به گزارش می متالز، روند فعلی صنعت سیمان گویای چند چالش عمده است؛ چالش نخست، کاهش مصرف سیمان در داخل است چراکه سیاستهای بخش مسکن در حد قول مانده است.
احیای بافت فرسوده آغاز نشده و بودجههای عمرانی پایین است. سیاستگذاری در بخش ساختمان بهگونهای است که به ساختوساز خصوصی دامن نمیزند، درحالی که حدود ۹۰درصد از ساختوساز ازسوی بخش خصوصی انجام میشود.
به طور کلی امسال و در سال آینده محدودیت بودجه عمرانی و سیاستگذاریها به کاهش میزان مصرف انجامیده است.
در زمینه صادرات باید گفت که سیمان ایران در بازارهای جدیدی حضور پیدا کرده، با این حال نمیتوان امیدی به رسیدن به نقطه اوج در سالهای گذشته داشت اما ممکن است به ۱۰ تا ۱۲میلیون تن در سال آینده برسیم. متاسفانه در یک سال گذشته صادرات دچار تصمیمگیریهای گوناگونی شده و صنعت سیمان را مشابه دیگر رشتههای صنعتی دچار مشکل کرده است.
پیام این وضعیت برای مشتریان سیمان کشور این است که ایران فروشنده خوبی نیست و این، به کاهش میزان صادرات در سال آینده میانجامد. اکنون صادرات ایران به عراق و افغانستان تحتتاثیر تصمیمهای ناگهانی سیاستگذاران تسهیل که نشده، با مشکل هم روبهرو شده است.
مهمترین چالش صنعت سیمان برای سال آینده رقابت داخلی کارخانههای سیمان است که زمینه تنزل نرخ سیمان به زیر نرخ تمام شده را فراهم میکند.
بعید است مصرف داخل و صادرات افزایش پیدا کند بنابراین با اضافهتولید حدود ۲۰ میلیون و رقابت منفی روبهرو میشویم که به تشدید مشکلات صنعت در سال ۹۸ میانجامد.
در این شرایط تنها میتوان به این امیدوار بود که سیاستگذاری وزارت راه و شهرسازی به ایجاد سازههای بتنی و رویههای بتنی دامن بزند و زمینه افزایش مصرف داخلی را فراهم کند.
از سویی لازم است تولیدکنندگان میزان لازم برای تولید را مدنظر داشته و بیش از مصرف داخلی تولید نکنند.
سیدمحمد اتابک / عضو هیات نمایندگان اتاق تهران