به گزارش می متالز، در ۲۵ مهر ماه سال ۱۳۹۶ مصوبه ای در صحن شورای اسلامی شهر تهران مطرح شد که برابر آن شهرداری تهران مکلف بود ظرف مدت شش ماه برنامه عملیاتی ایمن سازی ساختمان های بلند مرتبه را ارائه کند.
اما با وجود تصویب دو فوریت این طرح در شورای اسلامی شهر تهران شهرداری با تأخیر یک ساله این طرح را به شورا ارائه کرد.
در راستای تحقق وظایف ماده ۵۵ قانون شهرداریها به منظور پایش مستمر ساختمان ها به ویژه در محور ایمن سازی و استحکام بخشی سازهای برنامهای عملیاتی را ارائه میکرد که متأسفانه علی رغم اینکه این دو محور در ماده واحده طرح شورا مصوب شده بود اما در لایحه شهرداری تهران هیچ اشارهای به استحکام بخشی سازهای نشده است.
در لایحه شهرداری بر خلاف آنچه که در طرح شورا مصوب شده بود در رابطه با ساختمانهای ناایمن بلندمرتبه صحبت شود اما شهرداری واژه جدیدی به نام ساختمانهای پرخطر را اضافه کرده است که قطعاً این مشکلات بسیار زیادی را ایجاد میکند. چرا که بعدها در تعریف ساختمان های پرخطر تعریف ناقصی ارائه خواهد شد که برای پایش آن مشکلات بسیاری ایجاد میشود لذا شهرداری باید عیناً مصوبه شورا را در تدوین این لایحه مد نظر قرار میداد.
در لایحه ارائه شده توسط شهرداری کمیته ای پیش بینی شده که وظیفه آن تدوین آئیننامه برای ساختمان های ناایمن و پرخطر است.
این در حالیست که ما کمیتههای بسیاری در حوزه ایمن سازی در شورای شهر تهران داریم و ایجاد کمیته جدید لزومی ندارد. در حقیقت نباید مدام گلوگاه های جدید ایجاد کنیم.
در مورد وقوع حریق در این لایحه تناقضات بسیاری وجود دارد چرا که در تعریف ساختمانهای بلندمرتبه ارتفاع ۲۳ متر و بیشتر در نظر گرفته شده و در جای دیگر هشت طبقه و بیشتر عنوان شده، لذا اگر این لایحه به این شکل به تصویب برسد قطعاً در اجرا با مشکلات بسیاری روبرو خواهد شد.
کلیات این لایحه با ۱۰ رای مخالف و ۷ رای موافق رد شده است.