محوطه پارینه سنگی «سنگ معدن» کرمانشاه به زباله‌دانی تبدیل شده است

به گزارش می‌متالز، دکتر «نعمت حریری» روز شنبه (سوم خرداد) در همایش یک روزه باستان‌شناسی به مناسبت هفته میراث فرهنگی، با بیان اینکه جغرافیای ایران یک جغرافیای استراتژیک است، اظهار کرد: این مساله باعث شده تا کشورمان نقش‌گذار انسان‌های دوره پارینه سنگی را داشته باشد و آثاری از دوره فراپارینه سنگی، پارینه سنگی و نوسنگی در این جغرافیا وجود داشته باشد.

وی افزود: هر چند آثار خوبی از دوره پارینه سنگی میانی و نوسنگی در کشورمان یافت شده، اما در بحث آثار فراپارینه سنگی با ضعف شدیدی مواجه هستیم، به گونه‌ای که تاکنون تعداد انگشت‌شماری اثر از این دوره در فلات ایران کشف شده است.

این باستان‌شناس با بیان اینکه کرمانشاه یکی از مناطقی است که چندین محوطه پارینه سنگی دارد، تصریح کرد: در این منطقه تداوم و توالی سکونت و استقرار انسان‌ها را از حدود یک میلیون سال قبل داریم.

وی تاکید کرد: تاکنون بیشترین بقایای انسان‌های نئاندرتال در ایران در کرمانشاه کشف شده که در غار‌های پارینه سنگی هم‌چون وزمه و باوه یوان بوده است.

حریری در ادامه با بیان اینکه تازه‌ترین محوطه پارینه سنگی کشف شده در کرمانشاه محوطه سنگ معدن در جنوب این شهر است، افزود: سال ۱۴۰۰ در حاشیه کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطه باوه یوان بازدیدی از محوطه سنگ معدن در جنوب شهر کرمانشاه انجام دادیم و موفق به کشف و شناسایی این محوطه شدیم و مجوز‌های لازم برای مستندنگاری آن را دریافت کردیم.

وی ادامه داد: محوطه پارینه سنگی کرمانشاه حدود ۲۱۲ هکتار است که ۱۳۸ هکتار آن عرصه و مابقی حریم است.

سرپرست تیم کاوش باستان‌شناسی در محوطه پارینه سنگی سنگ معدن کرمانشاه گفت: این محوطه شامل دو دوره پارینه سنگی قدیم و پارینه سنگی میانی است که البته حدود ۹۰ درصد آن را پارینه سنگی میانی تشکیل می‌دهد و از دوره پارینه سنگی قدیم حدود ۶۰ قطعه دست افزار کشف کردیم. با این وجود این یکی از معدود کشفیات ما از این دوره در کشور است.

وی با بیان اینکه تاکنون سه فصل کاوش باستان‌شناسی در این محوطه انجام شده، گفت: فصل سوم کاوش در این محوطه باستانی به منظور تعیین عرصه و حریم برای ثبت ملی اثر بود که خوشبختانه این کار انجام شد و محوطه پارینه سنگی موسوم به سنگ معدن کرمانشاه به عنوان اولین محوطه روباز پارینه سنگی ایران به ثبت ملی رسید.

حریری با اشاره به اینکه تاکنون بیش از ۱۰۰ بار از این محوطه باستانی بازدید داشته، عنوان کرد: تمام مستندنگاری‌های لازم برای این محوطه انجام شده است.

وی خاطرنشان کرد: طبق بررسی‌ها و مطالعات ما مشخص شده که این محوطه در دوره‌های تاریخی مختلف از دوره پارینه سنگی تا میانه مورد استفاده قرار می‌گرفته است. بر اساس این تحقیقات این محوطه در دوره پارینه سنگی قدیم یک محوطه استقراری و زیستگاهی بوده، اما در دوره پارینه سنگی میانی توسط انسان‌های مختلف به عنوان یک معدن سنگ و کارگاه ساخت دست‌افزار‌های سنگی مورد استفاده قرار گرفته است.

این باستان‌شناس یادآورشد: طی سه فصل کاوش باستان‌شناسی در این محوطه حدود دو تا سه هزار قطعه دست‌افزار در این محوطه از دوره پارینه سنگی میانی کشف شد.

وی با تاکید براینکه تحقیقات علمی درخصوص این محوطه باستانی باید تداوم پیدا کند، افزود: از طرفی حفظ و حراست از این محوطه باستانی بسیار اهمیت دارد، چرا که علی‌رغم همه تلاش‌های انجام شده در طول چهار سال گذشته، طی این مدت این محوطه باستانی مهم توسط شهرداری و مردم به زباله دانی تبدیل شده است.

حریری یادآورشد: برای فصل سوم کاوش‌های باستان‌شناسی در این محوطه، مناطقی را که از قبل نشانه‌گذاری کرده بودیم، عملا زیر زباله‌ها و نخاله‌های ساختمانی مدفون شده بود.

وی پیشنهاد داد برای حفظ این محوطه باستانی یک میلیون ساله و جذب گردشگر آن را به سایت موزه تبدیل کنند.

منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)