«کامپوزیت پنل» ضربه فنی شد

به‌ گزارش می متالز به‌ نقل از فلزات آنلاین، هرچند که تکنولوژی کامپوزیت پنل‌ها پیشرفت زیادی کرده و به صورت نانو تولید می‌‍شود و مزایای زیادی همچون سبکی، زیبایی، تمیز شدن بدون نیاز به شوینده و... دارد، اما برخورد شهرداری‌ها با ساختمان‌های دارای نمای کامپوزیت و عدم ارائه پایان‌کار به آن‌ها، بازار این محصول را در کنار توقف ساخت‌وسازها به چالش کشانده است. در این زمینه «اصغر مارانی» مدیرعامل مجتمع تولیدی بسپار صدف ناب سپاهان با بیان اینکه بازار مصرف کامپوزیت پنل افول داشته است، به « فلزات آنلاین» گفت: «دیگر از بازار داغ کامپوزیت پنل‌ها خبری نیست؛ اوایل که این محصول وارد بازار شده بود، تولیدات ما روزانه به فروش می‌رسید، اما درحال‌حاضر 6 ماه زمان لازم است تا تولید یک ماهه مجموعه به فروش برسد.»  گذشته از این واردات محصولات بی‌کیفیت و تقلبی مشکل دیگری است که گریبان بازار این محصول را گرفته است؛ تقلب‌هایی همچون واردات کامپوزیت‌های پلی‌استر به نام کامپوزیت‌های پی‌وی‌دی‌اف که مخصوص استفاده در فضای داخلی هستند، اما به عنوان کامپوزیت‌های بیرونی به فروش می‌رسند.

مارانی در گفت‌وگو با «فلزات آنلاین» با بیان اینکه به جای بها دادن به کامپوزیت پنل‌ها به عنوان تکنولوژی روز دنیا، استفاده از آن را محدود و حتی ممنوع کرده‌اند، تصریح کرد: علاوه بر کم شدن ساخت‌وسازها، محدودیت و ممنوعیت استفاده از کامپوزیت پنل در نمای ساختمان‌ها به بهانه غربی شدن آن‌ها و بیکاری کوره‌پزها، آجرپزها و سنگ‌برها، بازار این محصول را با مشکلات بیشتری نسبت به سایر حوزه‌های مصارف فویل آلومینیوم روبه‌رو کرده است.

مارانی در تکمیل توضیح خود به شهر اصفهان اشاره کرد و افزود: در اصفهان به هیچ عنوان به ساختمان‌های مسکونی اجازه استفاده از نمای کامپوزیت پنل را نمی‌دهند؛ ساختمان‌های تجاری نیز تا 10 درصد اجازه استفاده از کامپوزیت پنل را در نما دارند البته در صورت تجاری بودن و قرارگیری در خارج از شهر تا 30 درصد نیز مجوز می‌دهند.

وی با بیان اینکه در شهرهای دیگر به ساختمان‌های تجاری تا 50 درصد اجازه استفاده از کامپوزیت پنل داده می‌شود، ادامه داد: همچنین فرودگاه‌ها که به مجوز شهرداری نیاز ندارند، 100 درصد کامپوزیت هستند؛ این درحالی است که تا دو سال پیش ساختمان‌هایی وجود داشتند که 90 درصد آن‌ها کامپوزیت بوده است.

به باور مدیرعامل مجتمع تولیدی بسپار صدف ناب سپاهان، اعمال ممنوعیت استفاده از کامپوزیت پنل در ایران به دلیل استقبال مردم از این محصول بوده است چراکه فقط یک نفر نصاب می‌تواند در کمتر از یک هفته، هزار متر آن را نصب کند، اما اجرای نمای آجر و سنگ نیازمند تعداد بیشتری کارگر و دو ماه کار است.

مارانی با بیان اینکه سرعت اجرای نمای کامپوزیت پنل موجب استقبال شدید مردم از آن و در نتیجه شکایت کوره‌پزها و سنگ‌برها از کاهش معاملات در بازارشان شد، توضیح داد: دولت و مجلس دست به دست هم دادند و استفاده از نمای کامپوزیت پنل برای ساختمان‌های مسکونی ممنوع شد.

وزن بسیار کمتر کامپوزیت پنل در مقایسه با آجر و سنگ

مدیرعامل مجتمع تولیدی بسپار صدف ناب سپاهان یکی از مهم‌ترین مزایای استفاده از کامپوزیت پنل در نمای ساختمان‌ها را سبک‌سازی عنوان کرد و گفت: سنگ و آجر در یک مترمربع 100 کیلوگرم ساختمان را سنگین می‌کنند، اما با استفاده از کامپوزیت پنل در یک متر مربع ساختمان کمتر از 10 کیلوگرم سنگین می‌شود.

مارانی، زیباسازی و بهره‌گیری از تکنولوژی نانو، کیفیت بهتر، تمیز شدن آسان آن با قطرات باران و سرعت انجام کار نمای ساختمان را از دیگر مزایای آن بیان کرد و اظهارداشت: از حدود 15 سال پیش که کامپوزیت پنل در ایران شروع شد تا سال 89 استقبال خوبی از آن شد و بازار رونق خوبی داشت و با سرعت پیشرفت کرد و جایگاه خود را در ایران یافت.

وی با بیان اینکه تا سال 89 در کشور، 11 شرکت کار تولید کامپوزیت پنل را انجام می‌دادند، گفت: از سال 90 که ممنوعیت استفاده از کامپوزیت پنل در کشور اعمال شد، فقط یک تولیدکننده به این جمع اضافه شده است.

مارانی در رابطه با انواع کامپوزیت‌ها توضیحاتی ارائه کرد:رنگ پلی‌استر مخصوص فضای داخلی است زیرا در مقابل نور آفتاب دوام زیادی ندارد و در عرض 4 الی 5 سال دو رنگ می‌شود و همچنین رنگ آن در مدت 7 الی 8 سال کاملاً از بین می‌رود؛ ضخامت رنگ کامپوزیتی که در فضای خارجی استفاده می‌شود باید 30 میکرون و ضخامت آلومینیوم آن نیز بین 0.3 تا 0.4 باشد، تا رنگ آن، در محیط خارجی از بین نرود.

به‌ویژه اگر از پوشش نانو که در اصطلاح کلاسیک براق نامیده می‌شود، استفاده شود، گرد و غبار را نیز به خود نمی‌گیرد و با کمترین آب و بدون نیاز به مواد شوینده تمیز می‌شود.

وی کیفیت پوشش نانو را بسته به دستگاه‌هایی که آن‌ها را کُت رنگ می‌کنند، دانست و گفت: کُت رنگ یعنی ابتدا فویل رنگ شده و سپس در کوره حرارت می‌بیند، رنگ در کوره در دمای 100درجه سانتی‌گراد حرارت داده می‌شود، در نتیجه طول عمر آن بسیار زیاد است به‌گونه‌ای که حتی نور خورشید تا 50 درجه سانتی‌گراد هم به آن آسیب نمی‌زند، در حالی که پلی‌استر در دمای 30 درجه سانتی‌گراد حرارت داده می‌شود. به همین دلیل مقاومت حرارتی آن پایین‌تر است.

مارانی با بیان اینکه در هر مرحله رنگ‌آمیزی پی.وی.دی.اف، ضخامت رنگ را فقط به اندازه 8 میکرون می‌توان ایجاد کرداظهارداشت: ضخامت رنگ پی‌وی‌دی‌اف نهایتاً باید بیشتر از 25 میکرون باشد، این بدان معناست که فرآیند رنگ پی.وی.دی.اف، حداقل سه مرحله باید تکرار شود.

وی توضیح داد: دستگاه‌های رنگ فویل‌های آلومینیوم 3 غلطک رنگ با 3 کوره پشت سر هم دارد؛ فویل از کوره که بیرون می‌آید دور می‌زند و سرد می‌شود و در ادامه زیر غلطک رنگ می‌رود و دوباره به کوره باز می‌گردد. به همین ترتیب 3 لایه رنگ روی آن می‌خورد، البته ابتدا رنگ زیری که ملایم‌تر است و سپس رنگ دوم و رنگ آخر به آن زده می‌شود که لایه رنگ آخر براق است. پلی‌استری که به آن اضافه می‌شود سبب می‌شود تا براق ‎شود که در اصطلاح به آن فلاشینگ می‌گویند.در مقابل، پلی استر یکی، دو بار از غلطک رنگ و کوره می‌گذرد و در نتیجه یکی، دو بار ضخامت می‌گیرد؛ بنابراین طول عمر زیادی ندارد.

مدیرعامل مجتمع تولیدی بسپار صدف ناب سپاهان تصریح کرد: آلومینیوم کامپوزیت شامل هفت لایه‌ی پی.وی.دی.اف، چسب، پلی‌اتیلن به ضخامت 3 میلی‌متر، مجددا چسب، یک لایه فویل آلومینیوم دیگر و لایه رنگ پلی‌استر می‌شود، که این هفت لایه عایق حرارتی و صوتی هستند.

وی ادامه داد: برای چسباندن لایه پلی‌اتیلن به فویل آلومینیوم، حتما باید از چسب 80 میکرون استفاده کنند که هم به پلی‌اتیلن و هم به آلومینیوم بچسبد؛ ضخامت چسبی که استفاده می‌شود در حد سفره‌های یک‌بار مصرف است که روی لایه پلی‌اتیلن قرار گرفته و با فویل آلومینیوم غلطک می‌شود.

مارانی با بیان اینکه برخی تولیدکنندگان از چسب با ضخامت 50 و 60 میکرون استفاده می‌کنند که تحمل بسیار کمی نسبت به فشار وارده به خود دارد، گفت: این مسئله در ظاهر معلوم نیست و کسی هم هنگام خرید، جنس را تست نمی‌کند؛ این ورق اگر در جایی که دمای محیط گرم است، استفاده شود تبله می‌کند.

واردات کامپوزیت‌های تقلبی به کشور

وی به وجود برخی آلومینیوم کامپوزیت‌های وارداتی با ضخامت‌های کم اشاره کرد که در فضای بیرونی کار گذاشته شده بودند و گفت: برخی از واردکنندگان ایرانی چند برند با ضخامت‌های کم را وارد ایران کرده بودند که در فضای بیرونی کار می‌شدند؛ با شرکت‌های خارجی تولیدکننده آن‌ها تماس گرفتم و جویای دلیل فروش این ضخامت‌ها برای فضای بیرونی شدم که پاسخ دادند خریداران نگفتند که کامپوزیت را برای فضای بیرون می‌خواهند و فقط تأکید کردند که ارزان باشد و ما هم به آن‌ها پلی‌استر دادیم.

مارانی با بیان اینکه برخی از واردکنندگان، کامپوزیت‌های پلی‌استر را که حدود 30 درصد ارزان‌تر هستند را می‌خرند و در ایران به‌عنوان کامپوزیت فضای بیرونی می‌فروشند، اظهارداشت: کامپوزیت‌های پلی‌استر که مخصوص فضای داخلی هستند، در معرض آفتاب دو رنگ می‌شوند و 10 سال بعد هم دیگر به درد نمی‌خورند.

وی با بیان اینکه سود این دسته از واردکنندگان در واردات جنس تقلبی است، گفت: واردکنندگان متقلب، در قسمت جلوی یک کانتینر که ظرفیت  آن 10هزار متر آلومینیوم کامپوزیت است،50 متر جنس با کیفیت قرار می‌دهند که نمونه‌برداری برای تست نیز از همین جنس جلوی کانتینر انجام می‌شود بنابراین در نهایت کل بار کم کیفیت کانتینرتایید و وارد بازار می‌شود.

مدیرعامل مجتمع تولیدی بسپار صدف ناب سپاهان که با گمرک مکاتبات زیادی را برای برخورد با این مسئله داشته است، اظهارداشت: گمرک در پاسخ به پیگیری‌هایی که داشتیم، گفت که چنین اجناسی وارد کشور نشده‌اند! درحالی که ما اطلاعات معاملات و واردات را مستقیماً از کارخانه‌های چینی گرفته‌ایم.

مارانی با یادآوری اینکه ضمانتی برای کیفیت کالاهای وارداتی وجود ندارد، گفت: دفتر کار بیشتر واردکنندگان اجاره‌ای است و بعد از مدتی نقل مکان می‌کنند؛ از سوی دیگر واردکنندگان هربار یک برند خاصی را وارد می‌کنند و وقتی مشکلی وجود داشته باشد، کسی برای پاسخگویی وجود ندارد درحالی که تولیدکننده داخلی برای داشتن بازار خود، سعی می‌کند کالای باکیفیت تولید کند.

وی با بیان اینکه استفاده از فویل آلومینیوم با ضخامت کمتر نیز تقلبی دیگر است که در این حوزه رخ می‌دهد، ادامه داد: برای تولید یک متر آلومینیوم کامپوزیت حدود سه کیلوگرم آلومینیوم مصرف می‌کنیم، اما برخی از آلومینیوم کامپوزیت‌های وارداتی تقلبی به دلیل استفاده از فویل آلومینیوم کم ضخامت، در هر متر 400 گرم آلومینیوم به کار می‌برند، در تکمیل توضیح خود افزود: بدین ترتیب قیمت ارزان‌تر تمام می‌شود از همه مهم‌تر اینکه فرد عادی نمی‌تواند آن را تشخیص بدهد زیرا ضخامت را از آلومینیوم که گرانتر است کم کرده و به پلی‌اتیلن اضافه می‌کنند.

وی با یادآوری اینکه هرچند اکنون پلی‌اتیلن کیلویی 10 تا 15هزار تومان است اما آن زمان کیلویی چهار هزار تومان بود، تصریح کرد: شگرد آن‌ها اینگونه است که برای نمونه 0.5 کیلوگرم پلی‌اتیلن اضافه کرده و دو کیلوگرم از آلومینیوم 20 هزار تومانی را کم می‌کنند.

مارانی در پاسخ به این سئوال که آیا کیفیت فویل‌های تولیدی شرکت‌های مختلف در یک سطح قرار دارند، گفت: در کل فویل خام و رنگ شده در بازار وجود دارد، ولی متاسفانه دستگاه‌های شستشوی برخی از تولیدکنندگان چندان خوب نیست و آلومینیوم روی پلی‌اتیلن به خوبی نمی‌چسبد.

قیمت فویل آلومینیومی چگونه تعیین می‌شود؟ اینکه فویل‌های آلومینیومی در ایران چگونه قیمت‌گذاری می‌شوند و فویل‌های لمینیت شده و غیرلمینیتی چقدر اختلاف قیمت دارند، سئوال دیگری است که مارانی اینگونه به آن پاسخ داد: اکنون اختلاف قیمت فویل نسبت به شمش دو هزار و 400 تومان است در حالی که در گذشته هزار و 200 تومان بود.

وی با بیان اینکه فویل‌های لمینیت شده قیمت‌های متفاوتی دارند، توضیح داد: قبل از نوسانات ارزی به برای تعیین قیمت فویل دارای پوشش پلی‌استر، متری هزار و 500 تومان و برای تعیین قیمت فویل دارای رنگ پی‌وی‌دی‌اف نیز متری سه هزار تومان به قیمت فویل اضافه می‌شد؛ البته فکر می‌کنم قیمت روز به ترتیب به سه و 6 هزار تومان در هر متر رسیده باشد.

مارانی بر این باور است که قیمت‌های بازار همیشه به گونه‌ای است که وقتی تولیدکننده می‌خواهد صادقانه تولید کند، برایش به صرفه نیست و مجبور است که محصول خود را گران‌تر از بازار به فروش برساند. که در این حالت نیز خریداری وجود ندارد.

فویل آلومینیوم با کیفیت در ایران تولید نمی‌شود

مدیرعامل شرکت بسپار صدف ناب سپاهان با اشاره به وجود دو شرکت تولیدکننده فویل آلومینیوم رنگ شده در ایران، گفت: دو بار با این شرکت‌ها معامله کردم، اما کیفیت کار آن‌ها بسیار کم است؛ از آن‌ها رنگ سبز خریدمی، اما رنگ کناره‌های آن‌ها بلند می‌شود که برای تولید آلومینیوم کامپوزیت مرغوب مناسب نیستند. به‌طورکلی فویل آلومینیوم با کیفیت در ایران وجود ندارد؛ البته همه فویل‌های شرکت‌های خارجی نیز خوب نیستند.