آرزوهای معدنی دومین کشور فقیر امریکای جنوبی

می متالز - بولیوی به دلیل چالش‌های سیاسی، نابسامانی اقتصاد و محصور بودن در خشکی با موانع گوناگونی برای رشد و توسعه ملی روبه‌رو است اما حالا مقامات این کشور امریکای لاتین، عزم خود را جزم کرده‌اند تا با تکیه بر ذخایر غنی لیتیوم، وارد مسیر توسعه شوند.

به گزارش می متالز، بولیوی، چشم‌انداز جذابی برای صنعت لیتیوم ترسیم کرده است و آن‌هم درآمد میلیون دلاری از راه استخراج و صادرات لیتیوم تا سال آینده میلادی است که چنین هدفی برای دومین کشور فقیر امریکای لاتین، بلندپروازانه به نظر می‌رسد.
به هر حال این کشور دست به صادرات لیتیوم به چین به وسیله کشتی زده و نخستین گامی است که بولیوی در این مسیر برداشته تا به آرزوی خود در توسعه اقتصادی با تکیه بر ذخایر چشمگیر لیتیوم، جامه عمل بپوشاند.
بولیوی پس از گویانا، فقیرترین کشور امریکای جنوبی است و کارشناسان، قوانین امپریالیستی نیروهای خارجی را از زمان کشف قاره امریکا، عامل این وضعیت می‌دانند. بولیوی از نظر منابع طبیعی، غنی است و غیر از معادن مشهورش دارای دومین میدان گاز طبیعی در امریکای جنوبی پس از ونزوئلاست.
میزان فقر در بولیوی ۵۳ درصد عنوان شده است. استخراج معادن و هیدروکربن‌ها ۱۰ درصد است و کارخانه‌ها کمتر از ۱۷ درصد تولید ناخالص ملی بولیوی را تشکیل می‌دهند.
نخستین عامل موثر در رکود اقتصادی بولیوی، کاهش چشمگیر نرخ نقره در سال ۱۹۸۰میلادی (۱۳۵۹ خورشیدی) بود که یکی از مهم‌ترین منابع درآمد بولیوی در صنایع معدنی به شمار می‌رفت.
عامل دوم، پس از جنگ سرد در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰میلادی (۱۳۶۹ خورشیدی) اتفاق افتاد. در این زمان کشورهای غربی که در گذشته به دلیل روی کار بودن یک رژیم با اقتصاد آزاد، به این کشور کمک مالی می‌کردند، کمک‌های خود را قطع کردند. عامل سوم، ریشه‌کن کردن محصولات کوکائین از سوی ایالات متحده بود که ۸۰ درصد تولید کوکائین جهان را تامین می‌کرد. کاهش تولید کوکائین باعث کاهش چشمگیر درآمد بولیوی به‌ویژه کشاورزان شد. حالا بولیوی با هدف شروع استخراج لیتیوم، ۱۰ تن کربنات لیتیوم را به طور آزمایشی استخراج و صادر کرده اما با نرخ ۷۰ هزار دلار که بیشتر به یک معامله نمادین شبیه است تا عبور از یک بحران مالی. این کشور انتظار دارد این رقم تا سال ۲۰۲۰میلادی (۱۳۹۹ خورشیدی) به میلیون‌ها دلار برسد.
لیتیوم بیشتر به عنوان نفت سفید شناخته می‌شود و در صنعت امروز، عنصری مهم در باتری‌های شارژی به شمار می‌آید، بنابراین بولیوی با بهره‌برداری از این کارکرد لیتیوم می‌تواند به آینده خود امیدوار باشد چون این کشور بیشترین ذخایر شناخته شده لیتیوم را دارد اما مشکلات زیادی در مسیر صادرات آن وجود دارد که باید برطرف شوند. زیرساخت‌های ابتدایی، محیط پرچالش از نظر قانونی و تردید درباره امنیت سرمایه‌ها در این سرزمین محصور در خشکی، به احتمال زیاد موانعی را برای سرمایه‌گذاران ایجاد خواهد کرد. این کشور با مشکلاتی مانند فقر، ناآرامی اجتماعی و تولید مواد مخدر دست به گریبان است و علاوه بر این چالش‌ها، نوع لیتیومی که در بولیوی استخراج و تهیه می‌شود نیاز به منبع ثابت مواد شیمیایی برای فرآوری آب شور دارد، در حالی که حمل‌ونقل مواد شیمیایی با توجه به امکانات محدود منطقه با مانع روبه‌رو است و جلگه‌های نمک این کشور، نرخ تبخیر پایین‌تری نسبت به ۳ تولیدکننده دیگر لیتیوم در جهان یعنی شیلی، استرالیا و آرژانتین دارند. شاید مسئله اساسی بولیوی این است که با وجود چالش‌های سیاسی و اقتصادی، چگونه سرمایه‌گذاران خارجی را متقاعد کند که این کشور محل امنی برای سرمایه‌گذاری است.