به گزارش می متالز، صنعت کاشی و سرامیک، ظرفیتی مناسب برای عرضه کالای باکیفیت ایرانی در جهان بهشمار میرود. کاشی و سرامیک از نمونه مصالحی بهشمار میرود که تولید آن در ایران از قدمت بهنسبت طولانی برخوردار است.
با نیمنگاهی به ابنیه تاریخی و مذهبی این مرزوبوم، با نمونههای گوناگونی از هنر اصیل ایرانی و اسلامی روبهرو میشویم که بینندگان و مخاطبان خود را متحیر میکند.
این هنر چشمنواز ایرانی در سالها و دهههای گذشته با اعمال برخی اقدامات و اتخاذ برخی تدابیر همچنان کیفیت مطلوب و کمنظیر خود را حفظ کرده است.
با همه اینها، رکود حاکم بر بخش مسکن در سالهای گذشته، این عرصه فعالیتی را با مشکلات بسیاری روبهرو کرده و با توجه به مصرف چنین تولیداتی در بخش مسکن، کاهش و تنزل ضریب ساختوساز، تقاضا برای خرید این محصول را نیز به شدت تحتشعاع قرار داده است.
مصطفی خرمگاه، یکی از توزیعکنندگان مصالح ساختمانی در غرب استان تهران با اشاره به توانمندی ویژه ایران در بخش تولید کاشی و سرامیک اظهار کرد: عرصه یادشده از حوزههایی بهشمار میرود که از نظر کمی و کیفی در دهههای گذشته روند صعودی خود را حفظ کرده اما رکود در بخش مسکن و ساختوساز در سالهای گذشته باعث شده ضریب تولید کارخانههای کاشی و سرامیکسازی با افت روبهرو شود.
وی افزود: خوشبختانه در این بخش، کیفیت تولیدات همچنان حفظ شده و برخلاف برخی عرصههای دیگر که رکود روی محصولات نیز تاثیرات ناخوشایندی گذاشته، کاشی و سرامیکسازی ایران، همچنان از جایگاه ویژهای در جهان برخوردار است و محصولات ایرانی به موازات تولیدات کشورهای توسعهیافته پیشرفت داشته است.
این توزیعکننده مصالح ساختمانی در غرب استان تهران عنوان کرد: یکی از نارساییهایی که در این بخش شاهد آن هستیم به عرصه برنامهریزی و بازاریابی بازمیگردد و در صورت هوشمندی و هدفمندی هرچه بیشتر، رکود جاری و ساری در بخش مسکن، تولیدکنندگان را در زمینه عرضه و فروش محصولات، با دشواری و مشکلات عدیده روبهرو نمیکرد زیرا بازار کشورهای خارجی به آسانی جبرانکننده رکود داخلی بود.
خرمگاه در ادامه بیان کرد: ضعف در بازاریابی باعث ظهور و بروز برخی نارساییها شده است، در شرایطی که تولیدات ایرانی با کیفیت محصولات کشورهای صاحبنام در این صنعت همچون ایتالیا و اسپانیا برابری میکند، نتوانستهایم در حوزه فروش محصولات ایرانی، در بازارهای خارجی و بینالمللی به توفیق و موفقیتهایی در تراز توانمندیها و ظرفیتهای بزرگ کاشی و سرامیکسازی در ایران نائل شویم.
کاهش تولیدات کاشی و سرامیک ایران از ۵۰۰ میلیون مترمربع به ۳۴۰ میلیون مترمربع چندی پیش، رئیس انجمن تولیدکنندگان کاشی و سرامیک ایران درباره میزان تولید کاشی و سرامیک در ایران و سیر نزولی آن در سالهای گذشته گفت: بین دهههای ۸۰ و ۹۰، میزان تولیدات کارخانههای داخلی به ۵۰۰ میلیون مترمربع رسید اما تنها از سال ۱۳۹۱ تا سال ۱۳۹۵ (در مدت ۴ سال) میزان تولیدات با کاهش ۱۶۰ میلیون مترمربعی همراه شد و به بیان دیگر ضریب تولید کاشی و سرامیک در ایران به ۳۴۰ میلیون مترمربع رسید.
محمد روشنفکر در ادامه افزود: صنعت کاشی و سرامیک میتواند به عنوان یکی از مولفههای اثرگذار در افزایش و توسعه صادرات غیرنفتی کشور ایفای نقش کند. همچنین با توجه به برخورداری از شاخصهایی همچون نیروی انسانی کافی و کاربلد، ذخایر و منابع طبیعی مناسب و فناوری روز، این حوزه فعالیتی از مزیتهای مطلوب و قابلتوجهی برخوردار است.
روشنفکر با بیان رشد ۲۰۰ درصدی کارخانجات کاشی و سرامیک در ۱۰ سال گذشته اظهار کرد: درحالحاضر، حدود ۹۰ واحد تولید کاشی و سرامیک و حدود ۱۵ کارخانه تولید مواد اولیه و لعاب در کشور فعالیت میکنند که بیشتر آنها در استانهای مرکزی و یزد مشغول به فعالیت هستند.
آنچنان که وی مطرح میکند، دلیل این تمرکز در مناطق اشاره شده به دسترسی آسانتر به مواد اولیه و موردنیاز کاشی و سرامیک معطوف میشود.
آنچنان که مصطفی گودرزی، رئیس اتحادیه کاشیسازان و کاشیفروشان عنوان کرده، درحالحاضر مراکز و کارخانجات تولید کاشی و سرامیک پایینتر از ۶۰ تا ۷۰ درصد ظرفیت خود مشغول فعالیت هستند.
وی گفت: با توجه به برخورداری کارخانجات تولید کاشی و سرامیک از فناوری روز و کیفیت بسیار مرغوب تولیدات ایرانی، کاهش ظرفیت تولیدی زیبنده این صنعت پویا در کشور نیست.
وی تصریح کرد: عمده تولیدات مرتبط با این محصول به کشور عراق صادر میشود و بخش قابلتوجهی از کاشی و سرامیک تولید شده در انبارها دپو میشود، در واقع با تاملی بر اظهارات رئیس اتحادیه کاشیسازان و کاشی فروشان به این واقعیت تلخ پی میبریم که محصول و تولیدات کافی برای عرضه و فروش وجود دارد اما ناتوانی در بازاریابی باعث انباشت و دپوی تولیدات اشاره شده در انبارها شده است.
امید میرود با اتخاذ تدابیر ویژه، راهکارهای مقتضی برای برونرفت از این وضعیت اندیشیده و اجرایی شود زیرا کاهش ظرفیت تولید و استمرار این وضعیت، ضربههای جبرانناپذیری به اقتصاد این عرصه فعالیتی تحمیل میکند و با استمرار چنین وضعیتی، اشتغالزایی این بخش نیز تحت تاثیر قرار میگیرد و در شرایطی که این محصول میتواند نمود قابل توجهی برای عرضه کالای ایرانی در عرصه بازارهای جهانی بهشمار رود، رفع این فرصتسوزی، ضرورتی است که حصول آن توفیقهای مطلوبی را برای این محصول و کالای باکیفیت ایرانی در پی خواهد داشت.