چه بر سر بسته حمایت از صنایع آمد؟!

به گزارش می‌متالز، محمد علیپور در یادداشتی که سایت راوی منتشر شد، نوشت:

«نزدیک به دو هفته است که از تدوین و پیشنهاد بسته حمایتی وزارت صمت، برای جبران برخی از زیان‌های هنگفت صنایع و کسب‌وکار‌ها، از ناحیه ناترازی‌ها و کمبود‌های برق و گاز می‌گذرد، اما هنوز ابلاغ نشده و قابلیت اجرایی به خود نگرفته است و از سرنوشت آن هم خبر موثقی در دست نیست.

تدوین و ابلاغ این بسته در میان بحران فزاینده قطع دراز مدت گاز و برق که نفس صنایع کشور را به شماره انداخته بود، اگر نگوییم معجزه، لااقل دریچه‌ای برای عبور کسب و کار‌ها از این وضعیت و وانفسا بود و با استقبال بی‌سابقه رسانه‌ها، تشکل‌ها و به‌ویژه اصحاب تولید قرار گرفت.

مطابق سیاست‌های جبرانی مندرج در این بسته، وزارتخانه‌های اقتصاد، نفت، نیرو و کار هر یک تعهداتی را پذیرفته بودند که از طریق تاخیر و یا تعویق در وصول مالیات، ارزش افزوده، سهم کارفرما در بیمه و تامین اجتماع و نیز تقسیط هزینه‌های برق و گاز، فضای تنفسی برای صنایع باز کنند تا ضمن حفظ قدرت کسب و کار‌ها در تامین مالی و مواد اولیه، از تعطیلی کارخانه‌ها و واحد‌های تولیدی و نیز اخراج کارگران پیشگیری شود.

استدلال اصلی تدوین کنندگان این بسته حمایتی این بود که صنایع کشور با میانگین حدود ۸ تا ۱۲ ساعت قطعی برق و گاز روزانه، تقریبا تمام خطوط قرمز تاب آوری را طی کرده و رمقی برای ایستادگی در خط تولید آنهم زیر فشار کمرشکن مالیات و حقوق و دستمزد و بیمه و قبوض انرژی ندارند. در برخی صنایع بویژه در حوزه فولاد و معدن، قطع گاز و برق فقط به کاهش تیراژ و هزینه تولید منجر نمی‌شود، بلکه برخی از کوره‌ها و دستگاه‌ها، برای همیشه از چرخه فعالیت، باز ایستاده و خاموش و خارج می‌شوند!

با همه اضطرارات، بسته حمایتی مورد نظر، نزدیک به دو هفته است که برای انجام برخی اصلاحات به کمیسیون تخصصی دولت ارجاع خورده و به عبارتی در ایستگاه وزارت اقتصاد و نفت و نیرو، متوقف مانده است. در حالیکه، همه این وزارتخانه در حوزه تولید، دارای مسئولیت مشترک هستند و اتفاقا، تامین انرژی و زیر ساخت‌های تولید از وظایف ذاتی آنها محسوب می‌شود؛ همانطور که خود تولید، وظیفه ذاتی وزارت صمت است.

همان طور که بار‌ها اعلام شده است، از ۲۶ آذر تا پایان بهمن‌ماه ۱۴۰۳، به دلیل برودت هوا و افزایش مصرف برق و گاز خانگی و در نتیجه کاهش سهم کارخانجات از انرژی، یکی از هولناک تری زمستان‌های پیش روی صنایع کشور است و هر روز آن برای صاحبان کسب و کار‌ها و مدیران صنایع کشور، به خاطره حجم شوک و استرس و دلهره، مصادف با صدبار مردن و زنده شدن است. آنها بیش از هر کسی حتی تصمیم گیران در باره بسته پیشنهادی می‌دانند، صنایعی که افتاد و زمین خورد، لزوما بلند نخواهد شد و این همان کابوسی است که تصورش هم هراس انگیز است.

وانگهی، دو ماهه پایانی سال در ادبیات تولید و کسب‌وکار‌ها، «شب عید» نامیده می‌شود. بسیاری از دیون واحد‌های تولیدی به کارگران و یا سایر دستگ‌های ذینفع، در همین دو ماهه آخر تسویه می‌شود. بازار نیاز‌های شب عید شهروندان هم معمولا بواسطه تولیدات ماه‌های دی و بهمن، تامین و تنظیم می‌شود. بنابراین، اگر این بسته بیش از این معطل اراده این سه وزارتخانه وزین بماند، علنا مصداق نوشدارو بعد از مرگ سهراب خواهد!‌

ای که دستت می‌رسد، کاری بکن

پیش از آن، کز تو نیاید هیچ کار!»

منبع: شاتانیوز