نبرد فولاد مردان اصفهانی با تحریم و وابستگی

به گزارش می متالز، پس از پایان جنگ جهانی دوم، طرح  مدرنیزاسیون وارداتی در کشور رونق یافت، تا همزمان با رشد جمعیت، در این دوره با سرازیر شدن درآمدهای نفتی به بخش های صنعتی کشور، روند رشد طرحهای اقتصادی شدت گیرد و با توجه به وجود معادن معدنی غنی داخلی تمایل به استفاده از آهن و فولاد نیز افزایش یابد.

در این دوره، واردات انواع پروفیل برای ساختن در و پنجره، در کنار لوله های فولاد برای آبرسانی و شهرسازی رو به افزایش رفت، تا جایی که این صنعت، یکی از لوازم زندگی شهری و شهرنشینی ایرانیان شد.

 همچنین نیاز به این صنعت جهانی، دلیلی برای قطع  وابستگی ایرانیان به بیگانه شد، تا با تاسیس نخستین کارخانه پروفیل آهنی در ابتدای دهه40 در راه بومی سازی این محصول قدم برداشته شود. 

در دهه های 60و70 به دلیل ارزان بودن حامل های انرژی و برخورداری از یارانه ها، مطرح نبودن جدی کالاهای جایگزین و روند روبه رشد صنعت ساختمان به ویژه در شرایط بعد از جنگ و دوران سازندگی بر تعداد واحدهای تولیدی پروفیل در مقیاس بزرگ و کوچک  افزوده شد، تا علاوه بر فعالیت دولتی ها در این حرفه سروکله سرمایه گذاران خصوصی نیز به این میدان تولیدی باز شود و میزان محصولات سالانه این صنعت به حدود یک و نیم میلیون  تن برسد.

فعالیت تنها مرکز دانش بنیان تولید لوله و پروفیل کشور در اصفهان

استان صنعتی اصفهان که از چهار دهه گذشته تا کنون سهم بزرگی در تولید محصولات فولادی کشور داشته، امروزه با تولید حدود 300هزار تن لوله و پروفیل  در تنها مرکز دانش بنیان فعال در این عرصه سهم 10درصدی در تامین نیاز واحد های داخلی به این محصول داشته است.

نشانی بزرگترین کارخانه و شرکت تولید لوله و پروفیل فلات مرکزی کشور را می گیریم  و راهی شهرک صنعتی رازی شهرضا می شویم که در 50کیلومتری اصفهان واقع شده است.

با مدیر این شرکت دانش بنیان به گفتگو می نشینیم، وی با شور و هیجانی خاص از پنج سال گذشته، زمانی که توانست ایده و تفکر خود را در زمینی به  وسعت 200هزار مترمربع به محصولی با کیفیت و البته پرطرفدار در حوزه صنعت پروفیل  تبدیل کند می گوید و ادامه می دهد: این مجموعه با سرمایه گذاری بیش از 300میلیارد تومانی راه اندازی شده است.

سیدحسن عطایی به بومی سازی تمام مراحل تولید شامل برش، فرم دهی و سایزگیری در این واحد دانش بنیان اشاره می کند و می افزاید:امروز با افزایش 30خط تولیدی، 240نیروی متخصص در این مرکز روزانه حدود 500تن محصول در ابعاد مختلف را تولید و راهی بازار مصرف می کنند.

ارزآوری چهار میلیون دلاری صادرات پروفیل استان

امروز با پر آوازه شدن نام محصولات این واحد، نه تنها بازارهای داخلی بلکه بسیاری از صنعتگران خارجی نیز به دنبال استفاده از پروفیل تولیدی متخصصان ایرانی  و اصفهانی هستند.

مدیر طراحی، ساخت و مونتاژ تنها مرکز دانش بنیان پروفیل کشور در این خصوص بیان می کند: سالانه 10هزار تن انواع محصولات این شرکت به کشورهای عراق، ترکیه و گرجستان صادر می شود که ارز آوری حدود چهار میلیون دلاری را به همراه دارد.

علیرضا حبیبی بیان می کند: با تکیه بر دانش بومی متخصصان این واحد به جایی رسیده ایم که می توان انواع مقاطع پروفیل را از ضخامت 2تا10 میلیمتر تولید کرد.

وی کاربرد محصولات تولیدی این مجتمع را در مصارف ساختمانی و صنعتی شامل خودرو سازی و تاسیسات آب و گاز برشمرده و اضافه می کند: انواع لوله های صنعتی از سایز یک دوم اینچ تا 12 اینچ و همچنین انواع پروفیل صنعتی از مقاطع 20در10 تا 200در200 در این واحد طراحی و ساخته می شود.

افزایش 30درصدی تولید پروفیل، در دستور کار فولادگران

در روزهایی که نام پروفیل تولیدی استان در بین فولادگران کشور پر آوازه شده، متخصصان این مرکز دانش بنیان قصد دارند، با توسعه فضای فیزیکی این مجتمع به مساحت 100هزار مترمربع، میزان کیفی محصولات تولیدی خود را نیز  افزایش دهند.

مدیرخط تولید این واحد صنعتی با اشاره به اینکه با اجرای مرحله سوم توسعه فضای فیزیکی تنها مرکز دانش بنیان پروفیل کشور، میزان تولیدات سالانه این واحد از 300به400 هزار تن افزایش می یابد می گوید: با افزایش فیزیکی این مجموعه، توانایی تولید لوله های فولادی از سایز 12 اینچ تا 20 اینچ برای مصرف در واحدهای نفتی و آبی فراهم می شود.

اصغر باصری پیش بینی کرد با راه اندازی این واحد، روزانه حدود 15تن ضایعات فولادی تبدیل به قطعات پروفیل شود.

چالش ها و فرصت های پیش روی صنعت لوله و پروفیل

با وجود پیشرفت ها و دستاوردهایی که به خصوص در سال های اخیر در مسیر تولید محصولات باکیفیت و قابل رقابت با بازارهای جهانی در عرصه صنعت لوله و پروفیل کشور برداشته شده، اما امروزه بسیاری از فعالان این حوزه اعتقاد دارند، با توجه به اوضاع نابسامان اقتصادی، پیشرفت در این مسیر همانند بند بازی روی طناب برای رسیدن به مقصد است.

در این شرایط احساس می شود، ایجاد شرایطی برای دسترسی بهتر فعالان به مواد خام اولیه، تقویت نسبی سیستم های مدیریت پشتیبان و بهبود قوانین و مقررات تعرفه های گمرکی می تواند، چراغ امیدی برای صنعتگرانی باشد که در این شرایط بحرانی تحریم ها و واردات بی رویه، به دنبال برداشتن گام هایی در راه خودکفایی این مرز و بوم به محصولات فولادی هستند.