکاری بانک‌ها خاطرنشان کرد: بانک‌ها در شعار، حمایت از تولید را مطرح می‌کنند، اما زمانی که پای عمل می‌رسد، به اندازه‌ای شروط سخت و غیر‌قابل دسترس مطرح می‌کنند که تولیدکننده منصرف می‌شود؛ حتی به فرض دریافت تسهیلات باید حداقل ۲۲‌درصد سود بانکی پرداخت کنیم که اگر با همین پول قرار بر واردات باشد، بخش زیادی از ارزش پول مجدد کاهش پیدا می‌کند؛ ضمن اینکه محصول نهایی را در ایران باید با دریافت چک چند ماهه به مشتری بفروشیم؛ بنابراین شرایط برای ارتقای تولید و فناوری در ایران بسیار طاقت‌فرساست و به عقیده من تنها در شرایط ثبات اقتصادی دریافت تسهیلات بانکی از توجیه اقتصادی برخوردار است.

منبع: دنیای اقتصاد