نفت و برنامه‌های سال آینده - اکبر نعمت الهی

می متالز - داشتن دوست برای سرزمینی که به همه دنیا به عنوان دشمن نگاه می کند خیلی سخت است. خیلی سخت نیست که بفهمیم دست‌هایی در کار است که ما را از رسیدن به روابط عاقلانه با دنیا باز بدارد.

به گزارش می متالز، اکنون زوایای پنهان ماجراهایی مانند سفارت انگلیس و سفارت عربستان فاش شده است. هدف‌هایشان را حتی اگر نشود ثابت کرد اما می‌توان درباره آنها به قطعیت رسید.

براساس برخی برآوردها در طول دوره تحریم‌ها همزمان با دولت احمدی نژاد بیش از یکصدمیلیارد دلار نفت توسط دولت وقت با دور زدن تحریم‌ها به فروش رسیده است. بخش زیادی از این پول به جیب دلالانی واریز شده است که با برخی از نهادها در ارتباط بوده اند. از این میزان، که نه می توان آن را به دقت محاسبه کرد و نه می توان از سرنوشت پولی که از آن دوران نصیب کشور شده است مطمئن بود، چیزی حدود یک چهارم آن به کشور بازگشته است و بقیه یا در پیچ و خم روابط پنهانی یا عوامل فساد اقتصادی خرج شده است. یک قلم آن پرونده پتروشیمی است که اکنون در دادگاه تحت رسیدگی است و دیگری همین بابک زنجانی و...که پرونده هایشان همچنان تحت پیگرد قرار دارد.

این که چرا ما باید مجبور شویم از چنین دهلیزهایی برای فروش نفت کشور استفاده کنیم بحث مهمی است. پرونده کانالهای نامتعارف برای فروش نفت پرونده ای است که می توان تنها با پاک کردن دلایل این پنهانکاری از پس آن برآمد. در چنین اوضاعی دلالهای عجیب و غریب ظهور می کنند و پرونده های مالی عجیبی را پیش روی کشور می گشایند و جالب این که پولی که باید صرف عمران و آبادانی یک کشور شود صرف اموری می شود که برای کشور آتیه ای ندارد.

وقتی بپذیریم که از راههای غیرمتعارف وارد خرید و فروش نفت شویم باید ریسک پذیری خود را هم در قبال بازگشت پول نفت بالا ببریم. دلالان بازار سیاه چنان که از نامشان برمی آید، در شبکه ای پیچیده معامله می کنند و نمی توان روی وعده ها و کارهایشان حساب کرد. آنها به نفع خود وارد معامله می شوند و با همین ترفندها پولهای ناشی از عملکرد خود را هم به راحتی بالا می کشند.

برای حل این معضل به دادگاه نیازی نیست. کافی است که اقتصاد خود را از درون این پنهانکاری ها بیرون بکشیم. FATF بخشی از داستان است که متاسفانه به عمد توسط عده ای که هویت خود را در ناکام گذاشتن برنامه های دولت می بینند به بن بست رسیده است. چرا خود را در این جزیره سرگردانی گم می کنیم وقتی می دانیم که کل ماجرا در این داستان ریشه دارد که تا جایی که بتوان جلو برنامه های دولت گرفته شود.

غافلیم از این که همین آلمان که حاضر نیستیم اصالت برخی سیاست هایش را بپذیریم حاضر نشد حزب الله لبنان را در فهرست سازمانهای تروریستی قرار دهد و باز همین آلمان برای جلوگیری از به بن بست رسیدن برجام تمام قد پشت سر راه حل مالی اتحادیه اروپا ایستاد.

چرا باید اینقدر فرصت ها را به هدر دهیم. آنها که راه های اقتصاد کشور را بلوکه می کنند، فکر کرده اند که سال آینده چگونه می خواهیم از عهده هزینه های عمومی کشور برآییم؟