ضرورت توجه به بهینه‌سازی مصرف سوخت در بخش صنعت

می متالز - در سطح کلان، افزایش شاخص بهره‌وری انرژی سبب افزایش شاخص کل بهره‌وری اقتصاد می‌شود. طبق تعریف، شاخص بهره‌وری انرژی عکس شاخص شدت انرژی است و از تقسیم تولید ناخالص داخلی به مصرف نهایی انرژی حاصل می‌شود.

به گزارش می متالز، با استفاده از این شاخص می‌توان اهداف و سیاست‌های عمومی تقاضا و بهره‌وری انرژی و همچنین رابطه بین تقاضای انرژی و رشد اقتصادی را تحلیل کرد. در حقیقت، کاهش شدت انرژی سبب افزایش بهره‌وری انرژی می شود که به نوبه خود افزایش بهره‌وری انرژی و بهره‌وری کلان را به دنبال خواهد داشت.

کشور ایران با میزان شدت انرژی معادل ۰/۱۹ (تن معادل نفت خام به هزار دلار) بین کشورهای دنیا در رتبه ۱۱۸ بهره‌وری انرژی قرار می‌گیرد. بخش صنعت یکی از بخش‌های مهم مصرف‌کننده انرژی در کشور است. این بخش زیربخش‌های متنوعی را در بخش تقاضای نهایی انرژی (نظیر صنایع فلزی و غیرفلزی، صنایع غذایی و کشاورزی و صنایع پتروشیمی)، بخش فرآورش و تبدیل (نظیر نیروگاه‌ها و پالایشگاه‌های نفت‌وگاز) و صنایع بالادستی نفت‌وگاز شامل می‌شود. بخش صنعت با مصرف انرژی حدود ۳۸۴ میلیون بشکه معادل نفت خام در سال ۹۵، سهمی معادل ۳۲/۴ درصد از کل انرژی تقاضای نهایی را به خود اختصاص داده است، همچنین در سال ۹۵ در بخش فرآورش و تبدیل، میزان مصرف انرژی حدود ۴۹۸ میلیون بشکه معادل نفت خام است.

مطابق مطالعات انجام‌شده در شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت، با ارائه سیاست‌ها، راهکارها و اجرای طرح‌های بهینه‌سازی، ظرفیت صرفه‌جویی انرژی در بخش صنعت طبق نمودار شکل زیر، حدود ۲۶۳ میلیون بشکه معادل نفت خام معادل حدود ۷۲۰ هزار بشکه نفت خام در روز برآورد می‌شود. این میزان صرفه‌جویی در مقایسه با میزان صادرات نفت خام کشور یعنی بین ۱/۵ تا ۲ میلیون بشکه در روز، رقم قابل ملاحظه‌ای خواهد بود. همچنین این میزان ظرفیت صرفه‌جویی معادل حدود ۳۰ درصد از مصرف انرژی بخش صنعت را تشکیل می‌دهد. در این میان بخش نیروگاهی و مجموع بخش‌های مختلف صنعت نفت بیشترین ظرفیت صرفه‌جویی را خواهند داشت.

در پایان خاطرنشان می‌سازد که با توجه به نقش مهم بهره‌وری انرژی در بهره‌وری کل اقتصاد، کاهش میزان شدت انرژی می‌توان سهم قابل توجهی در افزایش بهره‌وری کلان اقتصاد و افزایش رشد اقتصادی ایفا کند، بنابراین توجه به بهینه‌سازی مصرف سوخت شامل سیاست‌های غیرقیمتی و قیمتی می‌تواند افزون بر کاهش هزینه‌های تولید ناشی از کاهش سوخت و ایجاد اشتغال، به افزایش درآمد صادراتی و توسعه پایدار کمک قابل توجهی کند.