فولاد زودتر از آنچه فکر می‌کنید استفاده شده است!

به گزارش می‌متالز، یک کشف جدید باستان شناسی تایید می‌کند که صنعتگران در شبه جزیره ایبری از فولاد سکوریت شده برای تراشیدن نقوش پیچیده بر روی سنگ‌های سنگی سخت در دوران برنز نهایی، زودتر از آنچه قبلا تصور می‌شد، استفاده می‌کردند.

فقط قطعات بدون جناس از تاریخ باستان شناسی در مورد ایبریای غربی در طول عصر برنز نهایی (FBA، ۱۲۰۰ تا ۸۰۰ قبل از میلاد) و عصر آهن اولیه (EIA، ۸۰۰ تا ۶۰۰ قبل از میلاد) شناخته شده است. قدمت سنگ‌های این منطقه، که حکاکی‌هایی از پیکره‌های انسان‌نما، حیوانات، و تصاویر سلاح‌ها را نشان می‌دهد، متفاوت است با مطالعات قبلی که این استلا‌ها را بین قرن‌های سیزدهم و ششم قبل از میلاد نشان می‌داد.

باستان شناسان تجزیه و تحلیل‌هایی از سنگ‌های ایبری انجام داده اند و دریافته اند که بیشتر آن‌ها حکاکی‌هایی دارند که به صورت سنگ‌های بسیار سخت ساخته شده اند. تا به امروز، تقریباً هیچ تحقیقی در مورد ابزار‌ها و فن‌آوری‌های کنده‌کاری مورد استفاده برای ایجاد این استلا‌ها انجام نشده است، از جمله استفاده از سنگ‌تراش متخصص برای تکرار کنده کاری‌ها و توجه به تفاوت‌های بین سنگ‌های سخت و نرم.

یک تیم باستان شناسی به سرپرستی دکتر رالف آراک گونزالس اکنون سنگ‌های سنگی شبه جزیره ایبری در جنوب غربی اروپا را بررسی کرده اند تا مشخص کنند که از چه نوع ابزاری برای ساخت این کنده کاری‌ها استفاده شده است.

استلا‌ها ابتدا به صورت سنگ نگاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پتروگرافی مطالعه سنگ‌ها در مقاطع نازک با استفاده از میکروسکوپ پتروگرافی است، ابزاری که از نور پلاریزه ارتعاشی در یک صفحه استفاده می‌کند.

بسیاری از سنگ‌ها از Sierra de la Moraleja، ارتفاعی طولانی و باریک در منطقه باداخوز اسپانیا، سرچشمه می‌گیرند و مشخص شد که از ماسه سنگ کوارتز سخت رایج در این منطقه تشکیل شده‌اند. دو سنگ، که به دلیل شباهت ترکیبی آن‌ها به استلا‌های اصلی انتخاب شده بودند، به منظور آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند.

محققان با تجزیه و تحلیل یک اسکنه آهنی یافت شده در سایتی در Rocha do Vigio در آلنتجو، پرتغال، دریافتند که از ۳۰ درصد فریت و ۷۰ درصد پرلیت ساخته شده است. سه نسخه از اسکنه جعلی ساخته شد که یکی در حالت نرم برای مقایسه باقی مانده است. اسکنه‌های تولید شده برای کنده کاری روی کوارتز-ماسه سنگ سیلیکات مناسب تلقی می‌شدند.

محققان اسکنه آهنی و همچنین اسکنه‌های ساخته شده از آلیاژ‌های برنز را بر روی ستون‌های تکرار شده آزمایش کردند. آن‌ها دریافتند که اسکنه برنزی نمی‌تواند به سطح ماسه سنگ کوارتز نفوذ کند، در حالی که اسکنه آهنی "روچا دو ویجیو" یک کپی تقریباً دقیق از کنده کاری‌های اصلی ایجاد کرد.

ابزار‌های ساخته شده از کوارتزیت نیز به عنوان ابزاری که می‌توانست برای حک کردن علامت‌ها استفاده شود، آزمایش و دور انداخته شدند. اگرچه محققان نتوانستند از نظر متالوگرافی ثابت کنند که لبه اسکنه از فولاد سخت شده ساخته شده است، آزمایش‌ها نشان داد که تنها فولاد سخت شده می‌تواند سنگ استلا را با موفقیت تراش دهد.

اسکنه از Rocha do Vigio و زمینه‌ای که در آن یافت شد نشان می‌دهد که متالورژی آهن، از جمله تولید و تلطیف فولاد، احتمالاً پیشرفت‌های بومی جوامع کوچک متمرکز در ایبری بوده است و به دلیل تأثیر فرآیند‌های استعمار بعدی نیست.

این تحقیق ارتباط قطعی بین کنده کاری استلا و متالورژی آهن را در طول FBA-EIA نشان می‌دهد. با در نظر گرفتن تمام ابزار‌های موجود در آن دوران، محققان به این نتیجه رسیدند که استلا‌های ایبری را تنها می‌توان با استفاده از اسکنه‌های فولادی تراشید.

اسکنه آهنی یافت شده در Rocha do Vigio تایید می‌کند که فولاد در دوران FBA یعنی ۲۹۰۰ سال پیش در دسترس بوده است. فرض بر این بود که تولید فولاد در EIA غیرممکن است و مطمئناً در طول FBA در دسترس نبود. فولاد تنها پس از تهاجم نیرو‌های رومی بین سال‌های ۲۰۰ قبل از میلاد تا ۱۴ پس از میلاد در اروپا مورد استفاده قرار گرفت.

مردم عصر برنز نهایی در ایبریا قادر به تلطیف فولاد بودند. در غیر این صورت، آن‌ها نمی‌توانستند استلا‌ها را کار کنند. این همچنین پیامد‌هایی برای ارزیابی باستان‌شناسی مجسمه‌های متالورژی آهن و کوارتزیت در سایر مناطق جهان دارد.

منبع: خبرگزاری برنا