روبازها تعطیل شوند

اقدامات ضدمعدنی وزیر محیط‌زیست و منابع طبیعی این کشور جنوب شرق آسیا که همپای اندونزی یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نیکل جهان است، به همین جا ختم نشد و حالا لوپز می‌گوید معدنکاری روباز هم ممنوع! به گزارش صمت به نقل از فیل‌استار روز ۵شنبه ۲۷ آوریل (۷ اردیبهشت) رجینا لوپز خبر داد که به دنبال ممنوع کردن هرگونه معدنکاری به روش روباز در استخراج مس، طلا، نقره و کانی‌های مرکب در سراسر کشور است. او می‌گوید: این «چاله»ها تا ابد همان جا می‌مانند و می‌افزاید: آسیب‌های زیست‌محیطی و به دنبال آن ریسک بالای این آسیب‌ها برای جوامع میزبان دلایل اعمال این ممنوعیت است. معدنکاری روباز روش استخراج مواد معدنی با ایجاد شکاف بر سطح زمین است؛ شکافی که برای همیشه باقی می‌ماند و خطر زیادی را به محیط‌زیست تحمیل می‌کند. او تاکید دارد که بخش زیادی از بلاهایی که معادن به کشور وارد می‌کنند برآمده از نشت باطله‌های معادن روباز است؛ باطله‌هایی که آلوده به اسید و فلزات سنگین هستند.
این دستور لوپز در شرایطی به جامعه معدنکار فیلیپین تحمیل می‌شود که معادن سیلانگان با ذخایر ۲ میلیارد دلاری و تامپاکان با ذخایر ۵/۹ میلیارد دلاری بزرگترین جایگاه‌های سرمایه‌گذاری خارجی کشور به شمار می‌روند و یکی از بزرگترین چشم‌اندازهای طلا را در جهان ترسیم می‌کنند. گروه صنعتی اتاق معادن فیلیپین در مقابله با این تصمیم لوپز آن را احمقانه می‌داند و در برخورد با او می‌گوید: در قانون کشور اجازه معدنکاری روباز وجود دارد. رونالد ریسیدورو معاون حقوقی و سیاسی رئیس‌جمهور نیز در این باره می‌گوید: وزارت محیط‌زیست و منابع طبیعی فیلیپین این قدرت را دارد که فعالیت‌های معدنی را تنظیم و جهت‌دهی کند، اما در چارچوب قانون اساسی و هر گونه تغییر این چنینی نیاز به اصلاح قانون از سوی کنگره دارد. او ادامه می‌دهد: قانون، معدنکاری به روش روباز را ممنوع نمی‌کند، بلکه برعکس حتی به دولت وظیفه اکتشاف، توسعه و بکارگیری منابع معدنی را می‌دهد و با اعمال این ممنوعیت امکان استخراج سنگ‌های کم‌عمق را که بهره‌برداری از آنها تنها با این روش ممکن است، ناممکن می‌کند.

گروه صنعتی اتاق معادن فیلیپین نیز استدلال می‌کند که معدنکاری روباز روشی پذیرفته شده در سطح جهانی است که می‌تواند به درستی و با تامین امنیت محیط‌زیست منطقه معدنی انجام شود، همچنین این گونه معادن پس از پایان بهره‌برداری این قابلیت را دارند که نوسازی شوند و برای کشاورزی، پرورش ماهی یا به عنوان یک جاذبه توریستی به‌کار گرفته شوند. کارشناسان معدنی فیلیپین نیز بر این باورند که اعمال چنین ممنوعیتی می‌تواند به وقوع یک بحران انرژی بینجامد و بر تامین انرژی حتی در سطح جهانی تاثیرگذار باشد. گابریل پامین‌تونان کارشناس فیلیپینی معدن می‌گوید: در همه‌جای دنیا معدنکاری روباز یکی از اقتصادی‌ترین روش‌های استخراج است. بسته شدن معدن روباز «سِمی‌مارا» به معنای وقوع یک بحران در بخش انرژی است و زغال‌سنگی که از آن خارج می‌شود حدود ۴۷ درصد از انرژی مورد نیاز جزیره لوزون، بزرگترین جزیره فیلیپین و یکی از ۳مجمع‌الجزایر اصلی کشور را در شمال آن تامین می‌کند. همچنین شهر کالاکا انرژی موردنیاز خود را به‌طور کامل از زغال‌سنگ استخراجی همین معدن دریافت می‌کند.

سختگیری‌های لوپز در شرایطی اعمال می‌شود که حدود نیمی از نیروی‌کار موجود در کشور نه چندان پهناور فیلیپین در بخش کشاورزی مشغول هستند و محصول عمده این بخش برنج است.مجموعه جزیره‌های فیلیپین از شمار بسیار زیادی جزیره کوچک و بزرگ تشکیل شده که روی هم ۳۰۰ هزار کیلومتر مربع وسعت دارند - چیزی کمتر از یک پنجم خاک ایران - که بیش از نیمی از خاک آن را نیز جنگل فراگرفته است و از سویی دیگر معادن محل کسب‌وکار، اشتغال و درآمدزایی، بخشی دیگر از جامعه فیلیپین است. به عنوان نمونه شرکت معدن و انرژی اس‌ام‌پی‌سی سالانه ۸ میلیون متریک تن زغال‌سنگ از عملیات معدنی در منطقه ۵۵ کیلومترمربعی جزیره سمی‌مارا تولید می‌کند و انتظار می‌رود این عملیات تا سال ۲۰۳۶ میلادی (۱۴۱۵خورشیدی) ادامه داشته باشد. زغال‌سنگی که از این منطقه استخراج می‌شود، ازجمله انواع مرغوب و از زغال‌سنگ‌های لیگنیت است که به عنوان سوخت در نیروگاه‌های حرارتی به‌کار می‌آید.